Yok oluş mu yoksa yeni bir var oluş mu derler; ben tabi ki kapı olarak görürüm ölümü gerçeğe adalete doğru bir gidiş...

 

Ama burada esas bahsetmek istediğim daha genel olarak ölümü hissetme ve onun bilinciyle yaşayabilme duygusu...

 

Ahiret inancı olan insanlar ölümden sonraki hayata inandığı ve hesap bilinci olduğu için inançları gereği ölümü hesaba katarak yaşarlar zaten; ya da öyle olmalıdır diyebiliriz...

 

Ahiret inancı olmayan insanların da ölümden tamamen bağımsız ve onu hiç düşünmeden yaşadığı söylenemez; aklını belirli bir seviyede çalıştırabilen her insan yaşamın çok karmaşık olduğunu ve bu karmaşayı bitiren net bir sonun olduğunu bilir.Kimisi için bu son bitme anlamına gelir, kimisi dönüşeceğiz der, kimisi başka yaşamlara karışacağız belki de sadece zerre olarak der vs daha bir çok fikir de üretebilirler...

 

Evet; ölüm hepimizin hayatında yer alır...

 

Fikirler ölmez; insan ölür ardında bıraktıkları kalır diyenler var gerçi ama ben bunlara şüpheyle bakıyorum; insan nasıl ölürse; nasıl sonu varsa ömrü neye göre sınırlandıysa diğerleri de aynı şekilde sınırlanabilir; sona erebilir;kıyamet inancı da bizi buna götürür; sonuçta düşündüğümüz zaman şunu görürüz ki: o zaman çoktan ölmüşüzdür...

 

Geriye kalan bizden olan değildir; geriye gerçekler kalır...

 

Bu yaşadığımız hayat niyedir deriz belki bu kadarından sonra;nedir???

 

Bunu daha rahat anlamak için gerçeği farkedebilmiş olmak gerekir bence; gerçeği anlamış ve hissetmiş olmaksa yaşamı anlamlandırmada çok daha fazla yardımcı olacaktır bize...

 

Gerçeğin farkına varabilen ve peşine düşen insan artık doğdum-öleceğim den çıkarır o hayatı; yaşadığı hayatı gerçeğe odaklayan bu insanların ölümü de bir başka olur bildiğimiz o göç olmaktan çıkar...

 

Fikir değildir sadece, içinde gerçeği barındırır onun eserleri;gerçek yolundadır,kalıcı olan içindir,gereksizi ayıklamıştır,artık ondan-o bedenden değildir, o kadar özümsemiştir ki çok daha üste çıkmıştır evet bu insanlar gibi yaşayabilme ölümü ve sonrasını ne kadar güzel olurdu; ifadeye dikkat: yaşayabilme ölümü ve sonrasını...

 

Olur mu olur...

 

 

Ali 01

 

varmak istediğin noktayı yakalayamadım galiba !!!

 

ölüm gerçektir evet,

 

ölüm karşısında aciziz biz mutlaka yakalayacak, evet

 

ölüm insanların istemediği korktuğu bir şeydir, evet

 

biz neden ölüyoruz neden varız diye düşünürüz herzaman, evet

 

ölümden sonrasına inanıp avunarak daha rahat olan insanlar vardır, evet

 

ee ?

 

bunlar doğal şeyler

 

nedir varmak istediğmiz nokta ?

doğmadan önce sorun yoktu öldükten sonrada olmaz çünkü düşünecek bir beynimiz olmayacak

Ama burada esas bahsetmek istediğim daha genel olarak ölümü hissetme ve onun bilinciyle yaşayabilme duygusu...

 

Geriye kalan bizden olan değildir; geriye gerçekler kalır...

 

 

Gerçeğin farkına varabilen ve peşine düşen insan artık doğdum-öleceğim den çıkarır o hayatı; yaşadığı hayatı gerçeğe odaklayan bu insanların ölümü de bir başka olur bildiğimiz o göç olmaktan çıkar...

 

Fikir değildir sadece, içinde gerçeği barındırır onun eserleri;gerçek yolundadır,kalıcı olan içindir,gereksizi ayıklamıştır,artık ondan-o bedenden değildir, o kadar özümsemiştir ki çok daha üste çıkmıştır evet bu insanlar gibi yaşayabilme ölümü ve sonrasını ne kadar güzel olurdu; ifadeye dikkat: yaşayabilme ölümü ve sonrasını...

 

Olur mu olur...

 

Diye bir tekrar olsun...

Fikir değildir sadece, içinde gerçeği barındırır onun eserleri;gerçek yolundadır,kalıcı olan içindir,gereksizi ayıklamıştır,artık ondan-o bedenden değildir, o kadar özümsemiştir ki çok daha üste çıkmıştır evet bu insanlar gibi yaşayabilme ölümü ve sonrasını ne kadar güzel olurdu; ifadeye dikkat: yaşayabilme ölümü ve sonrasını...

 

hayalleri gerçekmiş gibimi yaşayalım yada hayallerlemi yaşayalım yani ?

 

gereksizi ayıklamak ne demek ?

 

artık o bedenden değildir ne demek ? hangi bedenden ? gerçek olan nedir ?

Hani "aşmış" denir ya; onun gibi bi şey...