Avrupa endüstriyel yok oluşla karşı karşıya

[™ Admin]

Avrupa endüstriyel yok oluşla karşı karşıya

Amerika Birleşik Devletleri'nde çok büyük sübvansiyonlar var. Çin'de acımasız bir etkinlikle sürdürülen bir sanayi stratejisi var. Ancak Avrupa'da sadece “son teslim tarihleri ve cezalar” var.

Dev Fransız otomobil üreticisi Renault'nun patronu Luca de Meo, bu hafta İngiltere'den, Fransa'dan ve Avrupa'nın geri kalan büyük sanayi ülkelerinden ithalatın oluşturduğu tehdide tutarlı bir yanıt verme çağrısında bulunurken sözlerini esirgemedi. ucuz yabancı elektrikli araçlar.

Elbette, rekabetçi olmayan bir sektörü kurtarmak için yumuşak krediler ve tarifeler isteyen başka bir sektör lideri olarak bunu göz ardı etmek kolay olurdu. Ama yine de de Meo bir şeyin peşinde. Net sıfır, Batı'nın rekabetçiliğinin tam kalbini hedef alan bir Çin silahına dönüştü.
Eğer uyanmaz ve iklim değişikliğiyle mücadelenin daha iyi bir yolunu bulmamız gerektiğinin farkına varmazsak, endüstrilerimiz yok olmak üzere.

Benzinli araçlardan akülü araçlara geçiş pek de planlandığı gibi yürümüyor. Bunun amacı bir yatırım dalgasını tetiklemek, bir dizi "iyi maaşlı yeşil iş" yaratmak ve aynı zamanda karbon emisyonlarını önemli ölçüde azaltmaktı.

Buna karşılık Renault da öncü bir rol oynamaya hazır görünüyordu. ZOE gibi modellerle şirket, nispeten uygun fiyatlı EV'ler alanında ilk öncülerden oldu. Sanki küresel bir lider olmaya hazırmış gibi görünüyordu.

Şu anda bu durumdan çok uzak görünüyor. Çinli firmalar milyonlarca ucuz elektrikli aracı Avrupa pazarına bırakmak üzere.

Autocar için yazdığı bir makalede De Meo, "Birleşik Krallık artık AB'nin bir parçası olmayabilir, ancak bu konuda aynı zorluklarla birlikte karşı karşıya olduğumuzu düşünüyorum" dedi.

“İçten yanmalı motorda liderliğimiz tartışmasızdı… ve bu, yeni gelenler için girişte bir engeldi. Bugün Avrupalılar kendilerini göreceli olarak kırılgan bir konumda buluyorlar”. Onun argümanı, AB ve Birleşik Krallık'ın mücadele etmek ve kıtanın en önemli endüstrilerinden biri olmaya devam eden sektörü korumak için birlikte çalışması gerektiği yönünde.

Bu konuda kesinlikle haklı. ABD'de Başkan Biden, sübvansiyonlara yaklaşık 400 milyar dolar aktaracak bir vergi kredisi planı başlattı ve paranın tamamı iyi harcanmasa da bu, Amerika'ya önemli bir endüstri kurma şansı verecek.

Bu arada Çin, elektrikli araçların yapımına büyük miktarlarda para aktardı, bunları ucuza üretmek için gereken kritik minerallerin kontrolünü ele geçirdi ve şimdi Batı'yı hem kalite hem de fiyat açısından Avrupalı üreticileri oldukça geride bırakabilecek modellerle doldurmak üzere.

Net sıfıra ulaşma çabası, Avrupa'da bir üretim rönesansını tetiklemek yerine, yakın bir zamanda sanayisizleşmeye yol açıyor. Bu, bir zamanlar Kıta'nın dünyaya öncülük ettiği güçlü otomotiv endüstrisiyle başlıyor olabilir, ancak başka yerlerde tekrar tekrar tekrarlanıyor.

Gerçekten de daha bu hafta bir grup büyük Avrupa sanayisi, AB'yi düzenlemeleri gevşetmeye, enerji maliyetlerini düşürmeye ve yatırımları artırmaya çağıran “Anvers deklarasyonu”nu başlattı; ancak elinde hâlâ bir miktar sanayi kaldı.

Kimya, ilaç ve mühendislik de dahil olmak üzere 17 sektörden 73 büyük şirket tarafından imzalanan belgede, "tesislerin kapatıldığı, üretimin durdurulduğu, insanların serbest bırakıldığı... Avrupa'nın acilen bir iş senaryosuna ihtiyacı olduğu" öne sürüldü.

Ancak sorun burada. Elbette Birleşik Krallık da dahil olmak üzere tüm büyük Avrupa hükümetleri hala fanatik bir şekilde sıfır sıfıra kararlılar ve bu da onların düzgün bir şekilde yanıt vermesini engelliyor.

Örneğin arabaları ele alalım. Normalde AB veya İngiltere, Çin'den ucuz elektrikli araç ithalatına karşı muhtemelen bir "anti-damping" eylemi başlatacak ve üreticilerimizin rekabet edebilmesine olanak sağlamak için gümrük vergileri uygulayacaktır.

Peki, 2035'ten itibaren benzinli araba satışını yasaklamışken ve bunları elimizden geldiğince hızlı bir şekilde kaldırmaya kararlıyken bunu nasıl yapabiliriz?

Aynı şekilde, şu anda o pazara hakim olan Çin güneş panellerine de kısıtlamalar ve tarifeler koyabiliriz. Peki alternatif enerjilerin payını artırmaya yönelik yasal olarak zorunlu hedeflerimiz varken bunu nasıl yapabiliriz?

Fiyat etiketi zaten korkunç derecede yüksek ve kendi ekipmanımızı rekabetçi fiyatlarla yapma kapasitesini geliştirmede feci şekilde başarısız olduk. Net sıfır ile ekonomik başarı arasında bir seçim yapılması durumunda politikacılarımız hangisinin öncelikli olacağı konusunda rahatsız edici derecede nettir.

Ekonominin her yerinde aynı hikaye. Enerji fiyatlarının yükselmesine izin verdik, kendi açık deniz petrol sahalarımızı kapatmayı planladık ve Kuzey Amerika'da ekonomik patlamalar yaratmasına rağmen hidrolik kırma sektöründeki büyümeyi durdurduk.

Bu seçimlerin şirketleri iflasa sürüklediği ve çok daha düşük enerji maliyetlerine sahip Çinli rakiplerin tüm Avrupa işletmelerini ezmesine olanak sağladığı gerçeğini göz ardı ettik.

Acı gerçek şu ki, Çin net sıfırı silah haline getirdi ve bunu endüstriyel liderliği ele geçirmenin bir yoluna dönüştürdü. Amerika belki de çok geç ve çok fazla devlet kontrolüyle yanıt veriyor. Ancak Avrupa bocalamaya devam ediyor ve yok olmak üzere.

Kıta, safça bunun istihdam yaratacağını ve rakiplerinin kendi endüstrileri için avantaj sağlamakla değil, yalnızca gezegeni kurtarmakla ilgilendiğini varsayarak, net sıfıra geçiş konusunda tam bir karmaşa yarattı.

İki hedefi birleştirmek tamamen mümkün ancak bu sadece “son teslim tarihleri ve düzenlemeler” yoluyla ya da “yeşil işler” hakkındaki naif retorikle yapılmayacak.

Hem Birleşik Krallık hem de AB'nin, hangi endüstrilerin korunması gerektiği, maliyetlerin nasıl rekabetçi tutulacağı ve gerektiğinde karbon emisyonlarının gerçekçi bir zaman çizelgesi içinde nasıl azaltılacağı üzerinde çalışarak tam bir sıfırlamaya ihtiyacı var.

Bunu yapmak için henüz çok geç değil; ancak Renault kapandığında ve hatta Fransızlar bile Çin yapımı BYD'lerle ortalıkta dolaşmaya başladığında, öyle olacak.

Kaynak: The Telegraph