Yazık olmuş bir yaşamın öyküsü…Ataol Behramoğlu’nun yazısı...

[tm_haberci]

Nâzım Hikmet’in tek çocuğu, oğlu Mehmet Nâzım’ın yaşamı üzerine bir kitap yayımlandı, İşitiyor musun Memet (Doğan Kitap). Bir hanım gazetecinin kitabında; “Mehmet neden bu kadar çekti kendini bu topraklardan?” sorusunu bu yazar ve psikolog da (haydi adını da vereyim, Gündüz Vassaf) şöyle yanıtlıyor: “Kızmamak, sinirlenmemek için, belki de hayal kırıklığına uğramamak için. Nâzım Hikmet’e hayran, Rusçadan çeviriler yapan bir şair bile magazin habercisi gibi Münevver Hanımın ne zaman hamile kaldığının peşine düştü. Memo, Nâzım hapishanedeyken mi yoksa sonra mı rahme düştü diye hesap yaptı. Böyle kişilerin dünyasından kendini korumak istedi Memo. Hatta isim de vereyim, çünkü arayıp hesap sormuştu. Ataol Behramoğlu.” Böyle (en hafif deyimiyle) kötü yürekli bir saptırmaya, yalana, çirkef atmaya karşı aslında hakaret dâvası açmak gerekir. Fakat bunu yapmaya değmez. “Memo’nu al, başına çal” demem de doğru olmaz. Çünkü yazımın başlığında olduğu gibi, bana göre “yazık olmuş bir yaşam”dan söz ediyoruz. Aynı kitapta (yine genellikle bu yazar ve psikolog tarafından) tanıdığım en asil, en değerli bir aydınımız olan, çok sevgili Memet Fuat’a da atılan öyle çirkefler var ki… Memet Fuat’a bu türden imalarla ve hatta açıkça suçlamalarla atılmak istenen çamur buna yeltenenlerin ellerinde ve üstlerinde başlarında kalır.

Haberi Haber Kaynağından Oku