Gönderi tarihi: 30 Nisan , 2021 4 yıl Karşımıza vicdan duygusuyla yazan, meselesi olan bir romancı kimliğiyle çıkar Marquez. Marquez’in de, Yaşar Kemal’in de zenginliği buradadır. Görünürde bir “edebî teori”ye göre yazmasalar da; kendilerinin bir edebî bakışı/dünya görüşü ve yaşama felsefesi var. Bu da, işte yapıtlarına yansıyan en temel olgudur. Etkileri, hatta kalıcılıkları buradadır. Tıpkı bir Dostoyevski, Flaubert, Kafka gibi. Orhan Pamuk’un gör(e)mediği, asla olduramadığı da budur. Özgün dil, biçem, hikâyesi ve meselesi olmaması. Bunlardan kaygı duyduğu için olsa gerek pazarlamacı gibi davranıp “ürün”ünü pazarlamanın derdine düşmesi.Haberi Haber Kaynağından Oku
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için ŞİMDİ OTURUM AÇIN.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.