uzun biraz ama okuyun çok önemli

[Φ abdllhgcck]

bunu buraya öyle paylaşım olsun diye yazmıyorum. yada kendimi tatmin etmek için de yazmıyorum.insanlara gereğinden fazla güvenmenin zararlı, insanların ne kadar acımasız olduğunun ve hiç ummadığınız insanların bile değişebileceğinin kanıtıdır bu.bi faydası olur umarım...

Herşey iki yıl önce dershanede başlamıştı. Ilimizdeki küçük bir dershanenin çok büyük beklentisi olmayan bir öğrencisiydim. Okulun son ayları genellikle herkesin yaptığı gibi ben de rapor alarak sadece öss ye çalışmaya ağırlık veriyordum. Ve dershanede de mezun grupların bulunduğu sabah grubuna geçiş yaptım. Dershanede öss puanlarım biraz iyi olduğu için tanınan birisiydim. Ama çok aktif bir yapım yoktu. Aksine biraz çekingen içine kapanıktım. Ama hocalarım ve arkadaşlarım tarafından seviliyordum. En azından öyle tahmin ediyorum. Ikinci dönem sabah grubuna geçmem hayatımda bi dömün noktasıydı. Çok iyi arkadaşlar edinmiştim. Bu arkadaşlarımdan birisi de en çok sevdiğim hocalarımdan birinin oğluydu. Ve bir de diğer sınıfta onun kızkardeşi vardı. Arasıra bizim sınıfa gelir bizimle de sohbet ederdi. Çok iyi birisiydi. Ben genellikle onun ailesini çok sevmiştim. Arkadaşım ve babası da çok iyi insanlardı.babası da beni severdi. Daha sonra tanıştığım annesi de çok iyi birisiydi. Bir sure sonra arkadaşımın kızkardeşi bizim sınıfa daha sık gelmeye başlamış. Ben farkedememiştim önceleri. Sonra bir akşam bir msj geldi. Ablam da vardı yanımda ve o okudu msjımı. Ben hiç sakınmazdım onlar da pek önemsemezlerdi… msj bu bayandan gelmişti. Ablamın tepkisi şu oldu: “kendi gelen kızdan hayır gelmez” halbuki msjda sadece sıradan şeyler yazıyodu. Ben de cevap yazdım. Ama dediğim gibi içime kapanık olduğum için çok fazla bayan arkadaşım yoktu ve bu tür ilişkileri çok da sevmiyordum. Yani yapmacık sevgili ilişkilerini. Ve olabildiğince uzak duruyordum. Bir sure sonra msjlarımız sıklaştı. Artık onu seviyordum. Önceden de gördüğüm kadarıyla sevilmeyecek birisi değildi. Sonraları sevgim daha da derinleşti. O da beni seviyordu. En azından ben çok inanmıştım buna. O liseyi dışardan bitiriyordu. Vakti boldu sene başından beri. Benim son aylar daha da sıkı çalışmam gerekiyordu. Gel zaman git zaman sınav gelmişti. Ama sınava kadar hayatımın en huzurlu en mutlu günlerini yaşamıştım. Çünkü onu çok seviyordum. Sınavımda gayet iyiydi çok iyi olmasa da… sonuçlar açıklanınca benim hayalimdeki üniversitenin istediğim olmasa da ikinci sırada istediğim bölümünü kazanmıştım ve ankaraya gidecektim. Bu bana ilk zamanlar çok zor gelmişti. Çünkü diğer yarımı burada bırakıyordum. Yaz geçti ve ben ankaraya gittim. O ise tekrar hazırlanmak zorunda kalmıştı. Bana sürekli üniversiteye gidince değişeceğimden korktuğunu söylerdi. Benim aklımdan bile geçmezdi… onunla çok güzel günlerimiz geçmişti.çok da sıkıntılı günler… benim için ailesiyle bile karşı karşıya gelmişti. ailesi öğrenmişti beni sevdiğini. belki en iyi arkadaşım ve en çok sevdiğim hocam benden neferet ediyordu bu yüzden.buna ben ondan daha fazla üzülüyordum. Ama onsuzluk aklımın ucundan bile geçmiyordu. Onun için çok şeyden vazgeçmiştim. Buraya yazamayacağım çok şeyden. O da benim için yapmıştı aynısını…ama nerden bilirdim gözden ırak olanın gönülden de ırak olduğunu… ben her fırsatta geliyordum buraya. Sırf onu bi kaç saatliğine görmek için. Geçen sene de bitti ve o da artık üniversiteyi kazanmıştı. Buna en çok sevinen ben olmuştum belkide… okulu buradaydı.yaz gelmişti. Ben de gelmiştim ama ben her sene olduğu gibi babama da çok fazla yük olmamak için kendi dükkanımızda çalışmak zorundaydım en azından yazları biraz yardım etmeliydim.fakat bu ona çok saçmageliyordu. Tabiki sanırım sanayide olduğum için de bu durum hiç hoşuna gitmemişti. oysa ben buna zorunluydum. Bir sorunumuz daha vardı. Ben gündüzleri onunla ilgilenemiyordum. Geceleri o istese uyumazdım bile… birgün komşlarının oğlu ölmüştü boğularak. Ve dershaneden de arkadaşıydı. Tabiki çok etkilenmişti. Hatta yazın gittiği dershanedeki ing. Kursunda bayılmıştı bile. Çok korkmuştum. Ve o günden sonra benden soğumaya başladı. Bunu hissetmiştim ama bu olaydan etkilendiğini ve geçeceğini düşünmüştüm. Birgün benim ankaraya gitmem gerekmişti 3 günlüğüne. Ve gitmeden once bi yarım saatliğine görüşmüştük. Öyle şeyler söyledi ki nerdeyse ayrılalım diycekti. Keşke o gün deseydi… ben bindim otobüse yol boyunca ağladım. Msj attım ona bu söylediklerinden çok kötü şeyler anlıyorum diye. Cevabı ben sensiz nasıl yaşarım olmuştu… keşke böyle demeseydi beni en çok yıkan cümlelerinden biriydi bu. Birisi vardı dershanede sene ortasında onunla konuşmuş onu sevdiğini söylemiş. Bunu o zaman bana söylemişti. Ben çok kızmıştım ama ona belli etmedim. O da kafama takmamamı istiyordu. Ve benim en çok nefret ettiğim kişi diyordu onun için. Ben de takmadım kafama. Ve yazın sonuna doğru bir gün beni aradı ve dünya başıma yıkıldı. Çok tatlı bir dille ayrılmamız gerektiğini ve buna beraber karar vermemizi istedi. O an çok bişey diyemedim ama her istediğine tamam dediğim gibi buna da tamam dedim. Ama bilinçsiz bir tamamdı bu. Ve yarım kalan bir konuşmayla telefonu kapatmak zorunda kaldık. Sonra konuşacaktık güya… eve geldim. Tekrar konuşamadık. Gece boyunca msj attım. Ama cevap alamadım. Mailer attım. Hattını yolda düşürdüğünü söylüyodu bir mailinde ve mail atmamı istemediğini daha da zorlaştırma diyerek söylemişti bana. Sonra ben ankaraya gittim. Asıl yıkıcı haberi orda aldım. Ben sürekli mailler atıyordum ama cevap gelimyordu. Telefonları zaten kapalıydı. Mail adresine girdim bi şekilde. Benim adresim yoktu msn sinde.geçen hafta birgün msn ye girdiğini farkettim ve hemen konuşmak istedim. Ama konuşan o değildi. Çok nefret ediyorum dediği vatandaştı. Once inanamadım. Ondan böyle bişeyi asla beklemezdim. Ağlıyordum… inanmadım beni kendinden soğutmak için yapıyor sandım. Sonradan konuşmaya o da dahil oldu. Daha doğrusu benim isteğimle dahil oldu. Ve sordum neden diye. Cevap vermedi… yıkılıyordum yavaş yavaş. Ve en yıkıcı cümlesi geldi. Değişti Abdullah çok şey değişti… bana değişmenden korkuyorum diyen insanın bunu söylemesi beni o kadar yıkmıştı ki… bunu ona söyleyemedim. Ama son bir isteğim var demiştim. Son bişey. Bu bayramda geldiğimde bi yarım saat görüşübilir miyiz? Bunu da bana çok gördü. Amacım yarım kalan o tel konuşmasını tamamlamak baktıkça bana acı veren o fotoğraflarını geri vermek belki biraz da hesap sormaktı. Sormam lazım demişti. Yeni sevgilisinden izin alıyordu benimle görüşmek için. Ve o burda değil bu bayramda olmaz sonra dedi. O olmadan gelmem.. ben ona kötü bişey yapamazdım habuki onu en çok seven bendim bu dünyada.nasıl yıkılmıştım… oysa şu onsuz geçen iki ayda gecelerim uykusuzdu. Derslerime bile gitmemiştim çoğuna. Okulu bırakmaya karar vermiştim. Çünkü olmuyordu anlamıyordum. Derse gitmiyordum böyle giderse zaten bitiremezdim okulu. Çok acıydı. Ağlamaktan gözlerim kurudu. Gururum kırılmıştı. Hayatımın en kötü iki ayını ve bilhassa da haftasını geçiriyordum. Ölmek istedim ilk defa. çılgına dönüyordum o kendime haram saydığım ellerine başkalarının dokunduğunu düşündükçe. Bir ramazan bana zehir olmuştu. Yemek yiyemiyordum. Ve konyaya geldim. Ailem şaşkına dömüştü halimi görünce. Soruyorlardı neyin var diye bişey yok diyordum. Ve iftar için yemeğe oturduk. Ben yine yemiyordum. Babam tekrar sordu neyin var diye. Bişeyim yok diyemedim boğazım düğümlendi tutamadım kendimi ağladım. Herkes panic yapmaya başladı. Çünkü beni ilk defa ağlarken görüyorlardı. Aslında ağlardım ama yatağa girince gizli gizli ağlardım. Halime babam dayanamadı o da ağlamaya başladı. Ben babamı da ilk defa ağlarken görüyordum… eğer görüşebilsek soracaktım ona gözyaşlarımın hesabını kim verecek diye… ben ankaradayken hergün arayıp dünyadan bıkmış gibisin ne derdin var deyip ağlayan annemin gözyaşlarının hesabını soracaktım ona… sonradan vazgeçtim görüşmekten. Çünkü anladım ki hiçbir fayda sağlamayacak. Çünkü anladım ki tavuk için ışık yaksan da geceleri hep kördü onlar. Çünkü anladım ki bana değişmenden korkuyorum diyen çok değişmişti artık. Çünkü anladım ki gerçekten haklıydı o.üniv. Insanı değiştiriyodu. Daha başlamadan değiştirmişti onu.çünkü anladım ki benim sandığım gibi o farklı değildi o da herkes gibiydi.çünkü anladım ki uğruna hayallerimi ideallerimi terkettiğim kişi artık beni sevmiyor.benimle muhattap olmaya bile tahmmül edemiyor. Ama bilmiyorum nedendir ona tek kelime kötü söz söylenmesine hala tahammülsüzüm. Nedendir bilmiyorum hala dualarımda o var. hala seviyorum onu. Ve hala ağlıyorum geceleri. Rüyalarım hala reserve onun için.hala yaralıyım onun için. unutmak çok zor... Ama bişey farkettim kimseye bu kadar güvenmemek gerekiyor. Ve bişey anladım kimseyi sevemem artık. Insanlara olan güvenim kırıldı. Kendime olan güvenim kırıldı. Dünyayı sevmiyorum artık. güvendiğim tek şey var. ilahi adalet. biliyorum o er yada geç hakkımı verecek benim. er yada geç annemin babamın ve benim akan gözyaşlarımın hesabı sorulacak.

yani dediğim gibi arkadaşlar ben yandım siz yanmayın. lütfen seviyorsanız adam gibi...sonuna kadar... sevmiyorsanız öyle emin olmadan insanların hayatına girip yarım bırakmayın insanları.hayata küstürmeyin. vede kimseye gereğinden fazla güvenmeyin. insanoğlu çiğ süt emmiş herşeyi yapar. bunlar benim nacizane tavsiyelerim. herkese mutluluklar diliyorum...

[Φ KaTiLBeNiM]

Öncelikle yaşadıklarını bizlerle paylaştığın için teşekkür ediyorum... Ama açık konuşmak gerekirse hata sende!!! Biz de aşık olduk... Aşkımız için ağladık, sevindik, üzüldük, güldük, coştuk... Ama lise aşkları gelip geçicidir. Bir kaç istisna haricinde nerde görülmüş lise aşklarının sonuna kadar gittiği. Lise aşklarını gerçek zannedebilirsin ama kesinlikli değiller. Bu sadece lisedeki saf ve temiz hayallerin büyüsü.

 

HATA SADECE SENDE!!!

BU KADAR DERİNDEN BAĞLANMAMALIYDIN!!!

[Φ abdllhgcck]

haklısın hata bende biliyorum farkettim şimdi ama geç oldu. eğer ben bunu o zaman farketseydim asla başlamazdı böyle bişey...

[Φ cihazcı]

yaşadıklarına çok üzüldüm açıkçası.. benzer bir olay benimde başıma gelmişti.. çok nefret ettiğini söylediği biriyle benden sonra ilişki yaşadı.. ama ilahi adalet onlada mutlu olmasını engelledi..(belki buna benim beddualarımda sebep olmuş olabilir) ben hatanın sende olduğunu düşünmüyorum.. sen elinden geleni fazlasıyla yapmışsın, oldukça iyi niyetli yaklaşmışsın.. bir söz vardır belki bilirsin, "HIC KIMSE ICIN AGLAMAYA DEGMEZ,AGLAMAYA DEGEN INSAN ZATEN AGLATMAZ"

Bence o çoktan unutulmayı haketmiş.. onu hayatından aklından silmek en mantıklısıdır şu anda..

[Φ OKANIIL]

selamünaleyküm abdllhgcck bize yazdığınız kendi yaşamınızdaki hayat kesintisini ilgi ve üzülerek okudum ve paylaştıkça kendinizin rahatladığınızı zannederek sizin adınıza bir nebze seviniyorum

şimdi hayat ne yazzıki böyle değer bilmeyen ve ne istediğini bilmiyen insanlar herzaman karşımıza çıkıcak ve yüce allah bizlere bunları göstererek ve yaşatarak ibret almamızı öğretiyor benim adım okan ve yaşım 30 oyüzden size kardeşim diye hitap edicem bir kusurum olursa

kusuruma bakmayın

bence hiç üzülmeyin ama insanlardan da nefret etmeyin ve insanlara karşı güven sizlik duymayın ve sakın beddua etmeyin YÜCE RABBİMİZ HERŞEYİ GÖREN VE İŞİTENDİR

yazdıklarınıza sevginize bakarak temiz bir kardeşe benziyorsunuz

böyle duygulu ve içi sevgi dolu insanları allah geri çevirmez

sadece allaha havele edin

ve hiç bir zaman umudunuzu kaybet meyin nedenmi bu dünyada okadar iyi insanlar varki inanın bana kötülerden daha fazla eyer kötüler fazla olsaydı şimdiki hayatlarımız daha farklı olurdu bizler inaçlı insanlarız ve inaçlarımız kaybetmeyiz ve kaybetmemeliyiz kardeşim

allah yolunu açık etsin yar ve yardımcın olsun selametle

[Φ einstein1926]

Unutmak zor ama ben sana unut derim arkadaşım.Yoksa bu hayat değmez hiç üzülmeye, kafaya takmaya.

[Φ abdllhgcck]

selamünaleyküm abdllhgcck bize yazdığınız kendi yaşamınızdaki hayat kesintisini ilgi ve üzülerek okudum ve paylaştıkça kendinizin rahatladığınızı zannederek sizin adınıza bir nebze seviniyorum

şimdi hayat ne yazzıki böyle değer bilmeyen ve ne istediğini bilmiyen insanlar herzaman karşımıza çıkıcak ve yüce allah bizlere bunları göstererek ve yaşatarak ibret almamızı öğretiyor benim adım okan ve yaşım 30 oyüzden size kardeşim diye hitap edicem bir kusurum olursa

kusuruma bakmayın

bence hiç üzülmeyin ama insanlardan da nefret etmeyin ve insanlara karşı güven sizlik duymayın ve sakın beddua etmeyin YÜCE RABBİMİZ HERŞEYİ GÖREN VE İŞİTENDİR

yazdıklarınıza sevginize bakarak temiz bir kardeşe benziyorsunuz

böyle duygulu ve içi sevgi dolu insanları allah geri çevirmez

sadece allaha havele edin

ve hiç bir zaman umudunuzu kaybet meyin nedenmi bu dünyada okadar iyi insanlar varki inanın bana kötülerden daha fazla eyer kötüler fazla olsaydı şimdiki hayatlarımız daha farklı olurdu bizler inaçlı insanlarız ve inaçlarımız kaybetmeyiz ve kaybetmemeliyiz kardeşim

allah yolunu açık etsin yar ve yardımcın olsun selametle

 

ben 20 yaşındayım ve bana kardeşim demeniz de gayet samimi buluyorum. öncelikle ilginize çok teşekkür ediyorum.bu olay üzerinden 3 ay falan geçti.alıştım sayılır ama insanın kalbinden kırıkları acısı gitmiyor. ben kimseye beddua etmedim ömrüm boyunca inş. bundan sonra da etmem. bana yapılan peygamber efendimize yapılanla kıyaslanamayacak kadar küçük birşey. peygamber efendimiz bir kez olsun beddua etmemişken onu örnek alması gereken bizlerin bedduayı aklımızdan bile geçirmemesi gerekir diye düşünüyorum. aslında bu konuda kendime ve bazı insanlara karşı suçlu olduğumu da anladım. yani beddua etmeye hiç hakkım da yok. ama bu suçluluk kesinlikle sevdiğim insana karşı değildi bir bakıma farklı bir konuydu ama ben bu durumla ilişkilendiriyorum kendime göre. yani demek istediğim artık ruhum rahat kalbim çok rahat olmasa da...insanın güveni kırılınca zor düzeliyo bunu anladım. ama kesinlikle hala kimseyi kötü diye nitelendiremiyorum. nedendir bilmiyorum ama hala ona karşı yapılan en küçük hakarete bile tahammül edemiyorum.

neyse fazla söze gerek yok sizlere teşekkür ediyorum acımı paylaştığınız için. saygılarımı sunuyorum

[Φ mge]

ya ben çok üzüldüm zaten böyle şeylere dayanamıyorum hatta bogazım düğümlendi birgün benim başımada gelirmi sorusunu soruyor bu olaylar bana çok kötü oldum ya of