Mükemmeliyetçiliğin Tehlikeli Dezavantajları

[™ Admin]

Mükemmeliyetçiliğin Tehlikeli Dezavantajları

Çoğumuz mükemmeliyetçiliğin olumlu olduğuna inanıyoruz. Ancak araştırmacılar bunun tehlikeli bir şey olmadığını ve uzun bir sağlık problemleri listesine yol açtığını ve bu durumun yükselişe geçtiğini buluyorlar.

En eski hatıralarımdan birinde, çizim çizimi. Resmin ne olması gerektiğini hatırlıyorum, ama hatayı hatırlıyorum. İşaretçim kayıyor, kasıtsız bir çizgi beliriyor ve dudaklarım titriyor. Resim çoktan kayboldu. Ama bu derin hayal kırıklığı hissi, utanç bile, benimle kalıyor.

Kabul etmekten daha sık olmamakla birlikte, görünüşte önemsiz görünen bir şey, aynı hissin tekrar başını dikmesine neden olacaktır. Yanlışlıkla panettone ezmek kadar küçük bir şey Erkek arkadaşımın ailesini Noel için getiriyordu, "Ne kadar aptal!" Gibi ara sıra sesler eşliğinde birkaç gün boyunca aklımda uçabilir. ve “Daha iyi bilmeliydin”. Daha büyük bir hedefin altına düşmek, bunu başarmanın neredeyse imkansız olacağını bilsem bile, beni geçici olarak düzleştirebilir. Bir ajan bana bir gün bir kitap yazacağımı bildiğini, ancak belirli bir fikrin piyasaya uyması için kendisine atıldığını bildiğinde, hayal kırıklığının ötesine geçen bağırsak delici bir şekilde sönük hissettim. Negatif, pozitif olanı boğdu. "Hiç bir kitap yazmaya gitmedin," dedi iç sesim. "Sen yeterince iyi gelmedin." Bu ses, bunun ajanın gerçekte söylediklerine doğrudan ters düşmesine dikkat etti.

Mükemmeliyetçilik işte böyle bir şeydir: Mahkum almaz.

Eğer mücadeleler mükemmeliyetçilikle mücadele ederse, yalnız değil. Eğilim genç başlar - ve daha yaygın hale gelir. Thomas Curran ve Andrew Hill'in kuşaklar arası mükemmeliyetçiliği karşılaştıran ilk çalışma olan 1989'dan 2016'ya kadar mükemmeliyetçilik oranlarının meta-analizi, ABD, İngiltere ve Kanada'daki daha yeni lisans öğrencileri arasında önemli artışlar buldu. Diğer bir deyişle, geçen yıl ortalama bir üniversite öğrencisinin mükemmeliyet eğilimlerine sahip olma olasılığı 1990'larda veya 2000'lerin başında bir öğrenciden çok daha fazlaydı.

West Virginia Üniversitesi'nde çocuk gelişimi ve mükemmeliyetçiliği araştıran Katie Rasmussen, “Her beş çocuktan ve gençten ikisi mükemmeliyetçi. Diyerek şöyle devam etti: "Bir salgın ve halk sağlığı sorununa nasıl geçileceğinden bahsetmekten başlamak."

Mükemmeliyetçilikteki artış her neslin daha mükemmel hale geldiği anlamına gelir. Bu, hastalanmak, üzülmek ve hatta kendi potansiyelimizi baltalamak anlamına geliyor.

Sonuçta mükemmeliyetçilik, dünyayı dolaşmanın son derece kendini yenen bir yoludur. Ezici bir ironi üzerine inşa edilmiştir: hataları büyümek, öğrenmek ve insan olmak için gerekli bir parça yapmak ve kabul etmek. Ayrıca, kariyerinizde ve genel olarak ilişkilerinizde ve yaşamınızda sizi daha iyi hale getirir. Herhangi bir maliyetle hatalardan kaçınarak, bir mükemmeliyetçi kendi yüce hedeflerine ulaşmayı zorlaştırabilir.

Ancak mükemmeliyetçiliğin dezavantajı, sizi en başarılı, üretken benliğinizden uzak tutmasıdır. Mükemmeliyetçi eğilimler, klinik sorunların bir çamaşır listesiyle ilişkilendirilmiştir: depresyon ve anksiyete (çocuklarda bile), kendine zarar verme, sosyal anksiyete bozukluğu ve agorafobi, obsesif kompulsif bozukluk, tıkınırcasına yeme, anoreksiya, bulimia ve diğer yeme bozuklukları, post -travmatik stres bozukluğu, kronik yorgunluk sendromu, uykusuzluk, istifleme, hazımsızlık, kronik baş ağrıları ve hepsinden çok zarar, hatta erken ölüm ve intihar.

Perth'deki Curtin Üniversitesi'nde mükemmeliyetçilik, yeme bozuklukları ve endişe konusunda uzmanlaşmış araştırma görevlisi Sarah Egan, “Bu, psikolojik sorunlar açısından her şeyi kesen bir şey” diyor. Bunu yapan birçok şey var.

"Mükemmeliyetçilik ne kadar yüksek olursa, o kadar çok psikolojik rahatsızlığın acı çekeceğini gösteren çalışmalar var."

***

Kültürel olarak, genellikle mükemmeliyetçiliği olumlu olarak görürüz. Mükemmeliyetçi eğilimlere sahip olduğunuzu söylemek bile, kendinize iltifat eden bir çekingen olarak ortaya çıkabilir; fakir "En kötü özelliğiniz nedir?" iş görüşmelerinde soru. (Eski çalışanlar, şimdi biliyorsun! Ben sadece sevimli oluyorum).

Mükemmeliyetçiliğin karmaşıklaştığı ve tartışmalı olduğu yer burasıdır. Bazı araştırmacılar uyumsuz veya 'sağlıksız' bir versiyona karşı uyarlanabilir veya 'sağlıklı' mükemmeliyetçilik (yüksek standartlara, motivasyona ve disipline sahip olarak karakterize edilir) olduğunu söylüyor (en iyisi asla yeterince iyi görünmediğinde ve hedeflere ulaşmamak sizi hayal kırıklığına uğratır). 1000'den fazla Çinli öğrencinin yaptığı bir çalışmada, araştırmacılar üstün zekalı öğrencilerin uyarlanabilir yollarla daha mükemmeliyetçi olduklarını keşfetti. (Öte yandan, Maladaptive mükemmeliyetçilerin üstün yetenekli olmaları daha olasıdır). Araştırmalar, kendinizi hatalar için dövmek ya da ebeveyn beklentilerini karşılayamayacağınız gibi hissetmek gibi uyumsuz niteliklerin depresyona karşı daha savunmasız hale geldiğini gösterirken, bazı çalışmalar başarı için çabalamak gibi 'uyarlanabilir' yönlerin hiçbir etkisi olmadığını göstermiştir. sizi koruyabilir hatta koruyabilir.

Ama bu her zaman geçerli. Örneğin, sadece yüksek kişisel standartlara sahip olmak intihar düşüncesi ile ilişkilendirilmiştir. Ve bazen mükemmeliyetçi düşüncenin ters yüzleri olsa bile, onlar küçüktür - ve araştırmacılar yanlış anlaşıldığını savunuyorlar.

Mükemmeliyetçilik ve tükenmişlik üzerine yapılan 43 çalışmanın 2016 meta-analizinde, Hill ve Curran, sporcuların, çalışanların ve öğrencilerin çok yüksek kişisel standartlara sahip olmak gibi yönlerden çok az ya da hiç fayda sağlamadığını keşfetti. onları. Öte yandan, daha 'uyumsuz' mükemmeliyetçiliği tanımlayan insanlar daha fazla tükenmişlik yaşadılar.

“Bazı durumlarda mükemmeliyetçiliğin sağlıklı ve arzu edilir olabileceği yönünde bazı öneriler var. Yapılmış olan 60 tuhaf çalışmaya dayanarak, bir yanlış anlama bulduğunu düşünüyoruz ”diyor York St John University's Hill. “Çok çalışmak, kararlı olmak, çalışkan ve benzeri - bunların hepsi istenen özelliklerdir. Ancak bir mükemmeliyetçi için, bunlar gerçekten mükemmeliyetçiliğin bir belirtisi ya da bir yan ürünüdür. Mükemmeliyetçilik yüksek standartları takip eder. Gerçekçi olmayan standartlar hakkında nispeten.

Mükemmeliyetçilik bir hastalığa neden oldu. Kendiniz hakkında düşünmek. ”

Aslında, birçok araştırmacı, mükemmellik için çabalama, aslında aslında mükemmeliyetçilik gibi “sağlıklı” mükemmeliyetçilik olarak adlandırılan faktörlerin sıklıkla olduğunu söylüyor. Sadece vicdanlılığı tanımlarlar - bu, bu eğilimlere sahip insanların çalışmalarda neden genellikle farklı sonuçlara sahip olduğunu açıklar. Mükemmeliyetçilik, çok çalışarak veya yüksek hedefler belirleyerek tanımlandığını iddia ediyorlar. O kritik iç sesi buldum.

Çok çalışan ve zayıf not alan öğrenciyi al. Kendisine şunu söylerse: “hayal kırıklığına uğradı, ama boşuna; Genel olarak hala iyi bir insan toplandı, ”dedi sağlıklı. İleti şöyle ise: “başarısız oldu. Yeterince iyi değil. ”

Bu iç ses, farklı insanlar için farklı şeyleri eleştirir - iş, ilişkiler, düzenlilik, zindelik. Kendi eğilimlerim bir başkasınınkinden önemli ölçüde farklı olabilir. Beni iyi tanıyan birini almak onları alabilir. (Eşime mesaj attığımda bu hikayeyi yazıyordum, hemen uzun bir gülüş emojisi dizisi gönderdi).

Sonuç olarak, mükemmeliyetçiler ve mükemmeliyetçi olmayanlar “uzaktan kısa bir süre için aynı görünebilirler. Fakat yaklaştıklarında ve zamanla gözlemlediğinizde, vicdanlı insanlar işler ters gittiğinde bir şeylerle başa çıkmanın daha adaptif yollarına sahip olurlar ”diyor Hill. “Mükemmeliyetçiler yoldaki her darbeyi hissediyorlar. Oldukça strese duyarlılar. ”

Mükemmeliyetçiler bir fırtınaya düzgün bir yelken, beşinci kategori bir kasırgaya kısa bir rüzgar yapabilirler. En azından, bu şekilde algılıyorlar. Ve ironiler hiçbir zaman sona ermediğinden, mükemmeliyetçilerin nihayetinde adapte ettikleri davranışlar aslında başarısız olma olasılıklarını arttırır.

Örneğin bir laboratuvar deneyinde Hill, hem mükemmeliyetçilere hem de mükemmeliyetçi olmayanlara özel hedefler verdi. Onlara söylediği testin hileli olmasıydı: hiçbiri başarılı olamayacaktı. İlginç bir şekilde, her iki grup da aynı çabayı göstermeye devam etti. Ancak bir grup her şey hakkında çok daha mutsuz hissetti - ve daha önce vazgeçti. Tahmin et hangisi.

Başarısızlıkla karşı karşıya kalan “mükemmeliyetçiler, duygular açısından daha sert tepki verme eğilimindedirler. Daha çok suçluluk duyuyorlar, daha utanıyorlar ”diyor Hill. Ayrıca daha fazla öfke yaşarlar.

“Daha kolay vazgeçiyorlar. İşler mükemmel olamadığında oldukça başa çıkma eğilimlerine sahiptirler. ”

Bu, elbette, elde etmek istedikleri başarıdan onları engelliyor. Örneğin, sporculara odaklanan 60 artı çalışmalarında Hill, sporda başarının en büyük tek tahmincisinin basitçe pratik olduğunu buldu. Ancak uygulama iyi giderse, mükemmeliyetçiler durabilir.

Beni neredeyse her spordan kaçınarak (veya başlayıp bıraktığım) kendi çocukluğumu düşünmeye itiyor. Neredeyse hareket halindeyken bir şeye ustalaşırsam devam etmek istedim - özellikle izleyen bir izleyici varsa. Aslında, çoklu çalışmalar 10 yaşından küçük çocuklarda bile mükemmeliyetçilik ve performans kaygısı arasında bir korelasyon bulmuştur.

Sorun şu ki, mükemmeliyetçiler için performans kendilik duygusu ile iç içedir. Başarılı olamadıklarında, sadece nasıl yaptıkları konusunda hayal kırıklığı hissetmezler. Kim oldukları için utanç duyarlar. İronik olarak, mükemmeliyetçilik, utancı uzak tutmak için bir savunma taktiği haline gelir: eğer mükemmelseniz, asla başarısız olmazsınız ve asla başarısız olmazsanız, utanç yoktur.

Sonuç olarak, mükemmellik arayışı bir kısır döngü haline gelir - ve mükemmel olmak imkansız olduğu için, meyvesiz bir döngü.

***

Mükemmeliyetçilik de tehlikelidir. Dünya Sağlık Örgütü'ne göre, rekor sayıda genç akıl hastalığı yaşıyor. Depresyon, anksiyete ve intihar düşüncesi ABD, Kanada ve İngiltere'de on yıl öncesine göre daha yaygın. Araştırmalar, mükemmeliyetçi eğilimlerin, araştırmacılar nevrotiklik gibi özellikleri kontrol ettiklerinde bile depresyon, anksiyete ve stres gibi konuları öngördüğünü gösteriyor. Kötüleşme, kendi kendini eleştiren olmak depresif belirtilere yol açabilir, ancak bu belirtiler öz eleştiriyi daha da kötüleştirebilir ve üzücü bir döngüyü kapatabilir.

Akıl sağlığı sorunlarına sadece mükemmeliyetçilik neden olmaz; bu sorunların bazıları mükemmeliyetçiliğe de yol açabilir. Örneğin, yakın tarihli bir çalışma, bir yıllık bir süre boyunca, sosyal kaygısı olan üniversite öğrencilerinin mükemmeliyetçi olma olasılıklarının daha yüksek olduğunu, ancak bunun tersini yapmadığını buldu.

Ayrıca, kaygı ve depresyona karşı en sağlam korumalardan birinin öz-şefkat olduğu - mükemmeliyetçilerin eksik olduğu şey olduğu gösterilmiştir. Ve mükemmeliyetçilerin çok iyi olduğu özeleştiri depresyonu öngörür.

En dramatik örnek intihar söz konusu olduğunda, çok sayıda çalışma, mükemmeliyetçiliğin kendi başına ölümcül bir katkıda bulunduğunu da bulmuştur. Mükemmeliyetçiliğin depresif hastaları, umutsuzluk duygularının üstünde ve ötesinde bile intiharı düşünme olasılığını artırdığı tespit edildi. Şimdiye kadar intihar-mükemmeliyetçilik bağlantısında en eksiksiz olan yeni bir meta-analiz, hatalarla ilgili olmak, asla yeterince iyi hissetmemek, kritik ebeveynlere sahip olmak veya sadece yüksek kişisel standartlara sahip olmak da dahil olmak üzere neredeyse her mükemmeliyetçi eğilimin olduğunu buldu. intiharı daha sık düşünmekle korele idi. (İki istisna: örgütlü olmak veya başkalarından talep etmek).

Bu kriterlerden bazıları, özellikle ebeveynlerden gelen baskı ve mükemmeliyet kaygıları da daha fazla intihar girişimi ile ilişkilendirildi.

Araştırmacılar, "Siyah-beyaz düşünme, mükemmeliyetçilere başarısızlıkları, aşırı durumlarda ölümü garanti eden felaketler olarak yorumlamalarına yol açabilir." “Bulgularımız ayrıca, insanlar sosyal dünyalarını baskı dolu, yargılayıcı ve hiperkritik olarak deneyimlediklerinde, çeşitli potansiyel kaçış yollarını (örneğin alkol kötüye kullanımı ve aşırı yemek yeme) düşündüklerini ve / veya bunlarla meşgul olduklarını öne süren daha geniş bir literatüre katılıyor. intihar."

Vicdanlı insanlar daha uzun yaşama eğilimindeyken, mükemmeliyetçiler daha erken ölürler.

Mükemmeliyetçiler için sağlık açısından kötü sonuçlar pek çok açıdan şaşırtıcı değildir. “Mükemmeliyetçiler hemen hemen stresle çalkalanıyorlar. Stresli olmasa bile, genellikle stresli hale getirmenin bir yolunu bulacaklar, ”diyor 30 yıldan uzun süredir mükemmeliyetçilik üzerine çalışan ve Paul Hewitt ile geliştirilen değerlendirme ölçeği altın standart olarak kabul edilen Gordon Flett.

Ayrıca, mükemmeliyetçiliğiniz, örneğin işkolizmde bir çıkış bulursa, rahatlamak için pek çok mola vermeniz pek olası değildir - ki şimdi hem bedenlerimizin hem de beynimizin sağlıklı işleyiş için gerekli olduğunu biliyoruz.

***

Kendini yenen mükemmeliyetçilik nasıl görünse de, gittikçe daha fazla insan tarafından paylaşılma eğilimi var. Hill ve Curran'ın meta analizi, uzun bir süre boyunca mükemmeliyetçilik oranlarını kapsamlı bir şekilde inceleyen ilk analizdir. (Orada mükemmeliyetçiliği ölçmenin pek çok yolu var, araştırmacılar sağlam bir olana kadar beklemek zorunda kaldılar - bu durumda Flett’ler ve Hewitt’ler - yeterince uzun sürelerdeydi ve yeterli çalışmalarda kullanıldı). Toplamda, çalışmalar 40.000'den fazla ABD, İngiltere ve Kanada lisans öğrencisinden oluşan bir havuza eklendi.

1989'dan 2016'ya kadar tahtada artışlar oldu. Ancak en büyük artış, diğerlerinin yüksek taleplere sahip olduğu hissi ile karakterize edilen 'sosyal olarak öngörülen mükemmeliyetçilik' idi:% 32. Curran, “Bu kadar problemli olmasının nedeni, ciddi zihinsel hastalıklarla en güçlü şekilde ilişkilendirilmiş boyut olmasıdır” diyor.

Bulgular daha önce bildirilenlerle uyumludur. Üstün yetenekli banliyö ergenleri üzerinde yapılan bir 2015 çalışması, “önceki çalışmalardan önemli ölçüde daha yüksek mükemmeliyetçilik skorları (özellikle sağlıksız boyutlar) buldu”. Ergen Çek matematik sınavlarına on yıl süren bir bakış da aynı şeyi buldu.

Egan, sıklıkla yeme bozukluğu olan hastalarla çalıştığı klinik pratiğinde de bunu gördü. “Yaş aralıkları beni sürekli şok ediyor. Yedi yaşında, sekiz yaşında kızların genç ve genç sunumlarını görüyoruz ”diyor. “Bu genellikle mükemmeliyetçilik tarafından yönlendirilir. Bence evet: her nesil muhtemelen daha mükemmelleşiyor. ”

Bu artış nereden geliyor? Mükemmeliyetçiliğin kimliğinizi başarılarınızla birleştirmekten kaynaklandığı fikrini aklınızda bulundurduğunuzda, soru şu olabilir: nereden gelmiyor?

Sonuçta, çoğumuz biriyle tanıştığınızda ilk sorunun yaşamak için yaptığınız şey olduğu toplumlarda yaşıyoruz. Başarılarımızın kalitesi ve kapsamı için tam anlamıyla değerlendiğimiz yerlerde, bu başarılar genellikle doğrudan kira ödeme veya masaya koyma yeteneğimizle doğrudan ilişkilidir. Tam yabancıların, o daireyi kiralayabileceğimizden veya o arabayı satın alabileceğimizden veya o krediyi alacağımızdan her şeyi belirlemek için bu kağıt üzerindeki değerleri tarttığı yerlerde. Daha sonra görünüşümüzle bu kaynaklara erişimimizi - bu ayakkabılar, bu fiziği - ve diğer insanlar, bir iş görüşmesi veya akşam yemeği daveti için doğru kişi olup olmadığımızı görmek için tartarız.

Curran ve Hill benzer bir önsezi var. Curran, “Piyasa temelli bir toplumda başarısızlık çok şiddetli” diyor ve bunun hükümetler sosyal güvenlik ağlarında parçalandıkça yoğunlaştığını belirtiyor. Rekabet okullara bile yerleştirilmiştir: standart testler ve yüksek basınçlı üniversite girişleri alın. Sonuç olarak Curran, ebeveynlerin kendilerine ve çocuklarına gittikçe daha fazla başarı elde etmek için daha fazla baskı yaptıklarına şaşmamalı.

Curran, “Odak noktası başarı üzerindeyse, çocuklar hatalardan çok kaçınır” diyor. “Çocuklar bunu içselleştirmeye gelirlerse - kendimizi yalnızca katı, dar başarı koşullarında tanımlayabileceğimiz fikri - o zaman mükemmeliyetçi eğilimlerin gelmeye başladığını görürsünüz.” Örneğin, uzunlamasına bir çalışma, akademik başarıya odaklanmanın mükemmeliyetçilikte daha sonraki bir artışı öngördüğünü bulmuştur.

Benzer şekilde, altın yıldız yetiştirme ve eğitim yönteminin de bir etkisi olmuş olabilir. İyi bir şey yaptığınızda övülürseniz ve yapmadığınızda övülmezseniz, yalnızca başkalarının onayına sahip olduğunuzda gerçekten bir şeye değdiğinizi öğrenebilirsiniz.

Çocukları hata yapmaktan suçlu hissetmek gibi başka stratejiler gelirse, daha da sorunlu olabilir. Araştırmalar, bu tür ebeveyn taktiklerinin çocukları mükemmeliyetçi olma ve daha sonra depresyon geliştirme olasılığını artırdığını bulmuştur.

Başarısızlık korkusu başka şekillerde de büyüyor. Sosyal medyayı alın: bugün bir hata yapın ve bunun küresel olarak bile yayınlanabileceğinden korkmanız neredeyse mantıksız. Aynı zamanda, tüm bu parlak yemler gerçekçi olmayan standartları güçlendirir.

Bazı mükemmeliyetçilik kalıtsaldır. Fakat aynı zamanda çevre nedeniyle de ortaya çıkar (sonuçta, sadece genetik olsaydı, çok fazla artacağı muhtemel görünmüyor). Peki ebeveynler buna nasıl karşı koyabilir? Araştırmacılar, kendi mükemmeliyetçi eğilimlerini izleyerek iyi davranışları modellediğini söylüyor. Ve koşulsuz sevgi ve sevgi sergileyin.

“Şöyle bir şey söylüyor:“ Bunu gerçekten denediniz. Yaptığınız çabadan gurur duyuyorum. 'Bu, kusurun sadece kabul görmediği, ancak kutlandığı bir ortam yaratmak - çünkü bu insan olduğumuz anlamına geliyor, ”diyor aile sistemlerinin nasıl bir analiz yaptığını Rasmussen mükemmeliyetçilik üretebilir. “Veya çocuğa sevgi ve bakımın performansa bağlı olmadığını bildirmek.

“Sevilebilir olmak ya da sevilmek için mükemmel olmanız gerekmediği fikri.”

***

Mükemmeliyetçilik tedavi etmek için özel bir zorluk olabilir. Terapötik bir ortamda birini daha şefkatli olacak şekilde eğitebilirsiniz. Ancak, aynı zorlu patron ve aynı derin oturmuş davranışlarla ofise geri dönmeleri durumunda, bunların çoğu kapıdan çıkabilir.

Daha sonra, elbette, mükemmeliyetçi olmanın bizi daha iyi işçi (veya ebeveyn veya sporcu ya da görev ne olursa olsun) yaptığına dair yaygın (yanlışsa) inancı vardır.

“Zor kısmı ve onu depresyon ya da kaygıdan farklı kılan şey, kişinin buna sık sık değer vermesidir” diyor Egan. “Kaygı veya depresyonumuz varsa, bu semptomlara değer vermeyiz. Onlardan kurtulmak istiyoruz. Mükemmeliyetçiliğe sahip bir insan gördüğümüzde, genellikle değişime karşı kararsız olabilirler. İnsanlar onlara fayda getirdiğini söylüyor. ”

Hastalarına, durumun böyle olmadığını kanıtlamalarına yardımcı olarak yardım etti. Birisi, örneğin, işinde iyi olmak için her gece evde üç saat fazladan çalışma yapması gerektiğini söylüyorsa, bunu bir hafta boyunca yapmamakla deneyebilirler. Genellikle hasta sadece hiçbir fark yaratmadığını bulmakla kalmaz, aynı zamanda ekstra dinlenme performanslarını bile artırabilir.

Ben bunu bırakma ile denedim. Çok fazla uğraşırken ve 'yeterince ”yapma girişimimde kendimi yorurken farkına varma ile el ele gitti (benim için gerçekte var olmayan bir miktar, farkettim).

Bununla birlikte, daha büyük olan parça, bu ticker bandın yerini hem kendime hem de başkalarına karşı daha nazik mesajlarla değiştiriyor. Kendimi diğer insanların hatalarına aşırı tepki vermekten bilinçli olarak durdurmaya (değişen başarılarla) başladım. Daha zor ama aynı zamanda kendime aşırı tepki vermekten vazgeçmekteyim. İronik olarak, bu, kendi içinde bu hedefin altında kaldığımda kendimi eleştirmemeye çalışmayı içerir.

Devam eden bir çalışma. Ama fark ettim ki, eleştirmeyi ve mükemmelleştirmeyi şefkatle her değiştirdiğimde, sadece daha az stresli değil, daha özgür hissediyorum. Görünüşe göre, bu olağandışı değil.

Rasmussen, “Özgürleştirici olabilir, kusurun gerçekleşmesine izin verir, kabul eder ve kutlar” diyor. “Çünkü yorucu, hepsini koruyor.”

Kaynak: BBC