Bu yüzden böyleyim

[Φ bozan]

Her sabah mutad olduğu üzere o börekçideydi o adam. Cebinde yalnızca Kadıköye gidecek ve oradan dönebilecek kadar parası vardı yine, zaruretler sabah, öğlen ve akşam öğünlerinin ittifak halinde yenilmesini icap ettiriyordu. Yine bir buçuk porsiyon sade börek üzeri şekerli olmak üzere sipariş edilmişti. tabii ki yanında bir büyük bardak çayda ihmal edilmemişti. Beyin o böreği öyle çok büyütüyordu ki zihninde bir mükellef sofra ancak bu kadar heyecan verirdi boş bir mideye...

Alışılmamış bir yabancı girdi içeriye, bu Paşakapısının ardındaki müşvik börekçiye.. Zayıf, güçsüz, bir adam, beyaz gömleğinin cebinde maltepe sigarası bağırıyordu, açım ve fakat iktisadım yok işletmem de diye..

Önceki adam cebini yokladığında malesef yol parasının şıngırtılarından başka hiçbir ses kendisine bir aks-i seda etmedi..Yemeğe çalıştı müttefik öğününü fakat gördüğü manzara boğazında ciddi bir tarfik oluşturmuştu..

Arka sıralardan bir başka adam, dinç, besili ve süha bir adam, işaret etti, börekçioğullarına bu adam yesin fakat asla ilişmeyin olmayan parasına...

Şimdi trafik açılmıştı boğazında ilk adamın ve şimdi düşünüyordu en ucuz işi yapıyordu...

 

Peki ya sizler nasıl böyle oldunuz ??

 

bozan

[Φ nicomedias]

3.ayıydı veya daha fazla o da saymıyo artık işten atılmasının günlerini."Bad year başlamıştı Good year dan atılınca.

bugün görüştük dert ortağımdı benim Mehmet abi arabasına çağırdı.

nasılsın dedim;

gülerek baktı yüzüme iyiyim..."koyver gitsin"dedi

ne yapıyosun iş falan buldunmu dedim.

yine güldü ve yine "koyver gitsin"dedi

konuşamıyoduk eriyodu....babasını da kaybetmişti yeni

açtı müziği,karadenizliydi kendisi (kazım koyuncu ya o kadar benzerki anlatamam)

sesi açtı sonuna kadar Narino çalıyodu

ve şarkının bu bölümünü bağıra bağıra söyledi aralarda eklemeleri de vardı.....

Bu dere yılan olsa narino

Derdimi bilen olsa(kim bilecek kii)

Oturup da ağlardım narino(ağlayamıyorum bile)

Yaşımı silen olsa (kim varki)

 

bizim neşeli,dert ortağımız Mehmet abi dertli mi dertli dir...

 

anlattıklarım yüzündenmidir bütün bu hüznü bilemiyorum......

------------------------------------------------------------------------------------------------

e tabi narino çalınca benimde aklıma geldi bişeyler....kimisi eğlenir kimisi hüzünlenir.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 

umarım mehmet abimiz düzelir.

burada bunları yazdığımı görse neder bilmem(kızar mı )

 

hiç aklımda yoktu böylebişeyi yazmak Bozan sağlsun aklıma getirdi tutamadım kendimi.

[Φ günışığı]

hüzünlendim yine..."herkesin bir derdi var durur içerisinde"...

kimi maddi yoksuluk çekiyor, kimi manevi, kimide her ikisinden muzdarip...hayat bayat arkadaşlar..çok bayat...

[Φ Leviathan]

Vallah arkadaşlar bende ne zamandan beri bu soruyu soruyorum kendime''Ben neden böyleyim'' ama bulamadım,bulsam belki akıllanırım da keserim artık hatalarımı(birine gönül bağlamayı )

[Φ Damien]

lisede tanıdığım bi arkadaş vardı adı serhattı. nasıl bilirdin deseniz, ailesi kimbilir neyle meşguldü. ama evlerinde ne televizyonları vardı ne de bulaşık makineleri. okula aynı gömlek pantalonla gelirdi. bazen ayakkabı da giymezdi, evde bulduğu terliklerle gelirdi okula. ailesi abisini üniversiteye yollayabilmişti sadece; ama onu da kaybetmişlerdi. her zaman keyifliydi. herkese sataşır, gününü gün ederdi. sosyal bi insandı da kendisi. müzikle ilgilenir, enstrüman çalardı. bazı sanatçılarla stüdyoda çaldığını da söylerdi.

 

bende en çok ilgimi çeken noktası da, bu yokluğa rağmen keyfinin yerinde olmasıydı. belki biz hayatın ayrıntılarıyla o kadar boğuşuyoruz ki basitliğini unutuyoruz bilmiyorum artık. ama onun gibi olmanın, yoklukta varolmanın zorluğu ilgimi çekti hep. ki biz varlık içinde kendimizi kaybederken...

[Φ aysum]

lisede tanıdığım bi arkadaş vardı adı serhattı. nasıl bilirdin deseniz, ailesi kimbilir neyle meşguldü. ama evlerinde ne televizyonları vardı ne de bulaşık makineleri. okula aynı gömlek pantalonla gelirdi. bazen ayakkabı da giymezdi, evde bulduğu terliklerle gelirdi okula. ailesi abisini üniversiteye yollayabilmişti sadece; ama onu da kaybetmişlerdi. her zaman keyifliydi. herkese sataşır, gününü gün ederdi. sosyal bi insandı da kendisi. müzikle ilgilenir, enstrüman çalardı. bazı sanatçılarla stüdyoda çaldığını da söylerdi.

 

bende en çok ilgimi çeken noktası da, bu yokluğa rağmen keyfinin yerinde olmasıydı. belki biz hayatın ayrıntılarıyla o kadar boğuşuyoruz ki basitliğini unutuyoruz bilmiyorum artık. ama onun gibi olmanın, yoklukta varolmanın zorluğu ilgimi çekti hep. ki biz varlık içinde kendimizi kaybederken...

ya inanırmısın aynı bu kişiye benzer biri far bisim sınıfta ama aynıııııııııı inanılmaz ve o kadar şen ki şimdi sınıfın maskotu

[Φ Leviathan]

lisede tanıdığım bi arkadaş vardı adı serhattı. nasıl bilirdin deseniz, ailesi kimbilir neyle meşguldü. ama evlerinde ne televizyonları vardı ne de bulaşık makineleri. okula aynı gömlek pantalonla gelirdi. bazen ayakkabı da giymezdi, evde bulduğu terliklerle gelirdi okula. ailesi abisini üniversiteye yollayabilmişti sadece; ama onu da kaybetmişlerdi. her zaman keyifliydi. herkese sataşır, gününü gün ederdi. sosyal bi insandı da kendisi. müzikle ilgilenir, enstrüman çalardı. bazı sanatçılarla stüdyoda çaldığını da söylerdi.

 

bende en çok ilgimi çeken noktası da, bu yokluğa rağmen keyfinin yerinde olmasıydı. belki biz hayatın ayrıntılarıyla o kadar boğuşuyoruz ki basitliğini unutuyoruz bilmiyorum artık. ama onun gibi olmanın, yoklukta varolmanın zorluğu ilgimi çekti hep. ki biz varlık içinde kendimizi kaybederken...

 

Çok haklısın vallah,bugün bende eli ayağı yamuk birini gördüm.İçimden kendi kendime''Ben böyle bi şeyi kaldıramazdım'' diye düşündüm.Şükretmeyi unutmamalıyız gerçektende