Cordoba otlaklarinin butun kisraklari gelse azmayacak diye dusunulen Rocinantenin, Galicia'li katircilarin kisraklariyla gonul eglendirmek istemesi sonrasi katircilardan yenilen dayak uzerine..

Sovalyenin trajik dusunusu

"Kendi adima diyebilirim ki," dedi, pestili cikmis Don Quijote, "su gunlerin gecmesini iple cekecegim. Ama ben butun kabahati kendimde buluyorum; benim gibi sovalye olmayan o adamlara kilic cekmemeliydim. Yani saniyorum ki, sovalyelik yasalarini cigneyerek, savaslar tanrisinin bana bu cezayi vermesine sebep oldum..
Asil buyuk hakaret, bizim ugradiklarimiz degil, bu insanlarin ugradiklari. Sunu bilmeni istiyorum ki Sancho, tesadufen elde bulunan aletlerle acilan yaralar, insani asagilamaz; bu, duello yasasinda acikca belirtilmistir..."

"Ben o kadarina bakmaya vakit bulamadim" dedi Sancho. "Su anda yedigim sopa hakaret miydi, degil miydi diye dusunmek beni uzmuyor da, yedigim dayagin acisi beni uzuyor. Izi omuzlarimda oldugu kadar hafizamda da kalacak saniyorum"

"Yine de sunu bil ki Panza kardesim," dedi Don Quijote, "zamanin silmedigi ani, olumun dindirmedigi aci yoktur.."
(La Mancha'li Yaratici Asilzade, Don Quijote,15.Bolum)

 

Eskilerin altincag dedikleri ne mutlu bir cagmis, ne mutlu yuzyillarmis. Icinde bulundugumuz demir cagda bu kadar degerli olan altin, o talihli cagda kolaylikla bulunabildigi icin degil; o cagda yasayanlar senin ve benim kelimelerini bilmedikleri icin. O kutsal cagda her sey ortakti; gunluk besinini elde etmek icin, kimsenin, tatli, olgun meyveleriyle kendisini davet eden saglam meselere elini uzatip kparmaktan baska bir is yapmasi gerekmezdi...Gelisiguzel yargi aliskanligi, henuz yargiclarin kafasina yerlesmemisti, cunku o zamanlar yargilamaya gerek yoktu, yargilanacak kisi yoktu... (Miguel de Cervantes Saavedra, La Mancha'li Yaratici Asilzade DON QUIJOTE, 13. bolum)