Baskasina/Kendine Fiziksel Zarar Verme Zihniyeti

baskasina zarar verme zihniyetini (linc, iskence, tokat, dayak, dovmek, falaka, idam, taslama, diri diri gomme, oldurme/oldurtme, katliam, silahla tarama, havaya kursun sikma, intihar bombaciligi, kulak cekme, yumruk atma v.s. ve butun bunlari yaparken de, alay etme, zevk alma, neselenme 'sadizm' v.s.) Anadolu, kulturune yerlestiren ve nesilden nesile aktarila gelen zihniyetin temeli, etik yonlendirim ve yaptirim olarak, dini mi/toresel mi/milli mi? hepsi mi?, ya da sizce hangi temele dayanir?

Kendine zarar verme zihniyeti de, genelde birey bilinci olmayan ve baskalarini aklinca "mutlu/mesut etmek" adina kendinden, yasamindan, iliskilerinden her turlu odunu vermektir.

Burada hem kendine hemde basskasina zarar verme zihniyetini de, soyle aciklayabiliriz. Mesela tek tarafli asklar, dostluklar v.s. Burada kisi hem kendisinin asik olduguna, dostuna onu onun hissetmedigi aska dostluga zorlayarak, korkutarak, tehdit ederek v.s. zarar vermekte; hem de kendi adina askini dostlugunu elde edemedigi ve bunda direttigi icin, kendine zarar vermektedir.

Bunun en guzel ornegi "eski" Filmlerdeki kizin ya da oglanin "tek tarafli ask" inda gormek mumkundur. Ya da tore uygulayan bir babanin, namus, kan davasi ugruna olen ya da oldurulen evladina/yakinina verdigi ve elinden aldigi yasam hakki ve bunun kendi uzerindeki vicdani muhakemesinin kendine olan zarari.

Ornekler cogaltilabilir.

Bu temelin zihniyetini, vicdan, saygi, hosgoru, anlayis, esitlik, adalet v.s. olarak insani degerler olarak ve degismeden nesillerdir suregelirligini nasil aciklarsiniz?