mutlaka vardır,kendımıze bıle soylemekten korktuğumuz bilinçaltında saklananlar...

hatalarımız,sevdiklerimiz,yalanlarımız

yada soylemek ısteyıp soyleyemedıklerımız

keşkelerımız

Tarih: 25 Haziran , 2006 19 yıl Düzenleyen: Activate

vardır elbet...........

 

ben istanbulda yaşamak istemiyorum..............

söylersem itiraf etmiş olurum ki zaten....

ben bir hiçim

cerenimoya katılıyorum

Yalnış zaman yalnış insan , tutunmak imkansız bıktım yamalı sevdalardan..

Yalnış bahar kış güneşi yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni

KIYAMETE KADAR KAPATTIM KALBİMİ..

ben uzaylıyım inanmazsınız siz şimdi

Ben inanırım Anlamıştım zaten bir tuhaflık vardı

 

ulem varyaaa mesajı okuduktan sonra 1 saniye bile beklememişsindir eminim hemen yapıştırmışsın lafı insan yok canım ne alaka falan der be

her yeni tanistagim insana hayatimin askiymis gibi bakmak ve iki gun sonra baskasina yan gozle bakmak yani kisacasi maymun istahli oldugumu evet itiraf ediyorum ama kendime kabul ettiremiyom.........offfffffff neyseee....

ya ben bu başlığı ne zaman açmışım yeni gördüm,heralde ılk uye ıken açmışım acemılık zamanı

ulem varyaaa mesajı okuduktan sonra 1 saniye bile beklememişsindir eminim hemen yapıştırmışsın lafı insan yok canım ne alaka falan der be

Yok canım ne alaka falan

keşke insanları üzebilen kötü bir olsam dediğim olur,çunku ıyı olmakla acı çekmek eşdeğer

vardır elbet...........

 

ben istanbulda yaşamak istemiyorum..............

aynen ıstanbuldan bıktım ama başka yere gıdınce de sıkılıyorum bu kalabalığa alıştık mı ne

ben de itiraf edemiyorum ama galiba ben bi baltaya sap olamıycam içimden bi his böyle diyo ve hevesim kaçıyo. ve bişey daha itiraf ediyim ki ne yaparsam yapiyim kendimi boş hissediyorum. işte bu..

yaptığım işlerde başarılı olamayacak mışım gibi geliyor

ben okulu bıtıremıyecem rektor kovacak benı. sonra babam ogrenecek benım hakkımda cok agır konusacak. sonra benden evden cekıp gıdecem. ucuz bı otelde kalıp taksı soforlugu yaparak hayatıma devam edecem gıbı gelıo banada

çok fazla keşkem var gibi geliyo bana

saçlarım dökülmeye başladı ve bu bana kompleks yapıyorum ben bunu kendime bile itiraf edemiyorum

hiçbir zaman doğru insanı bulamıyacakmışım gıbı geliyor bana da

onun gözlerine bakarak yaşlanamayacakmışım gibi geliyor bana da

ve bunu yazarken bile gözlerim doluyor

dolu dolu yaşayamadığımı ve birçok keşkem olduğunu düşünürüm hep.ahh şu pişmanlıklar

zaman zaman kendime kızıyorum niye bukadar safsın diye.insanlara çok çabuk inanıyorum bu yüzden çok pişmanlıklarım olmuştur.bide içimdekini,kızgınlıklarımı içimde yaşamaktan bıktım.başkalarını üzmektense kendimi yıpratmaktan bıktım ama huy can çıkmayınca çıkmıyor.ben artık bencil olmak istiyorum yaaa...iyice bunaldım

bende öyleyım güzelyaz,bazen sabah kalktığımda kötümü olsam ne diye düşünüyorum yıne de yapamıyorum.gerçi kötuler hep cezasını çekıyor ahım yerde kalmıyor ama,üzmemek adına üzülen ben oluyorum

yalan söylemediğim için hep bana soylenıyor

kırmayınca hep kırılıyorum

insan olma yolunda çabalıyorum ama bazen ınsanlığın yanından geçememiş kişiler yüzünden bu hayatta tökezlıyorum

*İşte böyle, Sedelina!...

-Senin ait olduğun yer, Aşkın Duyguların Yer'i!..

-Seni dinleyenlerin Yer'i..

-Sen bize anlat..Usta!..