Gönderi tarihi: 13 Mart , 2006 19 yıl Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin kendisine çarpması ile yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış. Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar. Hemşireler, adamcağızın yarasına pansuman yapmışlar, ama 'biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler. Yaşlı bey huzursuzlanmış, acelesi olduğunu ve röntgen çektirmek için beklemek istemediğini' söylemiş. Hemşireler merakla acelesinin sebebini sormuş. Adamcağız da karım huzur evinde kalıyor her sabah onunla kahvaltı etmeye giderim,geç kalmak istemiyorum'demiş. Karınızın, siz gecikince merak edeceğini düşünüyorsunuz herhalde'demiş hemşire. Adam üzgün bir ifade ile 'ne yazık ki karım Alzheimer hastası ve benim kim olduğumu bilmiyor' demiş. Hemşireler hayretle 'madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz' demişler. Adam ; Ama ben onun kim olduğunu biliyorum ve onu hic bir zaman bekletmedim' demiş. peki siz ne kadar severdiniz?
Gönderi tarihi: 15 Mart , 2006 19 yıl 'aysum' a; böyle duyarlı bir meseliyi, gayet güzel bir hikayeyle anlatmışsın. bu açıdan kutluyorum ve teşekkür ediyorum. toplumumuz gidikçe sevgi ve aşk mefumlarından uzaklaşıyor. tabi elbet istisnalar mevcut ama gerçek bu. sevgi küllükteki kül gibi küçük bir esintiyle küller uçmaya hazır... mevzu derin lakin hikayedeki adamın vefası (yoksa sevgisi mi bence tartışılır) göz ardı edilmemeli. bu zamanda aşkına bu denli sahiplenen varsa onlarin eli öpülse dahi azdır. bana gelince ben de vefalıyımdır.. ama bu kadarını yapabileceğimi sanmıyorum.
Gönderi tarihi: 15 Ağustos , 2006 18 yıl Çok güzel böyle bir insan kalmamıştır ben hiç sanmıyorum. Kaldıysa da ne mutlu onu bulana.........
Gönderi tarihi: 15 Ağustos , 2006 18 yıl çok güzel bir hikaye aysum.. evet sevginin böyleside varmış demek..
Gönderi tarihi: 15 Ağustos , 2006 18 yıl Yazar 'aysum' a; böyle duyarlı bir meseliyi, gayet güzel bir hikayeyle anlatmışsın. bu açıdan kutluyorum ve teşekkür ediyorum. toplumumuz gidikçe sevgi ve aşk mefumlarından uzaklaşıyor. tabi elbet istisnalar mevcut ama gerçek bu. sevgi küllükteki kül gibi küçük bir esintiyle küller uçmaya hazır... mevzu derin lakin hikayedeki adamın vefası (yoksa sevgisi mi bence tartışılır) göz ardı edilmemeli. bu zamanda aşkına bu denli sahiplenen varsa onlarin eli öpülse dahi azdır. bana gelince ben de vefalıyımdır.. ama bu kadarını yapabileceğimi sanmıyorum. çok güzel bir hikaye aysum.. Çok güzel böyle bir insan kalmamıştır ben hiç sanmıyorum. Kaldıysa da ne mutlu onu bulana......... çok hoşmuş acaba böyle insanlar kaldı mı? duymuuştum be nbunu çok güzeldi saol paylaşım için aysum Asıl ben teşekkür ederim yorumlarınız için
Gönderi tarihi: 21 Eylül , 2006 18 yıl sevgi fedakarlık değilmidir zaten, böyle insanlar kaldımı bilinmez ama hikaye güzelmiş paylaşım için saol
Katılın Görüşlerinizi Paylaşın
Şu anda misafir olarak gönderiyorsunuz. Hesabınız varsa, hesabınızla gönderi paylaşmak için şimdi oturum açın.
Eğer üye değilseniz hemen KAYIT OLUN.
Not: İletiniz gönderilmeden önce bir Moderatör kontrolünden geçirilecektir.