BİR ÇOCUK MASUMİYETİ ve ALLAH

[Φ birvarmışhiçyokmuş]

Sevgili Dostlarım ;

 

Bu Yazımı Yaklaşık 1,5 Sene Önce Yine Bu Forumda Kaleme Almıştım.

Henüz Farkına Varıyorum ki,

Başka Forumların Üyelerince Alıntılanmış, Kopyalanmış, Yorumlanmış, Beğenilmiş.

Farklı Eleştiriler Almış. Kaynak Gösterilmese de Hiç Kızmadım. Paylaşmak Çok Güzel.

Lakin Biraz Kendime Kızdım. Neden Böyle Dip Bucak Bir Yerlere Koymuşum Diye.

Bu Sebeple de, Dini Konular Ana Başlığına Taşımayı Uygun Gördüm.

 

Belki Sizler de Beğenirsiniz.

 

Buyurunuz, Takdir Sizindir…

 

Şimdi, Bir Çocuk Düşünün İlk Adımlarını Sıralamış, Evde Bir Bayram Havası.

Doğum Günü Pastasının Üzerindeki Mum un Yalnızlığından Anlaşılıyor ki, İlk Yaş Günü Kutlanıyor.

Belkide Bu Yüzden Olsa Gerek, Baba Kutlamanın Ardından,

Hep Birlikte Evden Dışarı Çıkmak, Ailesini Gezdirmek, Belkide Pikniğe Götürmek İstiyor Sevinç İçinde.

 

Çocuk, Evimiz Dedikleri ve O nun İçinse Neredeyse Her Yer Anlamını Taşıyan Bu Yapı dan İlk Kez Dışarı Çıkacak.

 

Dünyayı, Güneşi, Bir Çınarın Hışırdayan Yapraklarını, Kuyruğunu Yakalama Peşine Düşmüş, Sonunda Pes Edip Avucunu Yalamakla Meşgul Bir Kediyi,

Duraktan Yolcularını Alarak, Hızla Geçip Giden O Uğultulu Metal Yığınlarının Arkalarında Bıraktıkları Pis Kokulu Siyah Dumanları,

Bakkalların Kapı Önüne Çıkardığı Dondurma Dolaplarının Ne Kadar Renkli ve Hoş Olduğunu

Ve Kendisinden Biraz Daha Büyük Çocukların, Rengarenk Resimleri İle Süslendiğini,

Kısaca Bizim Dünyamızdan Kendi Gözüne Takılan Tüm Enstanteneleri Algılamak Büyük Bir Neşe Kaynağı Onun İçin.

 

O Şimdi Yepyeni Bir Kıtada, Her Yeri, ve Her Şeyi Keşfediyor.

 

Tıpkı Babasının Güzel Bir Yemeğin Ardından İçtiği Kahve nin Tadını Vardığında, Yüzünün Aldığı O Şekil Gibi,

Tebessüm Eden, Gülen İnsanlar da Var Burada,

Annesinin, Gazeteden Başını Kaldırmayan Babaya Kızıp Sinirlendiği Andaki Halini Andıran Keyifsiz İnsanlarda.

 

Uzun Sürmesine Rağmen Neşeli Bir Yolculuk Sonunda Bir Mesireliğe Piknik Yapmaya Gelmiştir Aile.

Çocuk Hiç Görmediği Kadar Büyük Kocaman Bir Maviliğe Kendini Kaptırmış Seyrediyor. Evet Deniz Bu.

Birlikte Sahile İniliyor Biraz Vakit Geçince, Önceleri Tüm Ailenin ilgisi Ne Kadar Çocukta İdiyse de,

Şimdi Anne ve Baba Yükselen Güneşin Hararetine Daha Fazla Dayanamıyor ve Atlıyorlar Dalgaların İçine.

Güneşin ve Suyun Tadı Başka Nasıl Çıkar Yoksa.

 

Çocuğumuzsa Hemen Kıyıda, Havlunun Üzerinde Oturmuş Tek Başına Onları İzliyor, Ama Ne Zaman Kadar Daha İzleyecek ki?

 

Etrafı İle İlgilenmesi Gerekiyor Onun, Nede Olsa Henüz Bir Yaşında, Ve Kristof Kolomb İçin Bile Amerika,

Bu Kadar Çekici Görünüyor Olamazdı.

 

Etrafta Altın Renkli Birazda Sıcak Kumlar Var. Hem de Her Yerdeler,

Kumların Seyrelmeye Başladığı Yerde İse Küçük Mıcırlar, İstiridye Kırıkları Başlıyor.

Biraz Daha İlerde İse, Çakıl Taşları Var. Bir Sürü Renkler Birbirine Karışmış.

Ve Tabiki Köpük Köpük Dalgalar, Önce Ayağına Değdirip Sonra Çekiyor İçine, Rengarenk Çakılları.

Gıdıklanıyor Ayağı, Hoşuna da Gidiyor Bu Oyun Aslında.

 

Epey Vakit Geçti, Artık Hepsine Aşina. Biraz Sıkılıyor, Biraz da Merakdan Olsa Gerek Emeklemeye Başlıyor,

Bazende Hafifçe Doğrulup Adım Atmaya Çalışıyor Düşe Kalka.

Artık O na Göre Uzak Sayılacak Bir Yere Geldi, Anne Baba İse, Denizin Tadını Çıkardıklarına İnanmıyor Olsalar Gerek Hala.

 

O Sırada, Birşey Oluyor.

Çocuk Biraz Önce Görüp Aşina Olduğu Tablodan Çok Daha Farklı Bir Manzara İle Karşı Karşıya.

Evet evet, Kapısı Pencereleri Hatta Kuleleri Bile Olan Kumdan Bir Kale Bu.

Belki Biraz Daha Uğraşılsa Küçük Bir Şato Bile Olabilecek Kadar Güzel.

 

İşte Herşey Burada Başlıyor.

Ve Çocuk Hiç Merak Etmediği Kadar Çok Soruyu, Merak Edip Düşünmeye Başlıyor ;

 

Bu Nedir, Neden Vardır, Nereden Gelmiş, Nasıl Olmuş, Ne Zaman Olmuş, VE

KİM YAPMIŞ...

 

Sanırım Hepiniz Anladınız Artık Hikaye nin Neresine Geldiğimizi.

 

Bir Varlık, Bir Çocuk, Bir İnsan, Nasıl Olurda Bu Sorulara Kayıtsız Kalabilirdi, Ve Kalamadıda.

 

Yıllar Geçti. Mevsimler Döndü. Ne O Günü, Ne de O Kaleyi Unutamadı,

Ve Anladı ki ;

 

Herşeyiyle, Tüm Sistem leri İle, Tüm Hissiyatı İle, Tüm Düşünceleri İle, Tüm Gizemleri İle,

O Kumdan Yapılmış Kale den Çok Daha Güzel, Çok Daha Harika, Çok Daha Karmaşık, Çok Daha Teferruatlı,

Ve Çok Daha San'at lı Olan,

Aslında Kendisi İmiş.

 

Ve Bu Gün e Dek Ruhunu Kemiren O Soruları Kendine Sormaktan Artık Kaçamazdı.

 

BEN NEYİM, NEDEN VARIM, NEREDEN GELDİM, NASIL VAR OLDUM, NE ZAMAN VAR OLDUM. ve ,

KİMİN VARLIĞIYIM.

 

Belkide Hikayedeki O Çocuk Kadar Meraklı Bir Çocuk,

Gün Olmuş, Büyümüş, Sorularına Yanıt Aramış, Bulmuş, İnanmış ,

Ve Şu An Tam da Burada, Bu Satırları Yazmakla Meşgul.

 

 

Saygılarımla Doğan Gülbudak

[Φ ugurantalya_07]

işte o çocuk insanın en saf yanı

 

aslında içimizde bu sorular dolanıyor

 

ama bazen bastırıyor

 

bazen cevaplayıp tefekküre dalıyoruz

 

 

 

 

 

 

uğur

[Φ rina]

'''BEN NEYİM, NEDEN VARIM, NEREDEN GELDİM, NASIL VAR OLDUM, NE ZAMAN VAR OLDUM. ve KİMİN VARLIĞIYIM'''

 

Bu soruların cevabını bulabilen herkes zaten ALLAH'ın Hidayetine ermeği hak etmiş olurr....

 

Ne mutlu ki o çocuğa....

 

 

ALLAH'ım herkese nasip etsinn insallahh.....

 

Rina...

 

 

 

 

[Φ birvarmışhiçyokmuş]

....Dilerim güneşiniz bulutlar arasında hiç kalmaz...

 

 

Sevgili Rina ;

 

Biz de, İnanırız ki ;

 

Güneş imiz Öyle Parlak tır ki, Asırlar Geçmesine Rağmen Hala Eskimemiş Olması Göstermektedir ki ,

Kendisini, Balçıkla Sıvayabileceğini Zannedenler, ve Hatta Buna Yeltenenler İçin Bile,

Yaşam Kaynağı Olmaktadır.

 

Onları, Cüret ler ine Rağmen, Isıtır.

Ve ,

Karanlığa Karşı Duyduğu Özlemlerini, Yalnızca Kendi Gözlerini Kapatarak Tatmin Etmek İstemelerine Rağmen,

 

Onların Yüzlerine de, O Ilık Hüzme ler ini Gönderir.

Onların Gecelerini de, Nur'lu Sabah lar a Eriştirir.

 

Yalnız Onların Durumu Şuna Benzer ki ;

Bir Çeşme nin Altına Elindeki Bardağı Uzatır da, Bir Türlü Dolmuyor Olmasına Öfkelenen Kişi Gibidirler.

Tek Yapmaları Gereken Şey, Elinde Ters Duran Bardağı, Düz Tutmayı Başarabilmektir.

 

Bir Karınca nın Niyaz ını İşiten O Zat ı Akdes e, Binlerce Senalar Olsun ki ,

Karanlıklar İçerisinde Şafağı,

Bataklılar İçerisinde Gülistan ı,

Lütfetti Bizlere...

 

 

Saygılarımla. Doğan Gülbudak