Cümlede Duruluk ve Duruluğu Bozan Etkenler Nedir

İyi ve sağlam bir cümlenin niteliklerinden biri de duruluktur. Duruluk, cümlede gereksi sözcüklerin bulunmamasıdır. Daha kısa bir deyişle, düşüncemizi olabildiğince az sözcükle anlatmadır. Bu niteliği sağlamak için düşüncenin belirtilmesinde belli bir görevi olmayan sözcükleri cümleden atmalıyız. Cümlelerimizi bu gereksiz sözcüklerden ayıklama, hem söylemek istediklerimizi doğrudan anlatmaya hem de anlatımımıza yalınlık ve doğallık kazandırmaya yarar.

Gereksiz sözcüklerden kurtulmanın en kestirme yolu, düşünceleri zihnimize doğduğu gibi yazmadır. Her türlü yapmacıktan ve özentiden kaçınmadır. Bunun ölçüsü de şu olmalıdır: Cümleden bir

sözcüğü attığımızda cümlenin anlamında bir daralma, anlatım gücünde bir zayıflama olursa o sözcük gerekli; olmuyorsa o sözcük gereksizdir. Cümlelerimizi bu ölçüye göre değerlendirme, iyi bir

yazıda bulunması gereken özlülük, yalınlık, duruluk ve etkililik gibi olumlu nitelikleri de yazımıza kazandırır.

Cümlelerimizde duruluğu sağlamak için yukarıdaki noktalarla birlikte şunlara da dikkat etmeliyiz:

1. Her türlü süs ve özentiden kaçınmalıyız. Bu bakımdan düşünceyi belirlemekten çok, sözü uzatmaya yarayan sözcükleri atmalıyız.

Şu cümleye bakalım:

“Bu güzelim hayatın bin bir çeşit güzelliklerine veda ederek,

ezelî ve ebedî bir diyara, ölüm ülkesine göçtü.”

Bu cümlede anlatılmak isteneni tek sözcükle anlatabiliriz. Söz.

gelişi, “öldü” diyerek de cümlenin anlatmak istediğini belirtebiliriz.

Demek ki cümlede yer alan öbür bütün sözcükler gereksizdir.

2. Bağlayıcı ögeleri, Bağlaçları ve ilgeçleri kullanmada titiz davranmalı, gelişigüzel kullanmaktan kaçınmalıyız. Bağlaçlar ve ilgeçler, yerli yerinde ve gerektiği zaman kullanılmazsa anlatıma

tutukluk, cümleye ağırlık verdiği gibi, doğallık niteliğini de engeller cümlenin.

Şu örneğe bakalım:

“Kum ve çakıl ve taş ve bunların hazırlanmasını bildirmiştim.”

Cümlede “ve” bağlacı gelişigüzel kullanılmaktadır. Bunun yerine “,”

işareti koyarak cümleyi doğal, etkili bir duruma getirebiliriz: “Kum,

çakıl, taş gerektiğini belirtmiş; bunların hazırlanmasını istemiştim.”

3. Birkaç sözcüğün anlamını karşılayabilecek kimi ad ve sıfatlarla da gereksiz sözcükleri kullanmaktan kaçınır, duruluğu sağlayabiliriz. Özellikle seçkin sözcükler, küçültme ekleriyle kurulmuş ad ve sıfatlardan yararlanabiliriz.

Sözgelimi, “Elmanın tadı birazcık

ekşi gibi.” cümlesini, “Elmanın tadı ekşimsi.” biçimine dönüştürebiliriz.

Aynı biçimde “ekşice”, “ekşimtırak” sözcüklerinden birini kullanarak da

duruluğu sağlayabiliriz.

4. Olmak, etmek, eylemek, kılmak gibi yardımcı eylemlerin yerine, canlı eylemler kullanarak da duruluğu sağlayabiliriz.

Örneğin,

“Hasta oldu.” yerine, “Hastalandı.”, “Su bulanık bir hale geldi.” yerine

“Su bulandı.” diyebiliriz.

5. Aynı anlama gelen sözcükleri yan yana getirmekten kaçınmalıyız.

Örneğin, şöyle bir cümle duru ve doğal değildir:

“Parası pulu çok, varlıklı, zengin, yoksul diyemeyeceğimiz bir

kişiydi.”

Bu cümleyi, “Zengin bir kişiydi” ya da tek sözcükle, “Zengindi”

biçiminde kurarak duruluğu sağlayabiliriz.