asklar üşürken gelirdi

[Φ LaRsiE_]

ASKLAR ÜŞÜRKEN GELİRDİ

 

Vakit ilerledikçe kent ışıkları da sesleri gibi kaybolmaya başlamıştı.Şehir kaplumbağa gibi korkulardan kaçmak için sığınmıştı kabuğuna..Hava çok soğuktu.Çatı katımdan görünen pencerelerin arkası buğulanmıştı.Camların kenarları buz tutmuştu. Ellerim çok üşüyordu elimde eldivenlerim vardı ve yazmaya çalışıyordum. Ayağımdaki kalın babadan kalma postallar bile ayaklarımın morarmasını engelleyemiyordu. Soğuğu düşünmemeye çalışarak daktiloya vuruyordum parmaklarımı. Daktilom yatağımın üzerindeydi ben yerde oturup yazıyordum.Yazmalıydım.

 

Zaman zaman tek odası ve bir küçük küvetli banyosu olan çatı katımın bir yerine gözüm takılır ve ne kadar zaman bilmem sanki orayı hiç görmemiş gibi bakar bakardım. Giysi dolabım -gerçi ona dolap bile denmezdi ya-kumaştandı. Çoğu zaman kapamazdım fermuarını da. Dağınıklığını saklayacak kıyafetim olmazdı ki hiç.Varım yoğum bu tek odalı kat, daktilom, yatağım ve biraz ıvır zıvırdı. Yazardım, parmaklarım acırdı daktilonun tuşlarına vururken.Tuşlar sertti ve ben vururken sanki acı çekermiş gibi kesik kesik inlerlerdi. Yanlış vuramazdım onlara. Herşeyimdi yazılarım beni kurtaracaktı onlar. Belki ilerde bir yazar olurum diye gündüz bir bulaşıkçıda çalışır, gece yazardım.

 

Ve bir kadın severdim üşürken. Her sabah aynı duraktan aynı otobüse binerdik.Hiç yüzüme bakmazdı.Her sabah aynı saatte aynı yerden binerdik otobüse ama hiç bakmazdı. Başı önde belki işi -belki baka birşeyi işte- düşünür gibi gözükürdü. Hiç konuşamazdım. Ellerim ceplerimde bakardım sessizce başını kaldıracak mı diye.. O hiç bakmazdı. Bulaşıkçıya varır varmaz yıkamaya başlardım akşamdan kalmış bulaşıkları. Üşürdü ellerim. Yazdıkça umudum tükenirdi. Yazdıkça düşüncelerim benim içimden çıkmak için savaşır olurdu .Git derdi bir yanım. Gece ışıkları yanmayan şehre git.

 

Yemek servisine de başlamıştım. Sabah bulaşık yıkardım, öğlenleri genelde yemek ısmarlayan çok olurdu, kıramazdı onları ustam gönderirdi beni servise.

 

Acaba hiç tanınmazmıydım diye düşünürdüm Ozan Yıldız\'a rastlamasaydım diye düşünüyorum bu sıralar. Keşke diyorum o ölmeden ona duyduğum saygıyı sevgiyi biraz daha anlatabilseydim, Beni bulaşıkçıyken tanıyıp bu yazarlık günlerime getiren o, yıllar öncesine kadar bana babalık eden adama..

 

Ve bir pişmanlığım, bir keşkem daha var. Duraktaki kızı keşke bir daha görebilseydim. O kendini öldürmeden önce keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim. Belki de aşklar ben üşürken gelirdi...

[Misafir güzelim]

Ne kadar da güzel bir yazı,eklediğiniz için teşekkürler.Oldukça etkileyici ve bir o kadar da anlamlı bir yazıydı.

[Φ LaRsiE_]

Ne kadar da güzel bir yazı,eklediğiniz için teşekkürler.Oldukça etkileyici ve bir o kadar da anlamlı bir yazıydı.

 

 

tşk ederim insanlar okumadıkları ,için okuma hevesi olmadıgı için biraz uzun yazılara zaman ayırıp okumuyorlar okusalar o yazıdaki anlamları nasılda bulurlar ama burası türkiye kitap okuma sırasında ülke sıralamalarında sonlardayız ne diyim ki başka

[Φ bursercan]

yemın edıyorum sonunu okudugum an tuylerım urperdı. boyle bırsey olmaz yazık.zaten asklar yemekten sonra hep sona kalınmıs tatlılara benzıyo.herzaman onun zaten bızm oldugunu dusundugumuzde ama aslında garantısı olmayandır ask.neyse yıne kendımı kaptırdım.aslında anlatılacak cokk seyler var da.yeterlı sımdılık.elıne saglık yazı ıcın sagol

[Φ LaRsiE_]

yorum için tşk kardeş keşkeleri çıkartmak gerek hayatımızdan

[Φ bursercan]

evet haklısın keskeler seytanın lafıdır.gogsunuzu kor gıbı yakar ama bu atesı sondurmek bır o kadar da zordur.tekrar soylemek ıstıyorum cok guzel yazı olmus sagol kardes

[Φ LaRsiE_]

evet haklısın keskeler seytanın lafıdır.gogsunuzu kor gıbı yakar ama bu atesı sondurmek bır o kadar da zordur.tekrar soylemek ıstıyorum cok guzel yazı olmus sagol kardes

 

 

rica kardeş sende aşk konusunda boş değilsin yani var bi aşk yarası sanırım yorumlar arttıkca forumlarım artıcaktır

[Φ bursercan]

olmaz mı bu yara? ama sunu ıyı bılıyorum kı yasadıgın hersey senın ıcındır.sana tecrube kazandırır.ben ne kadar hayatımda bırı olsun tek olsun dedıysemde olmadı maalesef cunku kalp yara aldıkca tecrube kazanır ama bır o kadarda yarası olur.oyle bır ana gelırkı yaralar senı artık goturemeyecektır baska asklara.yelken acamayacak kadar gucsuz kalacaksın.yoruldum dıyeceksın.bılmıyorum her halde bu hayatın bır dongusu.benı sevende oldu sevmeyende.ama hep bırseyler eksık kaldı.ah ıcımdekılerı bır anlatabılsem vede karsımdakıde bunu anlayabılseeee.

 

neyse bak yarama dokundun ha olmadııııı

[Φ LaRsiE_]

sende benim yaşadığım tecrübeler doğrultusunda konusuyorsun aynen dediklerini bende yaşıyorum keşkeleri neden çıkardım sanıyorsun hayatımdan

[Φ aysum]

Artık demir almak günü gelmişse zamandan

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

 

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;

Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

 

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,

Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

 

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!

Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

 

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;

Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

 

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,

Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

 

Bazen limanlardan demir alma vakti gelir. O gemiler çürümeden önce!

Bu zamanın geldiğini içimde hissedebiliyorsam ne mutlu bana! Evet zaman geldi işte şimdi geldi!

Sözlerim gideceği yeri elbet ki bulacaktır... Ufku benimle görmen için söz vermedim sana.

Benim vaktim derin sulara açılma vaktidir artık. Elbet ki senin limanına sığınmak isteyen içi sımsıcak sevgiyle yüklü gemiler de gelecektir sularına. Ama ben şu an yol alıyorum seni çürütmeden önce yıpratmadan önce... Sonunda ufku görebilmen dileğiyle!...

 

Artık demir almak günü gelmişse zamandan

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

[Φ LaRsiE_]

aysum sen yaptın ya çok güzel yazmısın anlıyan anladı