Sukunete Bakış

[Φ kimimben]

Sukut eder bende her bakış,

Küsmüşüm dünyaya yaşıyorum.

Bir gamlı hazan gibi kendimi yakış,

Yazdıkça kendi benliğimi taşıyorum.

 

 

Fikir deryasında fırtınaya tutuldum,

Sessiz ve sakin bir yerde olmam lazım.

Ben sevda denen deryada unutuldum,

Kendimi kendimde bulmam lazım.

 

 

Yok başka fasıl, sen gerçeği düşün asıl,

Kim çözmüş ki sen sevdayı çözeceksin..

Aşk dilinde sevdaya kul olmak ta nasıl,

Sende bir aşık ol ne olduğunu göreceksin.

 

 

Yüreğin kim bilir neleri çağrıştırıyor,

Gönül kuşun öttü sabaha kadar.

Fikirlerin heceleri neden karıştırıyor,

Sen susanda sevda hep seni yazar.

 

 

Vicdan terazin artık taşımaz seni,

Gönülde sevdaların katmerleşmiş.

Kopan kasırgalar ne hale getirmiş seni,

Yüreğin içten içe aşka doğru yarelenmiş.

 

 

Yalnızlığın yasını bilmem neden tutarsın,

Artık sende gönül rıhtımına bir çıksan.

Neden aşk sevda kelimelerini yutarsın,

Artık içindeki bu gizlilikleri bir yıksan.

 

 

Denizler gibi kabarıp duruyorsun,

Antik kalıntılar taşıyor galiba yüreğin.

Bilmem ki ne diye hala susuyorsun,

Nedir senin bu dünyadan söyle dileğin.

 

 

Neden geceye sukut etmiş bakışların,

Hep komada bekler gibi gözlerin.

Neden çileye eş buraya yazdıkların,

İnan ki acı veriyor yazdığın sözlerin.

 

 

Dünyadan çekmişsin galiba gözlerini,

Beden başka şey der, kalp başka şey.

Neden gözyaşı ile doldurdun yüzlerini,

Bir başka ağlayış, yürekte çalınıyor ney.

 

 

Yaşam denen bu yazgıda nerde kalmışsın?

Sukuta çekilmiş gözlerde bu nefret niçin?

Sen galiba çok önceden aşkı sevdayı almışsın,

Bu kadar sukuta bürünmek bunun için.

 

 

Salmışsın her şeyi kalbinin derinliğine,

Göz başka telden çalar, yürek başka telden.

Kavuşamamışsın sen sevdanın serinliğine,

Yağmur başka telden yağar, kar başka telden.

 

 

Ey gariplenmiş durgun kalmış bakış,

Sana ne söylesem bilirim çoşmassın.

İçindeki fırtınalardan var mı ki kaçış,

Neden dertten, kederden kurtulmassın.

 

Sessiz-Sair (M.Öztürk)

27.11.2007 (20dakka)