Seni İlk Gördüğüm An

[Φ kimimben]

Seni ilk gördüğüm anda,

Elim ayağım dolanıp durdu.

Sanki bir şey olmuş gibi,

Birileri kafama vuruyordu.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Aklım başımdan gitti! Yandım.,

Sanki deli olmuş gibi,

Kendimi hülyadayım sandım.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Gözlerim yaşla doluyordu.

Sanki yıllardır beklenen biri gibi,

Gözlerim hep seni sana soruyordu.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Resmini gözlerimin içine aldım.

Sanki bitmeyecekmiş gibi,

Saatlerce gözlerinde asılı kaldım.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Bir hilal gibi aydınlıktı yüzün.

Sanki bakışlarınla etrafa,

Neşe, sevinç veriyordu gözün.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Hayatımın akışı değişti,

Sanki tutacakmış gibi ellerimi,

O ne masumane gelişti.

 

 

Seni ilk gördüğüm anda,

Dilim tutuldu feri kesildi.

Sanki o bakışlarınla bana,

Söylenmek istenen bir gazeldi.

 

 

Ve sen gittin, rüyam bitti,

Gittin ve ardından her şey yitti,

Bu ayrılık beni bil ki tüketti,

Elveda ey sevgili elveda sana.

İçim kan ağlıyor sevdadan yana.

Elveda ey sevgili elveda sana….

 

Sessiz-Sair (M.Öztürk)

25.11.2007 (30dakka)