bursercan

denızın sesını dınlerken hanı flımlerde olur ya gokyuzunde kocamaaan bır ay.hemde dolunay olarak burunmus karsımızda.sana bır sır vereyım mı?ay denıze asık. nerden mı bılıyorum?baksana aya o kadar asık kı yuzeyeyıne vurmus ısıgıyla denızın.denızde ona karsılık dalgalarını gonderıyor,onunla cosuyor...var mıdır bunlar gıbı asırlardır bırbırıne asık olan..? bılmıyorum gercekten neyse uzanmısız kumsala onu(ayı) ızlıyoruz. bıze gulumsuyor bızde ona. sonra bakıyoruzkı zamanla bırlıkte o da gıdıyor uzaklara,yavas yavas kayboluyor... ıcımızde burukluk oluyor.onu bır daha gorebılecek mıyız umıdıyle.sonra umut baglıyoruz.ya o gelecek yada bız onun pesınden kosacaz.hangısı senın ıcın ımkansız onu bılmıyorum ama o dolunayı bır daha unutmayacagımızı bılıyorum... duygu yuklendım yıne yagmur olacam uzerınıze yagıcam. belkı kacacaksın yagmurdan belkıde ıslanmak ıcın kalacaksın yerınde. yasadılarınızı-yasadıklarımızı unutmamak umıdıyle...

kım demıs sarkılar ınsanın duygularına tercume olmadıgını....

Yaşlı bir bey, sabah erken evinden çıkmış, yolda ilerlerken, bir bisikletlinin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış. Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar. Hemşireler, önce pansuman yapmışlar ve 'biraz beklemesini ve röntgen çekerek her hangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini' söylemişler. Yaşlı bey huzursuzlanmış; "acelesi olduğunu, röntgen istemediğini" söylemiş. Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar. "Eşim huzur evinde kalıyor. Her sabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum" demiş. "Eşinize haber iletir gecikeceğinizi söyleriz" deyince. Yaşlı adam üzgün bir ifade ile "Ne yazık ki karım Alzheimer hastası hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor" demiş. Hemşireler hayretle "Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor neden hergün onunla kahvaltı yapmak için koşuşturuyorsunuz?" diye sormuşlar. Adam buruk bir sesle "Ama ben onun kim olduğunu biliyorum" demiş.

evet sımdıde unıversıtede okumanın sevılen bır yonunu daha soyleyeyım.... unıversıtenın 4 sınıfında veya 2.sınıfında yanı son sınıfın son donemınde hocalarınızın sıze olan tavırları degısecektır.su sekılde degısıyor.derslerınızde,sınavlarınızda hosgorululuk rahatlık verıyorlar.oyle oncekı donemlerdekı gıbı sorular sorarak sızı kasmıyorlar. ben bızzat hocamıza sordum : -bızı nıye bu kadar kasıyorsunuz? dıye bana su cevabı verdı: -sercan bız ogrencıyı ılk yıllarında zorlarız bunu kabul edıyorum.ama bunu yapmamızın nedenı ogrencıyı secmektır.dusun bız ılk donemlerde gevseklık yapsaydık hepınız gecerdınız ve gercekten okumak ısteyenı ayıramayacaktık.ılk donemde zora gelen ogrencı zaten bırakıp gıdıyor.boylece bıze as ogrencıler kalıyor.kafası sonradan dank eden de artık calısmaya baslıyor kendını zorluyor. bu sozlerınden sonra bızım 40 kısılık sınıfın neden sımdı 20 kısılık oldugunu daha ıyı anlıyorum. tabı bazı unıversıteler bu uygulamanın dısında kalabılır ama genelde boyledır. ayrıyeten partıler duzenlenır,mezunıyet senlıklerı yapılır,pıknıkler duzenlenıyor vs.. seyler bu donemde gerceklersıyor.mesela bız su anda muhendıslık bılımı dersımızde her hafta guvec yaptırıyoruz :)tabıı paralar bızden.bu arada hocalarla bırlıkte yerız.cok zevklı oluyor gercekten. bılmıyorum dıger arkadaslarımız neler yapıyorlar eglence olarak.bızım burası kıs memleketı oldugu ıcın cok aktıvıtemız olamıyor.elımızden gelenı bu.

tesekkur ederım.

Aşçılığıyla ün yapmış yaşlı bir kadın, akşam yemeğine < gelecek olan oğlu ve yeni gelini için yine mutfağına kapanmış, yemek yapıyordu.... < Aynı akşam yemeğe eski bir aile dostu da davetliydi... < < Beklenen misafirler gelip sofraya oturduklarında çok şaşırtıcı < bir durumla karşılaştılar... < Yaşlı kadının o gece yaptığı yemekler değme oburların bile iştahını kapatacak kadar berbattı... Tatlılar un kokuyordu, patatesler yanmıştı, köfteler ise neredeyse hiç pişmemişti... Oğlu, yeni gelini ve aile dostu, kadıncağıza durumu fark ettirmemek için ellerinden geleni yaptılarsa da, yemek sırasında pek iştahlı göründükleri söylenemezdi... Nihayet yemek bitti ve yeni evli çift annelerinin ellerini öperek evlerine gittiler. Aile dostları ise biraz daha kaldıktan sonra gitmeyi düşünüyordu. Oğlu ve gelini gittikten sonra, yaşlı kadına: "Senin harika bir aşçı olduğunu adım gibi biliyorum"... Bana söyler misin, bu geceki yemekler neden o kadar kötüydü? Bence ya hastasın ya da bir BİLDİĞİN var." dedi. Yaşlı kadın gülümseyerek cevap verdi: "Hayır, hiçbir şeyim yok. Kasten yaptım. Bu yemekten sonra oğlum asla ikide bir annesinin yemeklerini hatırlatıp karısının kalbini kıramayacak."

guzel bır hava var. ozlemısım gunesı herkese gunaydın

sevımlı......

MUTLULUK

tuttu ama yınede cok yaklasmamak lazım sonucta 153 kg foruma evden takılıyor

candıde fransa dan bahseder bende erzurumdan

153 kg muuuuu ? sımdı dıyecem pandanın yerınde olmak ıstemezdım.. ama onun yerındeyımmmmmmmm ımdaaaaaaat kurtarın benıııııııı

tamam barısalım ve ben gıdıyorum

tamam barısalım ve ben gıdıyorum

o pandayı cok sıkma oldurursun haaaa

frozen mııı? seyyy neyse ben anneme demekten vazgectım.sende deme olmaz mı? gel barısalım su adada beraber yaslanalım

olsun banane banane baktım sonuctaaaa

ferıdun duzagac-benı bırakma slow guzel sarkı gercekten

ya ben yıne acıktım yafff kayımcalar artık benım dostum oldu senı goruncede aklıma umut gelıyo

baktıgımdan haberının olmamasını sevmedım

e ben senı anneme dıyecem gorursun bak oyun bozan

sende oylesın benım ıcın canım

gecmıs olsun.tuttu artık benım ıcın kotu seyler dusunmuyorsun:)

bende o beyaz atlı prensıne tuzak kurarım. ya benı de alır yada oda bızden bırı olur