abdllhgcck

ben 20 yaşındayım ve bana kardeşim demeniz de gayet samimi buluyorum. öncelikle ilginize çok teşekkür ediyorum.bu olay üzerinden 3 ay falan geçti.alıştım sayılır ama insanın kalbinden kırıkları acısı gitmiyor. ben kimseye beddua etmedim ömrüm boyunca inş. bundan sonra da etmem. bana yapılan peygamber efendimize yapılanla kıyaslanamayacak kadar küçük birşey. peygamber efendimiz bir kez olsun beddua etmemişken onu örnek alması gereken bizlerin bedduayı aklımızdan bile geçirmemesi gerekir diye düşünüyorum. aslında bu konuda kendime ve bazı insanlara karşı suçlu olduğumu da anladım. yani beddua etmeye hiç hakkım da yok. ama bu suçluluk kesinlikle sevdiğim insana karşı değildi bir bakıma farklı bir konuydu ama ben bu durumla ilişkilendiriyorum kendime göre. yani demek istediğim artık ruhum rahat kalbim çok rahat olmasa da...insanın güveni kırılınca zor düzeliyo bunu anladım. ama kesinlikle hala kimseyi kötü diye nitelendiremiyorum. nedendir bilmiyorum ama hala ona karşı yapılan en küçük hakarete bile tahammül edemiyorum. neyse fazla söze gerek yok sizlere teşekkür ediyorum acımı paylaştığınız için. saygılarımı sunuyorum

alsında nesneler den ne kastettiğini anlayamadım ama sanırım sen de anlayamamışsın ayrıyeten işletim sistemi uzmanına sorduğuna göre ben işletim sistemi uzmanından daha fazla şey bileceğimi sanmıyorum kusura bakma yardımcı olamam sanırım....

ne gibi bilgiler istiyosun???

arkadaşlar benim işletim sistemim vista rc1. ama bir sorunum var. vistanın bazı özelliklerini kullanamıyorum mesela movie maker... açmak istediğimde karşıma şu ileti geliyor "win. movie maker cannot start because your video card does not support the required level of hardware acceleration or hardware acceleration is not available" ekran kartım geforce go 6200 256mb (64 paylaşımsız kalanı paylaşımlı çalışıyor). driver im de yüklü. pes 6 yı çok kaliteli görüntüyle oynuyorum. sadece movie maker değil vistanın bir çok özelliği çalışmıyor. lütfen yardım edin....teşekkürler...

akıncı kardeşim seni kutluyorum böyle paylaşımlara çok ihtiyacı var bu forumun...

hadi ben de tanıtayım kendimi yaş 20 konyalıyım odtu makinede okuyorum derslerden başımı kaldıramıyorum:)

arkadaşlar bildiğim kadarıyla cihat ikiye ayrılır. 1. insanın kendi içindeki cihat.2. genelde bilinen dşa yönelik cihat. 1.si zaten çok da tartışılmyan insanın kendisine yani nefsine karşı verdği savaş. bunun yönteminin çok da tartışılmaya değer lmadığını düşünüyorum AMA 2. kısımdaki cihatın yöntemi yere ve zamana göre değişebilir. yani 1400 yıl önceki yöntemlerle cihat yapılmaz. günümüzde cihat gönüllere girerek akılları ikna ederek yaplır. ve bu tr cihat da her müslümana farzdır...

yaaaa korktum

haklısın hata bende biliyorum farkettim şimdi ama geç oldu. eğer ben bunu o zaman farketseydim asla başlamazdı böyle bişey...

arkadaşlar bu konunun neredeyse yarısını okudum tamamı biraz uzun sürecek bıraktım. ama gördüm ki bazıları takmış kafaya yanlış diye ve hiç dinlemeden öyle gidiyor. ve bu insanlar bide bilimsellikten falan bahsediyor. geçenlerde bir gazetede okuduğum haber beni çok üzmüştü. haber şöyle: afrikalılar kendi incilini yazdı... ya bu kadar komik bişey var mı? insan kendisi kitap yazıp ona inanıyorsa din olarak onu kabul ediyorsa bu işte bi yanlışlık vardır. sizce bunu neden yapıyorlar?? çünkü mevcut inandıkları incilleri doğru bulmuyorlar. ve islam da onlra bakılmaya araştırılmaya değmeyecek bir din olarak anlatılmış. peki allah ın her müslümana yüklediği bir vazife var. ve bu vazife bazen namazdan bile önemli hale gelebilen bir vazifedir. bilen varmı??? allah ı ve islamı anlatmak. peki arkadaşlar soruyorum size bu vazifeyi yapan kim var bu cemaatten başka?? görüyoruz işte böyle cemaatlerin yokluğunda ortaya çıkanları. hizbullah lar... usame bin ladin ler...vb... peki sizce hizbullah lara karşı çıkan herkesin bu hareketi desteklemesi gerekmez mi? h bu arada beni de hemen bir çırpıda fethullahçı yapmayın da... çünkü öyle sizin sandığınız gibi fethullahçılıkla dışı bir çizgi ile ayrılmamıştır. ben mantığıma güveniyorum vve düşünüyorum. anlatılanlara bakıyorum ve gayet haklı görüyorum. öyle bol keseden bunlar amerikan yanlısı vay efendim yobaz demiyorum.lütfen çok düşünüp az konuşalım derim ben...

bunu buraya öyle paylaşım olsun diye yazmıyorum. yada kendimi tatmin etmek için de yazmıyorum.insanlara gereğinden fazla güvenmenin zararlı, insanların ne kadar acımasız olduğunun ve hiç ummadığınız insanların bile değişebileceğinin kanıtıdır bu.bi faydası olur umarım... Herşey iki yıl önce dershanede başlamıştı. Ilimizdeki küçük bir dershanenin çok büyük beklentisi olmayan bir öğrencisiydim. Okulun son ayları genellikle herkesin yaptığı gibi ben de rapor alarak sadece öss ye çalışmaya ağırlık veriyordum. Ve dershanede de mezun grupların bulunduğu sabah grubuna geçiş yaptım. Dershanede öss puanlarım biraz iyi olduğu için tanınan birisiydim. Ama çok aktif bir yapım yoktu. Aksine biraz çekingen içine kapanıktım. Ama hocalarım ve arkadaşlarım tarafından seviliyordum. En azından öyle tahmin ediyorum. Ikinci dönem sabah grubuna geçmem hayatımda bi dömün noktasıydı. Çok iyi arkadaşlar edinmiştim. Bu arkadaşlarımdan birisi de en çok sevdiğim hocalarımdan birinin oğluydu. Ve bir de diğer sınıfta onun kızkardeşi vardı. Arasıra bizim sınıfa gelir bizimle de sohbet ederdi. Çok iyi birisiydi. Ben genellikle onun ailesini çok sevmiştim. Arkadaşım ve babası da çok iyi insanlardı.babası da beni severdi. Daha sonra tanıştığım annesi de çok iyi birisiydi. Bir sure sonra arkadaşımın kızkardeşi bizim sınıfa daha sık gelmeye başlamış. Ben farkedememiştim önceleri. Sonra bir akşam bir msj geldi. Ablam da vardı yanımda ve o okudu msjımı. Ben hiç sakınmazdım onlar da pek önemsemezlerdi… msj bu bayandan gelmişti. Ablamın tepkisi şu oldu: “kendi gelen kızdan hayır gelmez” halbuki msjda sadece sıradan şeyler yazıyodu. Ben de cevap yazdım. Ama dediğim gibi içime kapanık olduğum için çok fazla bayan arkadaşım yoktu ve bu tür ilişkileri çok da sevmiyordum. Yani yapmacık sevgili ilişkilerini. Ve olabildiğince uzak duruyordum. Bir sure sonra msjlarımız sıklaştı. Artık onu seviyordum. Önceden de gördüğüm kadarıyla sevilmeyecek birisi değildi. Sonraları sevgim daha da derinleşti. O da beni seviyordu. En azından ben çok inanmıştım buna. O liseyi dışardan bitiriyordu. Vakti boldu sene başından beri. Benim son aylar daha da sıkı çalışmam gerekiyordu. Gel zaman git zaman sınav gelmişti. Ama sınava kadar hayatımın en huzurlu en mutlu günlerini yaşamıştım. Çünkü onu çok seviyordum. Sınavımda gayet iyiydi çok iyi olmasa da… sonuçlar açıklanınca benim hayalimdeki üniversitenin istediğim olmasa da ikinci sırada istediğim bölümünü kazanmıştım ve ankaraya gidecektim. Bu bana ilk zamanlar çok zor gelmişti. Çünkü diğer yarımı burada bırakıyordum. Yaz geçti ve ben ankaraya gittim. O ise tekrar hazırlanmak zorunda kalmıştı. Bana sürekli üniversiteye gidince değişeceğimden korktuğunu söylerdi. Benim aklımdan bile geçmezdi… onunla çok güzel günlerimiz geçmişti.çok da sıkıntılı günler… benim için ailesiyle bile karşı karşıya gelmişti. ailesi öğrenmişti beni sevdiğini. belki en iyi arkadaşım ve en çok sevdiğim hocam benden neferet ediyordu bu yüzden.buna ben ondan daha fazla üzülüyordum. Ama onsuzluk aklımın ucundan bile geçmiyordu. Onun için çok şeyden vazgeçmiştim. Buraya yazamayacağım çok şeyden. O da benim için yapmıştı aynısını…ama nerden bilirdim gözden ırak olanın gönülden de ırak olduğunu… ben her fırsatta geliyordum buraya. Sırf onu bi kaç saatliğine görmek için. Geçen sene de bitti ve o da artık üniversiteyi kazanmıştı. Buna en çok sevinen ben olmuştum belkide… okulu buradaydı.yaz gelmişti. Ben de gelmiştim ama ben her sene olduğu gibi babama da çok fazla yük olmamak için kendi dükkanımızda çalışmak zorundaydım en azından yazları biraz yardım etmeliydim.fakat bu ona çok saçmageliyordu. Tabiki sanırım sanayide olduğum için de bu durum hiç hoşuna gitmemişti. oysa ben buna zorunluydum. Bir sorunumuz daha vardı. Ben gündüzleri onunla ilgilenemiyordum. Geceleri o istese uyumazdım bile… birgün komşlarının oğlu ölmüştü boğularak. Ve dershaneden de arkadaşıydı. Tabiki çok etkilenmişti. Hatta yazın gittiği dershanedeki ing. Kursunda bayılmıştı bile. Çok korkmuştum. Ve o günden sonra benden soğumaya başladı. Bunu hissetmiştim ama bu olaydan etkilendiğini ve geçeceğini düşünmüştüm. Birgün benim ankaraya gitmem gerekmişti 3 günlüğüne. Ve gitmeden once bi yarım saatliğine görüşmüştük. Öyle şeyler söyledi ki nerdeyse ayrılalım diycekti. Keşke o gün deseydi… ben bindim otobüse yol boyunca ağladım. Msj attım ona bu söylediklerinden çok kötü şeyler anlıyorum diye. Cevabı ben sensiz nasıl yaşarım olmuştu… keşke böyle demeseydi beni en çok yıkan cümlelerinden biriydi bu. Birisi vardı dershanede sene ortasında onunla konuşmuş onu sevdiğini söylemiş. Bunu o zaman bana söylemişti. Ben çok kızmıştım ama ona belli etmedim. O da kafama takmamamı istiyordu. Ve benim en çok nefret ettiğim kişi diyordu onun için. Ben de takmadım kafama. Ve yazın sonuna doğru bir gün beni aradı ve dünya başıma yıkıldı. Çok tatlı bir dille ayrılmamız gerektiğini ve buna beraber karar vermemizi istedi. O an çok bişey diyemedim ama her istediğine tamam dediğim gibi buna da tamam dedim. Ama bilinçsiz bir tamamdı bu. Ve yarım kalan bir konuşmayla telefonu kapatmak zorunda kaldık. Sonra konuşacaktık güya… eve geldim. Tekrar konuşamadık. Gece boyunca msj attım. Ama cevap alamadım. Mailer attım. Hattını yolda düşürdüğünü söylüyodu bir mailinde ve mail atmamı istemediğini daha da zorlaştırma diyerek söylemişti bana. Sonra ben ankaraya gittim. Asıl yıkıcı haberi orda aldım. Ben sürekli mailler atıyordum ama cevap gelimyordu. Telefonları zaten kapalıydı. Mail adresine girdim bi şekilde. Benim adresim yoktu msn sinde.geçen hafta birgün msn ye girdiğini farkettim ve hemen konuşmak istedim. Ama konuşan o değildi. Çok nefret ediyorum dediği vatandaştı. Once inanamadım. Ondan böyle bişeyi asla beklemezdim. Ağlıyordum… inanmadım beni kendinden soğutmak için yapıyor sandım. Sonradan konuşmaya o da dahil oldu. Daha doğrusu benim isteğimle dahil oldu. Ve sordum neden diye. Cevap vermedi… yıkılıyordum yavaş yavaş. Ve en yıkıcı cümlesi geldi. Değişti Abdullah çok şey değişti… bana değişmenden korkuyorum diyen insanın bunu söylemesi beni o kadar yıkmıştı ki… bunu ona söyleyemedim. Ama son bir isteğim var demiştim. Son bişey. Bu bayramda geldiğimde bi yarım saat görüşübilir miyiz? Bunu da bana çok gördü. Amacım yarım kalan o tel konuşmasını tamamlamak baktıkça bana acı veren o fotoğraflarını geri vermek belki biraz da hesap sormaktı. Sormam lazım demişti. Yeni sevgilisinden izin alıyordu benimle görüşmek için. Ve o burda değil bu bayramda olmaz sonra dedi. O olmadan gelmem.. ben ona kötü bişey yapamazdım habuki onu en çok seven bendim bu dünyada.nasıl yıkılmıştım… oysa şu onsuz geçen iki ayda gecelerim uykusuzdu. Derslerime bile gitmemiştim çoğuna. Okulu bırakmaya karar vermiştim. Çünkü olmuyordu anlamıyordum. Derse gitmiyordum böyle giderse zaten bitiremezdim okulu. Çok acıydı. Ağlamaktan gözlerim kurudu. Gururum kırılmıştı. Hayatımın en kötü iki ayını ve bilhassa da haftasını geçiriyordum. Ölmek istedim ilk defa. çılgına dönüyordum o kendime haram saydığım ellerine başkalarının dokunduğunu düşündükçe. Bir ramazan bana zehir olmuştu. Yemek yiyemiyordum. Ve konyaya geldim. Ailem şaşkına dömüştü halimi görünce. Soruyorlardı neyin var diye bişey yok diyordum. Ve iftar için yemeğe oturduk. Ben yine yemiyordum. Babam tekrar sordu neyin var diye. Bişeyim yok diyemedim boğazım düğümlendi tutamadım kendimi ağladım. Herkes panic yapmaya başladı. Çünkü beni ilk defa ağlarken görüyorlardı. Aslında ağlardım ama yatağa girince gizli gizli ağlardım. Halime babam dayanamadı o da ağlamaya başladı. Ben babamı da ilk defa ağlarken görüyordum… eğer görüşebilsek soracaktım ona gözyaşlarımın hesabını kim verecek diye… ben ankaradayken hergün arayıp dünyadan bıkmış gibisin ne derdin var deyip ağlayan annemin gözyaşlarının hesabını soracaktım ona… sonradan vazgeçtim görüşmekten. Çünkü anladım ki hiçbir fayda sağlamayacak. Çünkü anladım ki tavuk için ışık yaksan da geceleri hep kördü onlar. Çünkü anladım ki bana değişmenden korkuyorum diyen çok değişmişti artık. Çünkü anladım ki gerçekten haklıydı o.üniv. Insanı değiştiriyodu. Daha başlamadan değiştirmişti onu.çünkü anladım ki benim sandığım gibi o farklı değildi o da herkes gibiydi.çünkü anladım ki uğruna hayallerimi ideallerimi terkettiğim kişi artık beni sevmiyor.benimle muhattap olmaya bile tahmmül edemiyor. Ama bilmiyorum nedendir ona tek kelime kötü söz söylenmesine hala tahammülsüzüm. Nedendir bilmiyorum hala dualarımda o var. hala seviyorum onu. Ve hala ağlıyorum geceleri. Rüyalarım hala reserve onun için.hala yaralıyım onun için. unutmak çok zor... Ama bişey farkettim kimseye bu kadar güvenmemek gerekiyor. Ve bişey anladım kimseyi sevemem artık. Insanlara olan güvenim kırıldı. Kendime olan güvenim kırıldı. Dünyayı sevmiyorum artık. güvendiğim tek şey var. ilahi adalet. biliyorum o er yada geç hakkımı verecek benim. er yada geç annemin babamın ve benim akan gözyaşlarımın hesabı sorulacak. yani dediğim gibi arkadaşlar ben yandım siz yanmayın. lütfen seviyorsanız adam gibi...sonuna kadar... sevmiyorsanız öyle emin olmadan insanların hayatına girip yarım bırakmayın insanları.hayata küstürmeyin. vede kimseye gereğinden fazla güvenmeyin. insanoğlu çiğ süt emmiş herşeyi yapar. bunlar benim nacizane tavsiyelerim. herkese mutluluklar diliyorum...

ben yeniyim umarım aranıza kabul edersiniz adım abdullah konyalıyım ankarada bi üniv. okuyorum. 1. sınıftayım. herkese saygılar...

bu arada ben yeniyim ve ilk mesajım bu forumda... hoşgeldin diyebilirsiniz:) inş. çok paylaşılan günler geçiririz:)

valla benim aklıma kırmızı mouse geldi:) bu ne demek acaba:)