Karmaşa
Yine günlerden cumaydı
Ve ben yine düşüncelerdeydim
Bu sefer depresif değildim
Mutsuz değildim umutsuz değildim
Sanırım aşık olmuştum
Sanıyordum
Çünkü bu duyguların adını bilmiyordum
Dört taraftan kuşatmıştı
Sıkışıp kalmıştım arada bir yerlerde
Neydim ne yapmaya çalışıyordum
Ben kimdim
Kime hizmet ediyordum
Asıl soru birilerine hizmet ediyor muydum
Hayatımın anlamı neydi
Bunları çok önceleri
Çok şiirimde sordum kendi kendime
Ama ilk defa başka açıdan soruyorum
O koca siyah gözlükler çıktı
Hayatı her açısıyla görüyorum
Mutluyum
Sebepsizce
Belki de hayasızca
Dünyada onca olan bitene rağmen
İçimi kemiren o kadar derde rağmen
Her şeye rağmen belki de...
Belki de hiçbir şeye..
Karmakarışık bir şey
Karmaşanın güzel olduğu tek durum belki de...
Rüzgarlarda kalmış kuru bir yaprak gibi
Gülü bulmuş bülbül gibi bazen de...
Belki de şiirim hayatımın ifadesi.
Kalksana artık vakit geldi gibisine
Uyumuş uyanmak istememecesine
Herkese nispet edercesine
Bütün karanlığı görüp
Aydınlığı delicesine severcesine
Kör olup görürcesine
Ölüp dirilmişçesine
Hem savaşıp hem barış istercesine
Karmaşanın ortasındayım bir daha
Sonra bir daha..
Belki de hep
Belki de hiç
Tekerrürün bir parçası belki de
Ama aynı zamanda en özgünü
Hem güzel hem değil
Hem iyi hem kötü
Kulağımda tek şarkının çok sözü
Çok şarkının boş sözleri
Şarkısızlığın melodisi belki de
Hep düşünmüşümdür
Kıyıda kalmış mutluluklar
Akıtılıp unutulmuş gözyaşları
En derin heyecanlar
En kötü anlar
Bütün anılar
Bir yerlerde toplanıyorlar mıdır
Bir yerde bir duygu yoğunluğu var mıdır
Her şeyden bir şeyler taşıyarak
Belki Nuh’un gemisi gibi
Belki bir kadınlar matinesi gibi
Ya da terkedilmiş bir ev
Eğer varsa böyle bir yer
Birileri orada bulunmak ister mi acaba
Yeryüzü nasıl bir enerji patlamasından olmuşsa
Orada da bir patlama olur mu
Olsa neler olur
Bir gün kapının önünde gazetenin yanında
Bütün yaşanmış unutulmuş ya da yıpranmış anıları bulsak
Neler olurdu acaba
Ya bu anıların arasında birden fazla aşk varsa
Ben bir aşkı bile tam kaldıramıyorken
Zamanında bile yaşayamıyorken
Hepsini birden kaldırabilir miyim
Ya da kaldırabilen birileri var mıdır acaba
Ne çok soru sordum kendime
Ne çok cevapsız kaldım
Her cevapta ayrı soru
Her soruya verilebilecek onlarca yüzlerce cevap
Tekrar karmaşa kelimesi aklımdan geçiyor
Bulanığım
Üzgünüm
Ama aynı zamanda mutluyum da...
Üzüntü ve mutluluk
İyi ve kötü
Güzel ve çirkin
Yine bir aradalar benim için
Dalga geçercesine
Yoldan geçenlere dil çıkaran muzip çocukçasına
Belki de en saf duygularla
Belki de en sinsi halleriyle
Bağırmak istiyorum
Aşk bu mu diye
Ama bağıramıyorum
Zaten bağırmıyorum da
Çünkü biliyorum
Aşk bu...
Uyanıp da rüya olduğunu idrak ettiğimizde
İçimize çöken bir burukluk vardır ya
Onun gibi bir şey sanırım
Ya da daha yoğunu
Benim olamayacağını bilmek
Uzanıp erişememek
Düşünüp çıkar yol bulamamak
Belki de
En güzeli bu
Aşkı katkısız yaşamak...
