egzorsist

şemsiye' ye

hımm

saunaya

kuzumdan ii olduğu kesin canım

sayılır alttaki incir seven biri

bıçkın

güzel bir yazı

var 2500 oldu

çok teşekkür ederim arkadaşlar ayrıca duygusalsın aça

geceler ömrümden, sevinçler derdimden, yaşamak ölmekten hazin geliyor...

hazin geliyor...

pıranga

Yokluk olmasaydı gurbette olmazdı Gurbet olmasa sevdanın anlamı kalmazdı Bir seversin bin ayrılırsın gurbet adına Gözlerini kapatır, Kaşlarını çatar, Kızarsın yüreğinden tüm sevdalarına Belki bir sevda kalmıştı geride Belki bir can dostun, arkadaşın Olsun ne fark eder, Nasıl olsa hepsini yüreğine kapatmışsın Yani gurbeti yüreğine asmışsın. Yaz memleketim, bana bir şeyler yaz Suyunun kirecini, kesilen ağaçlarını Ardı ardına dikilen beton yığınlarını Buna rağmen; Beni nasıl özlediğini, Artık, bunaltan havanı İçime çekemediğimi yaz. Sen daha iyi bilirsin uzakları Olduğun yerde durduğundan Anlarsın elbette gurbetin yaralarından Yaz memleketim, bana yaz Kışın beni nasıl üşüttüğünü Yağmurlarınla saçlarımı Sırıl sıklam ıslattığını, Dar sokaklarını, Kesik kesik yanan Sokak lambalarını yaz Çukurlarını, bozuk yollarını İçinden geçip, içime akan Seyhan nehrini, İnsanların ve vefasızlıklarını yaz, Bu benim gurbette geçirdiğim, İlk yaz. Yaz dostum bana da yaz bir şeyler, Hep benden değil ya, Biraz da senden gelsin selamlar Düşte gör gurbeti, Nasıl ararsın biliyor musun memleketini Ne olur kısa yazma Anlat bana uzun uzadıya Hatta hiç bitmesin Okuyayım yazdıklarını, gurbet boyunca. Yaz sevdam, sen de yaz Bana bir şeyler yaz Anlat bana; Nasıl geçti bensiz bu yaz Daha ne mevsimler geçecek, Bu sadece ilk yaz. Yaz sevdam, beni özlediğini yaz İçinde yanan alevin seni yaktığını Söndürebilmek için hep ağladığını yaz Ben yokken saçlarını kısalttığını Artık gözlerine sürme çekmediğini yaz, Hiç pencereye yaklaşmadığını yaz. Ömrünü, ömrüme adadığını Resmimi öpmekten nasıl da yıprattığını Beni sana soran deniz mavisi gözlerini Ellerimi arayan ellerini Bensiz buruk çarpan yüreğini yaz. Umut dolu özlemini ve hislerini Beni Allah'a emanet ettiğini yaz Söyle bana sevdam; Nasıl geçti bensiz bu yaz Daha ne mevsimler geçecek Bu sadece ilk yaz.

SEN BİLİRSİN Ve hayaller güvensizlikle yıkılır İnandırmak zorunda değilim sana kendimi Yine de kalp durur, sevdiğine kırılır Yıkılır bu dünya, tüm hatıralar yok olur Geride birtek gözyaşlarımla yazdığım Anlamsız şiirlerim kalır... Biliyormusun; Bana gökyüzü güveniyor Her gece onu, hayran hayran seyrettiğimi biliyor Yeryüzü bensiz yapamaz Her gün yolda yürürken, adımlarımı sayıyor Ağaçlar beni çok sever ve kuşlar ve çiçekler Her gün onlara binlerce kere gülümsediğimi bilirler Ve bana çok güvenirler, Onları incitmeyeceğime emindirler Yıldızlar beni çok severler Onlara her gece, Yeni bir isim yakıştırdığımı bilirler Her gün yüzlerce kere, Gözgöze gelirim ben onlarla Tüm duygularımı paylaşırım Sonsuz güven ve aşkla. Ve insanlar; Ve insanların bazıları bana güvenmezler Sadece güveniyor gibi görünürler Aslında bu onların kendi bileceği bir şey Hiçbiri umurumda bile değiller Bir insana zorla sevdiremezsin kendini "Bana güven" diyemezsin Eğer kalbindeki yangını hissetmiyorsa Ve aslında güvenmeden seviyorsa Ona bir tek söz söyleyebilirsin "SEN BİLİRSİN" ! Güven nedir ki ? Ne kadar basitçe söyleniveriyor Evet bu dünyada, Bir insana güvenmek çok zor Ve güven gözlerde başlar Sevgi gibidir Kalbe yerleşir Sözlerde kilitlenir Duygularla perçinleşir Aşkla birleşir Ve karşılıklı hissedilir Biz birbirimize asla güvenemeyiz Çünkü; Hiçbir zaman gözgöze gelemeyeceğiz. Yağmurlar ben ağlamadan yağmazlar Bu dünyada beni sadece yağmurlar anlar Bilirler; Benim sana olan sevgim, Gökkubbeyi titretir, Arşı ihtizaza getirir, Tüm yıldızları, Sadece senin için avuçlarımda toplayabilirim Çünkü ben seni sonsuz severim Ve sana yağmurlar kadar güvenirim Yağmurlar gibiyim Yani yağmurun toprağa güvendiği gibi Ben de sana güvenirim. Çiçeklerin rüzgarlara, Gün ışığının güneşe güvendiği gibi Gecenin ortasında parlayan ay ışığına Ve aslında, kendime güvendiğim gibi Sana sonsuz güvenirim. Ve hala senin içindeki Ben'de Güven duygusu yoksa Boşver, uğraşma boşuna Çünkü gözlerime bakamayacaksın asla İçimdeki güveni aktaramayacağım sana Şimdi sana bir tek şey söyleyebilirim. "SEN BİLİRSİN" ...

İNSANLARI ÇOK SEVDİM Ben insanları sonsuz sevdim Görmeden sevebilmenin okulunu bitirdim Her insanın içindeki sevdayı aradım Neyi özlemişlerse onu özledim Neyi istemişlerse ben de onu istedim Dualarına her zaman âmin dedim. Güldüm geçtim bazen Bazen, gün oldu yağmur gibi ağladım Ve bazen de kalbim burkuldu, kanadım Her şeye rağmen yine de sevmeye çalıştım Şimdi daha anlıyorum ki; Milyarlarca yıldız arasında Bir tek kırmızı gül aramışım.

SENİ SEVMEK Seni sevmek; Bir menekşeyi koklayıp gülmektir Bir güle dokunmaktır, bir de öpebilmektir Her yeni gün hayatı biraz daha sevebilmektir Üzüntüye dair her şeyi silebilmektir Feza' dan dünyayı seyredebilmektir Seni sevmek; Hayata gülmektir Geceleri yıldızların arasında olduğunu bilmektir Gündüzleri içimde yaşadığını hissetmektir Seni sevmek; Her gülüşün için bin defa ölebilmektir Yokluklar silip, varlığı cana getirmektir Bir güvercin misali özgürce uçabilmektir Bal dudağından dökülen Tane tane sözlere güvenebilmektir Seni her an düşünebilmektir Hep yanımda olduğunu zannetmektir Uğrunda seve seve, her şeyi feda edebilmektir Yani, seni yaşamaktır, Hayatı her an gönlünde paylaşmaktır Seni senden almaktır, Tüm bu güzelliklere rağmen, Benim için; Seni sevmek, Zamanı durdurabilmek kadar da İMKANSIZDIR...

Penceredeki tek çiçek de soldu O da seninle birlikte yok oldu Biriniz sonsuza, diğeriniz yokluğa. Yüreğimden de öylece koptun Kelebek misali Belki de başka kalplere kondun. Zavallı çiçekten ne istedin be güzelim Bari gitmeden son bir kez sulasaydın Mesela, eskisi gibi onunla konuşsaydın O senin çiçeğindi. Yemin ederim, Senin kadar güzeldi. Hem susuzluk, Hem de suskunluk Maalesef; Güzelim çiçekten geriye kalan, Pencere kenarına savrulmuş Bir parça kırmızı toprak Ve sana olan sevgim kadar, Büyük boşluk !..

Sen nereden bileceksin yalnızlığı Hiç, mecbur kalıp Bir duvarla konuştun mu ? Ya da kuru bir saksıya Sevdanı anlattın mı ? Yatağında uzanmış halde Kendi kendine konuştun mu ? Tek dostumsun diyerek Bir sigara yaktın mı ? Sen nereden bileceksin yalnızlığı Hayatında hiç yalnız kaldın mı ? Yokluğun içindeyken Varmışsın gibi davrandın mı ? Bir yalnızlıkla, bir başımayken, Eskilerde kalan bir şarkı Hatırlatsın istedim seni bana. Hiç dokunmadım masanın üstündeki Tozlu resmine, Aslında hiçbir şeye dokunmuyorum, Hâla, havlun kapının arkasında asılı Kim bilir, belki bir gün gelirsin diye. Ve hâla ağlıyor küçük kuşumuz Senin yokluğuna. Son kez su içtiğin bardakta Hâla, ruj izi duruyor, Nemli dudaklarını arıyor. Bilmiyorsun belki ama, aynayı hâla silmedim Yazdığın son sözleri okuyor yüreğim. Yeter artık bu kadar acı, Yak mektupları, yık beni Yok et hasreti, bitir sevgiyi Her şeyi bitir, tüm sevdamızı Hatta sil kalbinden adımı Ve dağla yüreğini Kapat sevgi kapılarını Bir ah çek içinden Kurşunla vurulmuş gibi derinden. Bir vah de benim için Sona eren sevdamız peşinden.

ÖZLEDİM Çok özledim seni Aradan çok uzun zaman geçti Galiba iki saat gibi bir süreydi Kısa gibi görünse de; Benim için iki yıla bedeldi. Çok özledim seni Duymak istiyorum ipek sesini Biliyorum, çok şey istiyorum Ve farkındayım, imkansız sevda benimkisi Çok özledim seni Bu gece dört te aniden Sen diye uyandım Oturdum bir başıma Yine, Sen diye ağladım Gözlerimden dökülen her damla gözyaşımda Seni aradım, Yazık ki çok uzaktaydın Sonra, gecenin karanlığına inat Aydınlık bir şiir yazdım Her yer ışıl ışıl oldu Çünkü seni ve benim sana olan hislerimi anlattım Bu da yetmedi; Elimde olmadan çok duygulandım Ağladım, ağladım... Yazarken hiç aldırmadan Bembeyaz kağıdı gözyaşlarımla ıslattım Biliyormusun ? Şu an, bir şiir değil; Gözyaşlarımı okuyorsun. Seni çok seviyorum Ömrün boyunca hep gülmeni istiyorum Zararı yok ben senin yerine de ağlarım Ağlamaya alışkınım... Bazen seni kaybetmekten korkuyorum Sana karşı korkularım var benim Bir türlü söleyemiyorum Tüm bunlara rağmen Bir tek şey biliyorum Ben seni seviyorum. Biter deme bu sevda bana sakın Sen bana kendimden daha yakınsın Gözyaşlarımsın, mutluluklarım Ancak sen istersen vazgeçerim Tüm bu güzellikleri, Ölene kadar içimde saklarım Kalbine nasıl girdiysem Öylece sessizce çeker giderim. Her zaman olduğu gibi Seni sadece kendi içimde özlerim...

BİRİ VAR Biri var, Belki bana çok uzak Belki de benliğim kadar yakın Evet ve nihayet, birisi var Yüreği sonsuz sevgi dolu Çok cana yakın ve insanlara sevdalı Bütün bu güzelliklere rağmen Yine de yüreği bazen ağlamaklı Aslında bilmiyor, Onun o güzel gözlerinden dökülen Dünyanın en güzel, Sevinç ve sevda gözyaşları Sana ağlamak kötüdür diyemem Bazen ben de ağlıyorum Yağmur yağıyorsa ve bir de yalnızken Gözlerim buğulanıverir Uzaklara bakarken Öylece duygululanıveririm işte Bir insanı; Yani bir çiçeği düşünürken. Bilmelisin ki, bir nehir gibisin Nereye baksam oraya akıyorsun Aktığın her yeri, Sonsuz sevginle yakıyorsun Bir de beni düşün, beni; Her an içimde bir volkan gibi patlıyorsun. Hayatta en zor şey sevgi ve hasrettir Biliyormusun, gökyüzü neden bu kadar gizemlidir Ve biliyormusun, okyanus neden bu kadar derin ve serindir Neden rüzgar ara sıra çıkıverir Neden kuşlar özgürce uçabilir Ben biliyorum ve hala öğreniyorum Evrende her şey; Birbirine sevdalı ve hasret içindedir. Hiçbir insanı menfaat için sevmedim Ve hiçbir şeyi dürüstlüğe değişmedim Biliyorum sen de benim gibisin Yani ben senim, sen de bensin Özgür bırak duygularını Nereye gitmek istiyorsa oraya gitsin Hayatta böyle değilmi zaten, Yani, sonsuz hasret ve sevgiyi yaşamak için...

BU GECE Bu gece; Bir yağmur yağdı içime Tüm duygularım coştu bu gece Ve bu gece, sen yoktun yanımda Ve bu gece, isyanın doruğunda Bu gece; Geçmez gecenin koynunda.

Ben ölürsem akşamüstü ölürüm Şehre simsiyah bir kar yağar Yollar kalbimle örtülür Parmaklarımın arasından Gecenin geldiğini görürüm Ben ölürsem akşamüstü ölürüm Çocuklar sinemaya gider Yüzümü bir çiçeğe gömüp Ağlamak gibi isterim Derinden bir tren geçer Ben ölürsem akşamüstü ölürüm Alıp başımı gitmek isterim Bir akşam bir kente girerim Kayısı ağaçları arasından Gidip denize bakarım Bir tiyatro seyrederim Ben ölürsem akşamüstü ölürüm Uzaktan bir bulut geçer Karanlık bir çocukluk bulutu Gerçeküstücü bir ressam Dünyayı değiştirmeye başlar Kuş sesleri, haykırışlar Denizin ve kırların Rengi birbirine karışır Sana bir şiir getiririm Sözler rüyamdan fışkırır Dünya bölümlere ayrılır Birinde bir pazar sabahı Birinde bir gökyüzü Birinde sararmış yapraklar Birinde bir adam Her şeye yeniden başlar

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında, Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum. Yolumun karanlığa saplanan noktasında, Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum. Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık. Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar. İn-cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık. Biri benim, biri de serseri kaldırımlar. İçimde damla damla bir korku birikiyor, Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler, Üstüme camlarını hep simsiyah dikiyor. Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler. Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi, Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır. Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi, Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır. Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta, Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum... Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta, Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum. Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin, İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler... Tak tak ayaksesimi aç köpekler işitsin. Yolumun zafer takı gölgeden taş kemerler. Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim! Gündüzler size kalsın verin karanlıkları. Islak bir yorgan gibi sımsıkı bürüneyim. Örtün üstüme örtün, serin karanlıkları. Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya, Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi. Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya. Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.

çok doğru bir söz aça ve bu kadar duygusal olduğunuda bilmezdim

hayata her zaman olumlu bakmak lazım zeyynepp hayat bu ne zaman ne olacağı belli olmaz ki