öyle bir kar yagiyorki disarida,öyle bir firtina ki..Icim ürperiyor..Kisi severim aslinda.ne güzel olur sicacik,citir,citir yanan söminenin basinda oturup atesi izlemek...Disarida dizlerine kadar karin yigili oldugunu bilip iyice sarilmak hirkana.Bazen pencere kenarinda kar tanelerinin nazli nazli düsüsünü izlersin gözlerin agirlasir uzaniverirsin oturdugun kanepeye saniyeler alir götürür seni rüya alemlerine...Ama bugün biraz daha hircin hava.Firtina kartanelerini coktan alabora etmis savuruyor.Inanilmaz bir soguk keskin,bezdirici.dondurucu...
Böyle oldugunda genelde evimde olurum ve disariya cikmak istemem hele birde mecbur kalirsam,cikmam gerekiyorsa,basim tutar,yüzüm asilir...
Oysa evimde odunumu atsam sömineme,kitabimi okusam,tarcinli ihlamur kaynatsam kendime,hayaller kursam sonra odunlarin citirtisi esliginde,onu düsünsem doyasiya...Gözlerim dalsa atesin kirmiziligina,alamasam kendimi cekemesem gözlerimi tipki onun gözlerine daldigim gibi...
Cok sansliyim ki beni mecbur birakan birsey yok bugün. onu hayal etmek icin zamanim bol ve icim icime sigmiyor.Onu düslemek beni hep heyecanlandiriyor...Uzun boyludu uzun saclari vardi siyah ensesinden omuzlarina inen,beyaz tenine ne yakisirdi kirmizi, iri motifli balikci kazagi. Kemikli elleri ni sokardi fitilli,kadife siyah pantolonuna,bir bakisi vardi ki bizim sokaga.Gözleri turkuazdi...