frozen

KIR(IN) KALEMİMİ… Kendi sonumun önünde diz çöküyorum. Arsız suretimi koydum,çökmüş omuzlarımın yük bilmez güçsüzlüğüne. Taşıyamadıklarını,bakışlarımı kaçırdığım aynalarda aradım. Baktıkça kaybolan yalancı lisanlarımın tüm harflerini kaldırdım hafızamın karanlığından. Kayboldum… Bakamadığım yüzsüz yüzlerden en öne kendi adımı çıkardım. Suçlu ararken kazanamadıklarıma,boğazımdaki eller kendi sıcaklığım. Tanıdım… Her bir adımım şahit tutulurken mizan meydanlarında, Şehrimin sokaklarında yankılanacak en kutlu peygamber soyuna yakışmayan sözde kalışlarım. Neydi…?kimdi…?nereyeydi…? Tıkanacak boğazıma düğüm düğüm zehir sunarak. Tıkanacakta,aynalardan silineni nerde paklayacağım…? Acı bir pas kokusuna aşikar derken inanmadığım kirli yansıması duvarlarıma vurmuş yüreğim, sıyrılacak soysuz yalanlarımdan. Kaçıncı tükenişin liste başı oluşu bu tekrarlanan. Yenilgileri tekrar etme seanslarımda hiç arkama bakmamış mıyım ki, varoluşta etime üflenen cismaniyetime bu kadar korkak kalmışım. Mübaşir bağırıyor ismimi avaz avaz. Ar ederde çöker bir duvar dibine diye beklediğim B-E-N , neden hala savunma telaşındayım…? Gereği düşünülmeden, bilinmezlik ve tutarsızlıklara mahkum ettiklerimin bende kalan hesaplarını kesiyorum. Ebediyete kadar kendi biçtiğim simsiyah feracelere saracağım bedenimin her yanını. Son yolculuk entarim,beyazlar diye deftere geçilmişken, hangi aklık yaraşır bu toz dumana karışmış zahir ömrüme. İyi ki soysuz intiharlarla tüketmemişim hakka layık gördüğüm kirli düş yanıklarımı. Cezamı noktası koyulmuş dolap diplerindeki hükümlüler arasına sızdırırken, müdafamı kabul buyurun benden uzak kalmış ben-deliklerim. Bu defa seferi beklemeden iniyorum gemiden. Bitiyorum. Kır(ın) kalemimi… TUBA YILMAZ

gıcık bebeğimi özledim..

alev alev yandığım doğru küllerimden doğarmıyım sana doğru kendimi arıyorken olmaktan korktuğum yerdeyim diyo feridun düzağaç

cırcır böcüğü olda gör bakalım

paspasa çeviriyom

içmek..

kepeğe

yaşam

bal arısına..

sardunumu özledim..

canem nenem bilmemmi ne güzel meliyo dimi gı hatırla canem..

hepinize gıcık oluyom

elektro gitara çeviriyom

canem diloşum.. bendensin yani ben gidiyom ama madem sende benim gibi çok seviyon sana bir şarkı bırakmadan hayatta gitmem buda senin için gelsin..ne hoş söylüyor değilmi bidenem ..hade bizde sallayalım gitsin vayyyy .. DİLOŞUMA..

Dimek beni reddediyon nenecim..nede olsa torununum.. unutmadan madem seviyon buda senin için olsun nenem benim..

canlarım benim bidenelerim demek geldiniz..ben bugün şarkılar içinde boğulmuş durumdayım.. elimdede biram buz gibi.. duman dan aman aman.şarkısını dinliyom şimdi..sizsiz olmaz..sizde dinleyin canem.. hastayım bu adamada... tamam kabul ben çirkin adam sefiyom nolmuş ki TIKLAYIN CANEM..

valla figgaro bu sıcakta nasıl çalışıyorsunuz.. vah size yaw.. ''Yalnızlık, insan dolu sokaklarda da yanında olmalıdır her zaman ve asla korkutmamalıdır seni. Zira insan yalnızlıktan değil, kendinden korkar aslında. Kendini anlamamaktan, kendini tanıyamamaktan ve kendine yetememekten korkar insan.'' yani vesselam kendimizi anladıkmı ki başkalarını anlayalım... nerdesiniz yaw..karaçalım..nenem...

akrep nalan vakası gibi.. şu küçük köpecikleri neden iriyarı insanlar seçer anlamadım..

hepsi çok güzeldi..

valla erbay insan seçmekte zorlanıyor...iyiki jüride değilmişim

Hiç Kimse Bilmedi Aynı bardağa konan şaraptan içtik Ayrı seslere aldırmadan Ta başında gönle dur demek kolaydı Biz zor olanı seçtik Bir bakış akılları yerinden aldı Gözümde parlayan ışık kaldı Tam kamaşmaya alışmaya başlamışken Her şey birden karardı Saklayacak ne kaldı Hiç kimse bilmedi Hiç kimse duymadı sandık Hiç kimse anlamaz Hiç kimse ayırmaz sandık hep Aynı daldan kopan elma seçtik Yasaklara aldırmadan Bu oyunda başrole ikimiz geçtik Sonu pek mutlu olmayan Hiç kaçış yolu yok içim daraldı Çözümü olmayan düğümler Bir bir arttı Yolları ayırmayı kabullenmek Bizden bir şey kopardı Kaybedecek ne kaldı Hiç kimse bilmedi Hiç kimse duymadı sandık Hiç kimse anlamaz Hiç kimse ayırmaz sandık (yargılamaz sandık) Öyle değilmiş meğer

Bir Ben Huzur desen huzur verir Bu macera uzun değil Dışarda bir oyun döner Kazanmayan küçümsenir Kusursuz insan olmuyor Gözyaşları durulmuyor Bir yerde bir ışık söner Düşünmeden uyunmuyor Dönüp dolaştım hep aynı yerlerde Neden nasıl niye benzerim nerde Bir ben kaldıysam düşünüp duran Bir ben kaldıysam üzülüp duran Bir ben bir ben bir ben Bir ben bir de sen belki birden

Kalbin hala açık değil işte bu yüzden bozuldu tılsım. Seni o kadar sevdim ki.. Sen benim dersimdin, öğrenmek zorundaydım seni, Ben senin kalendim, yakmak zorundaydın beni.. Acı bazı şeylerin yanlış olduğunun uyarısıymış meğer Uzun sürmemesi için dua ediyorum şimdi. Madonna & Rick Nowels