frozen

kompresöre

handeden kibir..

Bu Kez Anladım Bu kez anladım Kuru dallardan yapma Bir köprüden geçiyorum Ben ordaydım Erbab-ı yalnızları Yutan kentler biliyorum Bu kez anladım Hüzünlerden bozma Mutluluklar yaşıyorum Ben ordaydım Acemi aşıkları Boğan sular biliyorum Ne müttefik belli Ne sığınakların yeri Kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür Sonu yok bunun, boşluklardan boşluk beğendim Vazgeçtim bugün herşeyden halsiz şu kalbim Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim Hem suçsuz hem güçsüz hem halsiz... Bu kez anladım Kartonlardan yapma Siperlere pusuyorum Ben ordaydım Huzurlu zamanları Yıkan sonlar biliyorum Emre aydın

itiraf ediyom ben bir zuzaylıyım

teşekkürler sedoşum.. senin içinde çok mutlu bir yaz olsun..mutluluklara gebe olsun...

kahveler fazla olmuş sedoş için zannımca..suskunluğunuza saygı duyuyoruz efendim..

nereye figgaro..

böcük ol bakem

su gibi duru ol zeynep

kavga etmez sever benii romio romio romio romiooooooooooo

öyleyim zati muşmula ol

fiski ol zeynep hokus pokus..fiskiiii

sende tekila ol limon ve tuzlu

şuvepsli votka ol

Harcadım hırpaladım çok zarar verdim beni affet insan tuhaf ne hoyrat ne şaheser ve nasıl ilkel hayret kibir bir canavar gibi bekliyor pusuda tıpkı bir volkan gibi uykusunda kalbini kurban veriyor sen aşkın talibi o galibi olmaya tutkun yok korkusuda küçük bir hayat var biliyor yanmam lazım daha yol almam lazım kendimden caymam lazım zor...

canem nenem belkide hiç gelemiyecekti torunun sen nerdesin

karga olmak yakışır zannımca

o neki canem lama yapıverdim hıh

org yapıverdim gitti

sevgili adminimiz çok erken kalkıyor zannımca Günaydın efendim ben çok konuşan üyeniz...

ızgara

kendime geldim geleli dostlar olamam kimseye düşman bi şüphem yok kefenim sağlam içerim ben bu akşam sesleri duydum duyalı dostlar yola çıktım yeni baştan acelem yok hedefim sağlam içerim ben bu akşam içerim ben ben burda bu akşam sizleri gördüm göreli dostlar hemen her gün bana bayram yarınım yok sevenim sağlam içerim ben bu akşam içerim ben ben burda bu akşam duman..

KIR(IN) KALEMİMİ… Kendi sonumun önünde diz çöküyorum. Arsız suretimi koydum,çökmüş omuzlarımın yük bilmez güçsüzlüğüne. Taşıyamadıklarını,bakışlarımı kaçırdığım aynalarda aradım. Baktıkça kaybolan yalancı lisanlarımın tüm harflerini kaldırdım hafızamın karanlığından. Kayboldum… Bakamadığım yüzsüz yüzlerden en öne kendi adımı çıkardım. Suçlu ararken kazanamadıklarıma,boğazımdaki eller kendi sıcaklığım. Tanıdım… Her bir adımım şahit tutulurken mizan meydanlarında, Şehrimin sokaklarında yankılanacak en kutlu peygamber soyuna yakışmayan sözde kalışlarım. Neydi…?kimdi…?nereyeydi…? Tıkanacak boğazıma düğüm düğüm zehir sunarak. Tıkanacakta,aynalardan silineni nerde paklayacağım…? Acı bir pas kokusuna aşikar derken inanmadığım kirli yansıması duvarlarıma vurmuş yüreğim, sıyrılacak soysuz yalanlarımdan. Kaçıncı tükenişin liste başı oluşu bu tekrarlanan. Yenilgileri tekrar etme seanslarımda hiç arkama bakmamış mıyım ki, varoluşta etime üflenen cismaniyetime bu kadar korkak kalmışım. Mübaşir bağırıyor ismimi avaz avaz. Ar ederde çöker bir duvar dibine diye beklediğim B-E-N , neden hala savunma telaşındayım…? Gereği düşünülmeden, bilinmezlik ve tutarsızlıklara mahkum ettiklerimin bende kalan hesaplarını kesiyorum. Ebediyete kadar kendi biçtiğim simsiyah feracelere saracağım bedenimin her yanını. Son yolculuk entarim,beyazlar diye deftere geçilmişken, hangi aklık yaraşır bu toz dumana karışmış zahir ömrüme. İyi ki soysuz intiharlarla tüketmemişim hakka layık gördüğüm kirli düş yanıklarımı. Cezamı noktası koyulmuş dolap diplerindeki hükümlüler arasına sızdırırken, müdafamı kabul buyurun benden uzak kalmış ben-deliklerim. Bu defa seferi beklemeden iniyorum gemiden. Bitiyorum. Kır(ın) kalemimi… TUBA YILMAZ