frozen

Bu gemi ne zamandır burada Çoktan boşaltmış yükünü Gece de olmuş, rıhtım da bomboş Mavi bir suyun düşünü uyutur bir tayfa Arkada, güvertede Ah, neresinden baksam sessizlik gene. Yürürüm usuldan, girerim bir meyhaneye İçerde üç beş kişi Yalnızlık üç beş kişi Bir kadeh rakı söylerim kendime Bir kadeh rakı daha söylerim kendime -Söyle be! ne zamandır burda bu gemi -Denizin değil hüznün üstünde. Belki yarın gidecek Bir anı gelecek bir başka anının yerine. İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine. Edip CANSEVER

İÇİNDEN DOĞRU SEVDİM SENİ İçinden doğru sevdim seni Bakışlarından doğru sevdim de Ağzındaki ıslaklığın buğusundan Sesini yapan sözcüklerden sevdim bir de Beni sevdiğin gibi sevdim seni Kar bırakılmış karanlığından. Yerleştir bu sevdayı her yerine Yüzünde ter olan su damlacıklarının Kaynağına yerleştir Her zaman saklamadığın, acısızlığın son durağına Gül taşıyan cocuğuna yerleştir Ve omuzlarına daracık omuzlarına Üşümüş gibisin de sanki azıcık öne taşırdığın Tam oraya işte, uçsuz bucaksız bir düzlükten Bir papatya tarlasıyla ayrılmış göğüslerine yerleştir Ve esmerliğine bir de, eski bir yangının izlerinin renginde Saçlarının yana düşüşüne, onları bölen ikiliğe Alnından başlayan ve ayak bileklerinde duran Yani senin olmayan, seni bir boşluk gibi saran hüzne Yerleştir onu bir kentin parça parça aklında tuttuğun Kar taneleri gibi uçuşan Ve her gün biraz daha hafifleyen semtlerine Yerleştir bu sevdayı her yerine. Ekledim ben tattığım her şeyi denizlere Bildiğim ne varsa onlar da hep denizlerden Sen de bir deniz gibi yerleştir onu istersen Sevdayı Ve köpüklendir Ve yaşlandır ki işte kederi anlamasın Ama dur, her deniz yaşlıdır zaten Öğrenmez ama öğretir mutluluğu Bizim sevdamız da öyledir, iyi şiirler gibi Biraz da herkes içindir. Ve gelinciğin ikinci tadına benzemeli Var eden kendini birincisinden Yani bir sevdayı sevgiye dönüştüren. Ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen Tanımadığın bir ülke gibi İçinde yaşamadığın bir zaman gibi Tam kendisi gibi mutluluğun Beni bekliyorsun Ve onu bekliyorsun beni beklerken. Edip CANSEVER

başımı döndürüp bakamıyorum nasıl kaldı gerilerde onca yıl karanlık bir gömütlüğü düşte geçmiş gibiyim tatmadığım bir içkiyi bir akşam afrikasal bir törende içmiş gibiyim birdenbire kan yağmurlu bir bulut birdenbire kan kokulu bir duman şaşkınlıktan gemileri yakmış gibiyim ışıklarla oynamayın / dedim ben size yararı yok karanlıkta sürek avının dedim ben size yanlış kalemlere kayar elleri yazıcıların tutanaklar yanlış yazar dedim ben size karanlığı az kullanın / kirliler kokar birgün birgün yanar bu ışıklar sırıtır suratlarınız kirlilere sığınmayın / dedim ben size yararı yok oynaşmanın törensel aklıklarda kaçın kaçabilirseniz uzak sulara ışıklarla oynamayın / dedim ben size Hasan Hüseyin

hoşgeldin delifırtına Zengin çocukla fakir kızın aşkına Bir türlü kavuşup mutlu olmayışına Gözüm doluyorsa hala Korkmaya gerek yok yaşıyorum demektir Bahçenin yemyeşil canlanışına Kirazın hınzırca çiçek açışına Yüzüm gülüyorsa hala Korkmaya gerek yok yaşıyorum demektir Anlatacak hikayelerim bitmedi henüz Anlaşacak dostlarım tükenmedi Yorgunluk, kırgınlık hepsi gelir geçer Her şeye rağmen yaşamak güzel Düşenin dostunun olmayışına Düzenin buna hiç aldırmayışına Kanım donuyorsa hala Korkmaya gerek yok yaşıyorum demektir Senin beni yanlış anlayışına Çoktandır heyecan duymayışına Canım yanıyorsa hala Korkmaya gerek yok yaşıyorum demektir Söyleyecek şarkılarım bitmedi henüz Söylenecek sözlerim tükenmedi Yorgunluk, kırgınlık hepsi gelir geçer Her şeye rağmen yaşamak güzel

Parçalandım Ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım Birini açık denizlerin en derin yerine attım Kürek çektim uzaklaştım dönüp Arkama bakmadım bile Birini yüksek dağların zirvesine Çıkardım Hiç kimse kurtarmasın kurda kuşa yem olsun diye Birini hiç unutmadığım o Küçük şehirde bıraktım Dönemedim kim bilir Belki dönsem de bulamazdım Önce savruldum yok oldum Sonra dinlendim duruldum Ve her giden parçam Yerine yenisini doğurdum Daha güçlü daha sakin Daha mutlu daha suskun Daha olgun daha kırgın Daha yalnız daha yorgun Parçalandım Ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım Birini tanıdık bir vişne Ağacının dibine ektim Soramadım filizlendi mi Sürgün verdi mi Birini çok sevdiğim bir Dostta unuttum İstedim geri vermedi Meğer benden Pek hazetmezmiş Birini büyük bir aşk Uğruna ateşlere attım Bilerek isteyereK ama asla Pişman olmadım Önce savruldum yok oldum Sonra dinlendim duruldum Ve her giden parçam Yerine yenisini doğurdum Daha güçlü daha sakin Daha mutlu daha suskun Daha olgun daha kırgın Daha yalnız daha yorgun

Ben nereden bileyim bana sorma Aklım kendime zor yetiyor Hal ve gidiş sıfırın altında İnsan kendini zor tutuyor Ben nereden bileyim beni yorma Kimileri talihi kuş sanıyor (Kimileri kendine taç takıyor) Fazla güvenme döner diye dünya Kalleş durdu mu tam duruyor Dayan dayan Kul tuzaktan kurtulmaz Uyan uyan Gül uzaktan koklanmaz Ben nereden bileyim bana sorma Aklım kendime zor yetiyor Hal ve gidiş sıfırın altında İnsan dilini zor tutuyor

Önümde bir karanlık yol Benimle yürür müsün Zemini meçhul bi yol Yanımda yürür müsün Gönlümün aşk parçası Kalbimi dinler misin İlahi bir aşktır bu Şakayla karışmasın Benim derdim seninle Kal yanımda hep böyle Benim derdim seninle Sorma sorma Hiç bir kimse anlamaz beni senin gibi Hiç bir kimse inanmaz bana senin gibi Hiç bir kimse karışmaz kana senin gibi Ruhumun ta dibinde Raks eder senin sesin Vurgun yemiş gönlüme Ne eylesen nafile

Yolun ardına bakmadık yorulmadık Bak hala buradayız Belki delirdik de belirdik Bak hala buradayız Biz neler içtik neler yedik Bak hala buradayız Sen hiç üzülme hiç ağlama Bak hala buradayız

Ben adem'in torunuyum Hem deliyim hem doluyum Yasak ormandan yem kaptım Tadına bakmayacaktım Sadece koklayacaktım Gel bir türkü söyleyelim Hep beraber oynayalım Anlamazsan neyleyelim Buraya gelmeyecektin Sadece koklayacaktın Bir acayip yarışkasın Hem öndesin hem rahatsın O zaman ne için ağlarsın Ödülü almayacaktın Sadece koklayacaktın Tadına bakmayacaktım Sadece koklayacaktım Deli gönlüm kaynayınca Bir çiçek aldım koynuma Tepelerden düştüm takla Aşık olmayacaktın Sadece koklayacaktın Sevenin gönlü dumandır Hem karanlık hem sıcaktır Böyle sevda akla ziyandır İçine çekmeyecektin Sadece koklayacaktın Tadına bakmayacaktım Sadece koklayacaktım

ben zaten hiç umutsuz olmadım ki..iyi akşamlar efendim.. Sevdim sandım Sevildim sandım Sonra uyandım Sonunda ben anladım Öyle yürekten seviyorsan Aklı başından atacaksın Kimi yanında arıyorsan Önce içinde bulacaksın Aklım nerde Kaçırdım seninle Sorma ne halde Sorulmaz bu kimseye Öyle yürekten seviyorsan Aklı başından atacaksın Kimi yanında arıyorsan Önce içinde bulacaksın

aradım bulamadım..belki siz bulursunuz..... Orada bir adam var Adamın içi dapdar Beyni başı patlar Kendindedn geçer Onu bunu bilmez Bildiğini görmez Görmeden inanmaz Kendinden geçer Yeter yeter Yalnız mı kaldın Bir tek sen mi varsın Yalnız mı kaldın Belki alışman lazım Bu yalnızlığa Belki katlanman lazım Orada bir kadın var Kadının içi dapdar Beyni başı patlar Kendindedn geçer Onu bunu bilmez bildiğini görmez Görmeden inanmaz Kendinden geçer Yeter yeter

sevgili zates güzel ama ne kadar umutsuz şiirler değilmi..aslında hayat umut etmektir bence..

Kalan sağlar senin olsun Kabul ettim hata bende , gelme üstüme Öldüm zaten kaç gün önce Aynı anda susunca , aynı anda konuştuk Duymazdan geldiysek bile Kabul ettim hata bende , ben gördüm önce Öldün zaten kaç gün önce Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun Tamam ben zaten öldüm , kalan sağlar senin olsun ... Ne aşk var , ne mutlu sonlar Dört duvar yalnızlık var Gücün yetmez kaçmaya Hapsolursun yalnızlığa Ne aşk var , ne mutlu sonlar Buz gibi yalnızlık var Gücün yetmez ısınmaya Hapsolunca yalnızlığa Kabul ettim hata bende , gelme üstüme Öldüm zaten kaç gün önce Aynalarla avunma , göstermezler içini Hiç çekinme tanı kendini Tek kişilik eşyalar , küçük küçük bavullar Hikayenden arda kalan Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun Tamam ben zaten öldüm , kalan sağlar senin olsun ...

siz var yaaaaaaaaaaaaa

demek kaçınılmaz ha anladımki insanın dilindekiyle kalbi uymalı..ve anladım ki sonum paranoya

yuk canem bikinimin üzerine giyerekten hırkamı..yakışıklıları bana mendil tutma yarışına soktum.. ortamı bozduğum için zannımca o hatunlar pis pis bakıyor bana.. gel canem gelirken mantonu felan almayıda unutma malum bana hırka anca yetiyor ama seni manto bile paklayamaz zannımca..

insan yalnızlığına alışınca sevgili zates..sanıyor ki..bir ses gelip bozacak bütün huzurunu..kaybolacak, duymaya alıştığı kendi sesi .. ve kırıp geçirdiği onca yüreğin sesini duymamak için de daha bir fazla dönerek kendine.. hayatı kaçırıyor.. halbuki bir uzana bilse..yada çekebilse ellerini... teşekkürler güzel bir şiir.. Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte. İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık! ş.erbaş

bende egzo gibi boş ve amçsız geziyorum ama sana bilerek geldim bidenem seni özledim.. sende pek bi hayırsız çıktın ha..insan arada bir gelir yaw

ne diyosun nenem dimek baskın ha..aşkolsun..ben senmiyim nenem..dedemi bırakıp maldivlerde keyif çattığın günleri hatırlatmama gerek yuk sanırsam.. efet sanıcam yuk

bir insanın içinin bilinmeyenleri hep keşfedilmeye aittir,kendine değil,ne kadar hazır olursa olsun-asla bilmez hazır olduğunu-birisinin o topraklara ayak basması gerekir,bütün o kendini arayışlar bu ilk fetihlerden sonra gelir...tıpkı,yeni bulunmuş bir adanın adının konmasının yetmeyip haritasının da çizilmesi gerektiği,daha sonrasında topraklarındaki onca cevherin,ürünün,suyun ve sırrın durmaksızın araştırılması gibi.... benim hayatın atlaslarında yeraltı haritamın sınırlarının değişmeside seninle başladı.yaşama sunduğun madenlerimi bereketli,zengin ve övgüye değer bulan bütün o diğer insanların bana farkettiremedikleri içimdeki o diğerler,keşfedilmemişler,bu fetih sonrası,benimle birlikte kıpırdanmaya başladı,hayır seninle değil,benimle birlikte,onca yıl hayatı çok rahat götürmeme yeten bütün varlarımla,kendimde hiçbir yenilik aramadan,kendi ambarlarımdan hayatımı yiyip tüketmeye koşullanmış olan ben,nadasa bırakılmış topraklar gibi bereketlenen ve hayatın kabaran göğsü oluveren ben,kendi kaşifime,sana açtım kollarımı..işte bu yüzden bir rastlantı değildin sen!benim kaşifliğimde aynı anda başladı ve onca ayrıntının içinde senden ışıldayan yıldızları topladım,göktaşlarını buldum,seni en uzaklara koyup en yakınlarıma alırken yaşadığım onca gelgitlerde yepyeni bir gezegen oldum,dünyadan koptum...ışık hızları sen,ses hızları ben!sen bana durdun,ben sana dönüp durdum!ben sana durdum,sen bana dönüp durdun,işte bu yüzden,hiç yaşanmamış,hiç bilinmeyen ve birlikte keşfettiğimiz hazların mutluluğunu yaşadık biz,kendi benlerimizle! T. Bilginer..

sevgili zates..hoşgeldin şiirler çok güzel ve çok anlamlı.. Kurtar beni İçimdeki acı açılıyor Sen anlıyorsun Bazen çokta güçlü değilim Sen görüyorsun Günler var Kendimle mutlu değilim Güzelliğe inancımı sarsan Zamanlar var Biliyorum sen yabancı değilsin Duramazsam suyun yüzünde birgün Uzat ellerini içine çek beni Nefes gibi kurtar beni Kalbimdeki kapı kapanıyor Affediyorsun Dünya birbirini kırıyor Sen seviyorsun..........

sağol nenelerin bitanesi.. odamda takılıyom işte.. pek bi acınası haldeyim nenecim..gelmiyonmu hala..daha acındırayımmı kendimi..

efet bastonumla felan geziniyom işte ortalıkta.. karıştırmayalım yaşlarımızı malum siz fosil olalı pek bi fazla oldu ama farkında değilsiniz.. daha gelemedim canem ama geldiğimde anlatırım.. da zati benim yaşımda hemide kalbi zayıf bir insanın ne gibi bir macerası olabilir sanıyosunki.. öpüldünüz canem

essahmı gı hade bekliyom zati bi sıcak çorba verenim yuk gelde bana çorba yap :laughing:kıyamam ben sana ama ben pek bi fena hastayım nenecim...bir sümüklü oldum ki sorma neyse olduk iğneleri kalkarız ayağa zannımca.. yalnız tatil hoş güzelde nenecim ..böyle durumlarda insan istiyor birisi ilgilensin..burnumu falan silsin zati bende şans olsaaaaaaaaaaaaaaaa...

kleo hariç herkese gıcık oluyom ve gidiyom...hade baş baş..