frozen

siyaset.

Senin Gemin Camdan Sevgili Duydum ki yine umudunu kesmişsin insanlardan, dostluklardan... Duydum ki yine acımaya başlamışsın kendine... Yolunu kimselerin bilmediği, bilmek de istemediği sevginin o hayal ülkesinde birilerini beklerken çok üşümüşsün... İnsan ancak kendisine sevgili olabilir, diyormuşsun. Şimdi artık yollarda ve binbir hayalin peşinde sürüklediğin ve yıprattığın sevgine minnet borcunu ödeyecekmişsin... Acıyan sevgini şımartacak, onu örtülere saracakmışsın. Onu kendini güçlü ve korunaklı olduğunu hissetmediğin hiçbir yerde ortaya çıkarmayacakmışsın... Sevgini yırtıcı bir kuş gibi yetiştiriyormuşsun. En iyi savunmanın saldırı olduğunu ve yokolmamak için yoketmek gerektiğini öğretiyormuşsun ona... Ona onu, sabırlar, merhametler ve inceliklerle değil, hazlar, hayranlıklar ve kıskanç ilgilerle besleneceğini vadediyormuşsun. Her gece uyumadan önce arkasında Che Guevera’nın resmi olan aynanla konuşuyormuşsun: Bir sen varsın önemli olan, bir sen varsın gerçek olan... Hem onca acıya rağmen hala güzelim... Ve artık kendime yasaklıyorum başkalarına acımayı ve hayatın acısını... Aynadaki nefesinin buğusunu görüyorum buradan. Gözlerinle gözgöze gelemediğim için tutup aynadaki buğuyu öpüyorsun. Yaralı kendini öpüyorsun... Çekmeceden cüzdanının çıkarıp içindeki kredi kartlarını seyrediyorsun zoraki bir hayranlıkla. İçinde sevgini sakladığğın kaleyi daha da güçlendirmeyi geçiriyorsun aklından. Kredi kartlarını yalıyorsun dilinle ve onların zehirli tadını içine akıtıyorsun. Bankamatikten her para çektiğinde kulağına gelen ölüm çığlıklarına alıştırmak istiyorsun kendini böylece. Hem senden güçsüzlerin ölümü, hem bu ölümleri gizleyen ve bütün katliamları anında temize çeken teknolojinin zehirli tadı sarıyor şimdi sevginin yaralarını. Bankamatikten her para çektiğinde kulağına gelen çocukların ve kimsesizlerin ölüm çığlıklarına dayanamadığını hissettiğin anlar, senin için hayatta sadece annenin babanın ve kardeşlerinin önemli olduğunu söylüyorsun kendine ve akşam iş dönüşü onlara hediyeler alarak evine dönüyorsun... Ve eskiden, sevgini bir kalenin ardına saklamadan önce sadece kendi çocuklarını sevenleri kınadığını unutmak içinse bu defa başkaları değil kendin kanatıyorsun sevgini. Sonra küçük, tüylü bir köpek almak istiyorsun kendine. Köpegi severken, kucaklarken sana acımasızlık eden dostlarının, seni sevginin o hayal ülkesinde yıllarca bekletip düşlerini ve ömrünü çalan sevgililerin yüzleri geçsin istiyorsun karşından. Onların yüzleri geçtikçe sahibin olduğun için senden başka kimseyi sevmeyecek ve bağlanmayacak olan köpeğine daha da sıkıca sarılmak istiyorsun, öpüp koklamak. Kendini öper gibi, yaralı ve belki de artık hiç iyileşmeyecek olan kendini. Hiç iyileşmeyeceğini artık kendinden bile saklayamadığın böyle anlarda para kazanmak istiyorsun, iş kurup daha çok para kazanmak. Böyle anlarda bir kalenin ardında gizlediğin herşeye yanlışlarla dolu olsa da senden izler taşıyan tarihine bile düşman oluyorsun. Seni bu hale getirenlerle bir olup bu belki de artık hiç iyileşmeyecek yaralı kendini yoketmek istiyorsun... Sonra yorgun düşüyorsun... Artık dinlenmek istiyorsun. Yarına daha dinlenmiş ve korkularından kurtulmuş olarak uyanmak istiyorsun... Ve uykuya dalmadan önce vitrinlere bıraktığın dalğınlığın geliyor aklına...Kendine bir kez daha acıyorsun ve bu yüzden pahalı bulup da almadığın giysileri almaya karar veriyorsun. Bu pahalı giysiler sayesinde ilgilerin kölesi değil, ilgilerin merkezi olmayı istiyorsun. Bu giysiler sayesinde sızlayan sevgilerini örtmek, örtmek, örtmek istiyorsun. Görünmez olmak istiyorsun. Oysa senin gemin camdan sevgili... İşte güçlü balığın güçsüz balığı yokettiği kanlı denizin her tarafından seni görebiliyorum... Sadece ben değil dost düşman herkes uykuya daldığını görebiliyoruz buradan. Çünkü senin gemin camdan sevgili. Sıkıntından yediğin tırnaklarının kenarlarını... Korkulu bir rüya gördüğünde birden silkinişini... Yaralı sevgini korumak için aldığın onca kötücül karara rağman nasılsa hep masum kalan sayıklamalarını görüp duyuyorum buradan... Kaleni ve kalenin ardında sakladığın yaralı sevgini. Boşuna saklama sevgini. Senin gibiler hiç örtünemez sevgili... Seni bu kanlı deniz ve düşmanların da dostların da hemen tanır. Ya benzerini bulup gidersin buralardan. Ya da seni yokederler sevgili... Herkes gibi ve herşeyi bilerek yaşamaszın sen Senin gibiler örtünemez... Bu kanlı denizde senin gemin camdan sevgili. Cezmi Ersöz

sakın yapma artık istemiyom avatara baksana.

acı denen labirentin küf kokan dar yollarında bazen elimdeki ip parçaları beni çıkışa götürmeye yetmedi. geçtiğim yollara defalarca çıktım.bu çabam bana yaşamın sırrını yeryüzünde yazılmış bütün kitaplarda aradığım günleri anımsattı. her roman, her öykü, her şiir benim için yaşamın sırrına erişebileceğim bir merdivendi.kahramanın ağzından çıkan küçücük bir cümle, fırtınaların kopmasını engelleyen yağmurları yağdırmayı başardı,beni ölümün kıyısından döndürdü. şimdi kendimi yaşamın içinde değil de bir kitabın sayfaları arasındaymışım gibi hissediyorum. bazen bu benim için bir kabus oluyor. bedenim balmumundanmış gibi, gökyüzü,rüzgar...ateşmiş gibi.canım yanarak eriyorum.canım yanarak eriyorum.....

çingene.

lunapark.

müzik..

fotoğraf.

acı.

istememmi yemyeşim hadi bekliyom.

resim

baykuş 'a çevirirdim. (: hiç yorulmadan her yeri rahat rahat görebilesin diye (:

özlem

amanun yenuden yenuden yeşilleniyu bu finduk dallaru zaten her daimu yeşileniyu habu finduk dalları... yapcak bişey yok...

yine yeşillendi fındık dalları zaten hep yeşildi fındık dalları.....

bitmeyen anılar

özgürlüğün bitişi.

küçük kurbağaya çevirirdim. (küçük kurbağa küçük kurbağa kuyruğun nerede kuyruğum yok kuyruğum yok yüzerim derede yapcak bişe yok.....şarkısından alıntıdır .)

kaplumbağa

bulantı

kendime karşı acımasız denecek kadar dürüstüm.. kendimizi kandırmak o kadar kolayki zor olan içimizdeki gerçekle yüzleşmek,bunu yapan insanların zaten hayatı algılayışlarıda değişiyor. ama bir şeyi söylemedende geçemiyeceğim kendimi kandırırken daha mutluydum.kendi kendimi motive ediyormuşum şimdi tutunacak dalımda kalmadı......giderek yalnızlaştım çünkü aynı dili konuşamıyoruz artık etfafımdakilerle..... DEĞİL SENİN O DURDUĞUN YER, SANA GÖRE DEĞİL, DUYUP DİNLEDİKLERİN SANA SENİ DER DEĞİL, BENİM SANA DEDİKLERİMİ ONLAR UNUTTURAMIYOR; ÇÜNKÜ SÖYLEDİKLERİM BENZERLİ SÖZLER DEĞİL. Ö.ASAF

resim yaparım...tavsiye ederim...sıkıntınız uçup gidiyor.

elimde saç tokan güneş misali mis kokan bıraktığın tek parçan birde kocaman bir yalan affedilmek istemedim nefretimi bekledim seni senden başka kimse kimse kimse affedemez bazı şeyler için iyi olmak yetmiyormuş sevilmek için aşk için iyi olmak yetmiyormuş

peki ya çok seviyorsanız ama bir türlü kendini düzeltemiyorsa nolucak. mesela siz konuşarak sorunları çözmek istiyorsunuz ama o ya bu sorunların farkında değil yada karşınızda susuyor,haklısın kusura bakma özür dilerim falan diyor ama 1 hafta sonra yine aynı düşüncesiz kişi karşınıza çıkıyor....bu böyle sürüp gidiyor ve sonunda sizde artık pes ediyorsunuz ama vazgeçemiyorsunuz... bu kısır döngü sizi çok yoruyor,onunda sevgisinden eminsiniz ,ama sizin gösterdiğiniz bu özveride sizi kendi kişiliğinizden bir hayli uzaklaştırıyor ................. kendi kendinizi yiyip bitirmeye devam mı edersiniz..... yoksa ??????????????????