Ayşegül ablacığım.. Yeni gördüm,demek benim için şiir yazacaktın,çok duygulandım..Zihnindeki leyla imajı çok hoş,gerçekte ben o kadar olamam,senin kalbinin güzel görmesi o..
Sen de bana sanki benim annem gibi bir anneymişsin gibi geliyor,zaten profilindeki rakamlar doğruysa aynı yaştasınız..Annemin en büyük çocuğuyum,tabi babamın da ,arkadaşlarımın annelerinden farklıydı benim annem,onlar; çocuklarının yırttığı kitaplarını sobaya tıktıklarını,kırdıkları oyuncakları ayıklayıp çöpe attıklarını anlatırlardı anneme..annem yırtılan kitapları onarır,yapıştırır,eksik bile olsa atmazdı,kırılan oyuncaklarımızı da tehlikeli,sivri olmadığı sürece..hatta oyuncak çöplüğü gibydi evimiz,annem dağıtmamıza da izin verirdi,sonradan toplamak şartıyla,evdeki herşeyi oyunlarımıza dahil ederdik..bu bize kitapların,bilginin değerini öğretti,annemin evinde hala benden kalma,yırtık pırtık da olsa,dolaplar dolusu çocuk kitabı,ders kitabı vs var..o kırık oyuncaklarla biz öyle oyunlar keşfettik ve oynadık ki kardeşlerimle,çocukluğumu çok lezzetli yaşadım ve üreticiliğimiz gelişti..ve benim annem de şiir yazardı,bizler için..beni resim,kompozisyon yarışmalarına katılmam için teşvik ederdi,resmim ve kompozisyonum iyiydi ama şiir yazamazdım,şiir yarışmasına da katıl,yazabilirsin,ben yardım ederim derdi..sonra bulaşık yıkarken ''kalemi kağıdı al gel koş'' diye çağırır,aklına gelen mısraları unutmadan hemen yazdırırdı..çok ama çok güzel şeyler paylaştım annemle..
Arkadaş gibiydik,halen öyleyiz..Hatta şimdilerde benim ona anne olarak ihtiyaç duyduğum kadar,o da bana hem evlat hem de herşeyini paylaşacağı,dertleşeceği bir arkadaş olarak ihtiyaç duyuyor ve bekliyor..
Başını şişirdim,samimiyetine güvendim ablacım..Senin evlatlarının da senin hakkında benim gibi düşündüğüne ve düşüneceğine eminim..Seni seviyorum..