Oncelikle dilos'a tesekkur ederim,gec kasfettim ama,cok hos bir topic. ninelerimiz gecmislerini hep anlatmak ister ya,bizim de icimizde varmis meger,simdiden..
Ben okula 6 yasimi doldurmadan,kucuk basladim.(o donem,yolda,bakkalda,parkta heryerde,hanimlarin beni tutup"ne tatli seysin sen,ay su gozlere bak,adin ne bakiim?"diye opucuk ve minciklara tabi tuttuklari donemlerdi.)Teneffuse cikarken,kapida bekleyen,bakimli ve cok hos bir bayan olan mudur muavini beni kucakladigi gibi mudurun odasina cikarir,makyaj,parfum ve yogun sigara kokulu ortamda,dakikalarca severlerdi,sabirla bitmesini beklerdim.Isin garibi okulda kucuk bebek gibi sevilen ben,evin buyuk kizi ve sorumlu abla konumundaydim,annem biri 3,digeri 1.5 yasindaki iki kardesimi iki elime tutusturup,5 kat asagi,apartmanin onune dolasmamiz icin gonderirdi.Hergun dik bir yokus cikarak ekmek almak da benim vazifemdi.Donuslerde,5 kat merdiven bana saatler suruyormus gibi gelirdi ve cogu zaman,katlari, daireyi karistirirdim.Ve Istanbul ozamanlar cok daha guvenliydi sanirim.Simdi annem 7 yasindaki kardesimi degil karsidaki firina yalniz yollamak,12 yasindaki abisiyle disari oynamaya bile gondermiyor.
Annem beni okula sadece ilk gun goturdu,almaya bile gelmedi.Asla aglamadim,bir cocuktan baska aglayan yoktu,o zamanlar cocuklar aglamiyordu,daha olgundu sanki..Ve ilk olarak kendisinden bir once okuma kurdelesi aldigim icin bana fena halde takmis olan,gozluklu,sinif baskani,bana gore irice ve asabi cocugun beni hirpalamalarindan,sanirim mudur muavininin sevgi seanslari sayesinde korunuyordum.Ama yine de hergun eve geldigimde,siyah onlugumde kocaman ayak izleri olurdu..
Ve kisa sureli de olsa cok sevdigim ilk ogretmenim kabanimin fermuarini hergun giderken bitistirip cekerdi,sevgiyle,ben yapamiyordum cunku.Ona da Allah selamet versin,hakki odenmez,bana okulu sevdirmesi bile yeterdi..