Ondort asir evvel,yine boyle bir geceydi,
Kumdan,ayin ondordu,bir oksuz cikiverdi!
Lakin,o ne husrandi ki:hissetmedi gozler,
Kac bin senedir halbuki,beklesmedelerdi!
Nereden gorecekler?Goremezlerdi tabii;
Bir kere zhur ettigi col en sapa yerdi;
Bir kerre de mamure_i dunya,o zamanlar,
Buhranlar icindeydi,bugunden de beterdi.
Sirtlanlari gecmisti beser yirticilikta;
Dissiz mi bir insan,onu kardesleri yerdi!
Fevza butun afakini sarmisti zeminin,
Salgindi,bugun sarki yikan tefrika derdi.
Derken,buyumus,kirkina gelmisti ki Oksuz,
Baslarda gezen kanli ayaklar suya erdi!
Bir nefhada insanligi kurtardi o Masum,
Bir hamlede Kayserleri,Kisralari serdi!
Aczin ki,ezilmekti butun hakki,dirildi;
Zulmun ki,zeval aklina gelmezdi,geberdi!
Alemlere rahmetti,evet,ser_i mubini,
Sehbalini adl isteyenin yurduna gerdi.
Dunya neye sahipse,O nun vergisidir hep;
Medyun O na cemiyyeti,medyun O na ferdi.
Medyundur O Masuma butun bir beseriyyet;
Ya Rab,bizi mahserde de bu ikrar ile hasret! (s.a.v.)
Mehmet Akif Ersoy