bazı geceler alabildiğine uzundur..hatta bazen hiç sabah olmıyacakmış gibi gelir..o zifiri sessizliğe usuldan bir senfoni eşlik eder ..geri teper beynimizde bilmem ne zamanın yaşanmışlığı..pişmanlıklar..söylenmemiş sözler..ve o yüzler..o canım yüzler..
ben o karanlığı sevmem pek..kaçarım..gece lambam hep yanar bu yüzden..bazen kalkar,balkondan şehrin ışıklarını seyrederim ..gece, değişik saatlerde..ilkin muhteşem bir fener alayı görüntüsü olur..içimi ısıtır bu hali...o ışıkların..o evlerin sahiplerini düşünürüm..burdan gözüktüğü gibi güzel..mutlumudur hayatları..?peki ya benim evimin ışığı o uzaklardan nasıl gözükür..?hiç tanımadığım birine böyle şeyler hissettiriyormudur..? sonra bu düşündüklerime gülümserim..bu halime sadece karşı evin çatısından beni izleyen o yıldız şahit olur..
görüyorsun Taurusmutis..geceler hep aynı..yo hayır..aynı değil..oysa benim mutluluktan uyuyamadığım gecelerimde olmuştu..
ışığınız parlasın..