İşte evimin en güzel köşesi..aslına bakarsan antreyi koridorları uçarak geçip sana gelmek istedim ilkin..nasıl da özledim..sana dair herşeyi..seninle paylaşılan her anı..ve bu köşenin kahramanlarını..
Savrulduk mu sonbahar yaprakları gibi..ama bak,ilkbahar şimdi..
Eskiden olsaydı emektar sobamızın bacaları çoktan çırpılıp kaldırılmış olurdu şimdiye..yerinde tuhaf bir boşluk bırakarak..her biten,her giden şeyin ardında bıraktığı gibi..onun çıtırtılarının yerini kuşların keyifli ötüşleri alırdı..ağaçların sevinçle gerinmesi,yeşile bezenmesi teskin ederdi ruhumuzu..her biten şeyin ardından başka bir güzelliğin geleceğine olan inancımız tamdı..
Ama tuhaftım ben..sobanın kaldırılışına içerlerdim..onun içime işleyen sıcaklığını özlerdim..yerine başka birşey koymak istemezdim..
İşte böyle Sevgili Nostalji Köşem..seninde yerine hiçbirşey koyamadım ben..o kadar sahici..o kadar samimi..o kadar başkasın ki..