jeune

herkesı sevgı ve saygı ıle selamlıyorum

hecmıs olsun aca ben gıdyom ıste

gece olunca sıkılyo ınsanın canı gunduz ne guzel keske hıc olmasa gece ne yapım ne yapım yapacak bıse bulamadım en ıyısımı vurım kafayı yatım eee bu saatede yatılmazkı zaten yatsamda uyuyamamkı nedendır bılınmez kederlendım bır anda bu aralar yalnızım kımse yok hayatımda su fınaller bıtsede tatıl baslasa tatılle bırlıkte asklarda baslasa arkadaslarımı ole bır ozledımkı yaz gelsede gorsek bırbırımızı

adanademırspor=0 marmarıs bld=2 gene kazanamadık

hg

aylın gulay

aca burası cafe deıl karakol bız mahkumuz hızmetcı deıl bız mahkumlarında hakları var ezdırmeyız kendımızı

simdı gozlerıme aglamayı ogrettım kı bu yaslar utangac boynunun kolyesı olsun buda benım sana ayrılırken hedıyem olsun

hade sıze kolay gelsın ben gıdıom

hesapladım 19 saattır bıse yemıyorum karnımdan gelen sesler sınırımı bozdu

herkese eyı gunler bı eve gorunum

kımse atısmaz olmus artık burda sayfanın sonuna gelmıs zor buldum valla nese hadı sıze kolay gelsın cok acıktım ben gıdıyom corbacıya

selam formun guzel ınsanları bı tost bıde acık bı cay alam

hg apolyont

cok sevdıgım cocukluk arkadsım sinem

İdama Giderken [6 Mayıs 1972] - Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan İdama Giderken [6 Mayıs 1972] Emperyalizme Karşı Dövüşmek Suç Değildir İdamları izleyen iki avukattan biri olan Mükerrem Erdoğan o sabahı şöyle anlatıyor: Deniz Gezmiş Deniz bize döndü."Cezaevinde bizi, yangından mal kaçırır gibi kaptılar, havalandırarak getirdiler. Ayakkabılarımızın bağlarını bile bağlamamıza fırsat vermediler. Postallarımın bağlarını bağlasınlar; asıldığımda ayağımdan düşmelerini istemem.” dedi. Deniz gardiyanların yardımıyla masaya çıktı. Bir gardiyan ilmiği açtı, genişletti, başından geçirip taktı Deniz’in boğazına. İşte o an Deniz son sözlerini söyledi: “Yaşasın tam bağımsız Türkiye! Yaşasın Marksizm-Leninizm! Yaşasın Türk ve Kürt halklarının kardeşliği! Yaşasın işçiler, köylüler! Kahrolsun Emperyalizm! Yusuf Aslan Deniz’in asılması sırasında Yusuf’u alıp oraya getirmişler. Bize dönerek “Duydum Deniz’in sesini.” dedi. Darağacı hazırlanmış, tazelenmişti. Yusuf masaya oradan da tabureye çıktı. Geçirdiler ilmiği boynuna. Yusuf da gür, yürekli bir sesle son sözlerini söyledi, taburenin üzerinde: “Ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu için şerefimle bir defa ölüyorum! Sizler bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz! Biz halkımızın hizmetindeyiz! Sizler Amerika’nın hizmetindesiniz! Yaşasın Devrimciler! Kahrolsun Faşizm! Hüseyin İnan Bu arada Hüseyin’i getirdiler. Bildiğimiz Hüseyin’di. Her zamanki Hüseyin. Sigara içip içmeyeceğini sorduk. “İçmeyim.” dedi. Bize döndü. “Söyleyin babama.” dedi; ayağındaki lastik ayakkabıları gösterdi, “Babam, yarın ayağımdaki bu lastik ayakkabıları görüp, doğru dürüst bir ayakkabısı bile yokmuş diye üzülmesin. Askeri Cezaevinde, ayakkabılarımızı giymemize bile fırsat vermediler. Ayakkabılarım cezaevinde kaldı. Onlara hediyem olsun.” dedi. Durdu. “Sehpaya çık.” diye bağırdı savcı. Hüseyin savcıya döndü masanın üzerinde, “Sabırlı ol, çıkacağım.” dedi. Ve tabureye çıkmadan, masanın üzerinde, yürekli bir sesle bağıra bağıra son sözlerini söyledi: “Ben şahsi hiçbir çıkar gözetmeden halkımın mutluluğu ve bağımsızlığı için savaştım! Bu bayrağı bu ana kadar şerefle taşıdım! Bundan sonra bu bayrağı Türk halkına emanet ediyorum! Yaşasın işçiler, köylüler ve yaşasın devrimciler. Kahrolsun Faşizm!”

bu saattede uyunmazkı hem uyuyacak yerım yok

tesekkur ederım hos buldum

kankısıyle bırlıkte avatarını degıstırenı

cok uykusuzum gene sabahladım bana kopuklu bı gayfe

heeeeyeeeeeeeeeeettt!!!!!! varmı uleeynn bana yan bakan