sedelina

bugunku çiçeğim erbay ın rahmetlisine,erıyen bankasına

üzülmek mi kızmak mı bilemıyorum..insanlara acımadan onların duygularını kullanan ve ortalıkta islamiyeti savunan birine çok kızdım.İnsanların herşeyi sözde yapması öyle acı verıyor ki,herkes sözde dürüst ,sözde müslüman ,sözde insan.herşey sözlerde,kelımelerde kalmış.

kendisini akıllı sanan birisine çiçeğim,bazen insan sert kayaya denk gelir ya dikkat et o sert kaya Allah olmasın,insanları kullanırken bunu iyi düşün forumumuzun saygıdeğer üyesi

Bir kivilcim duser once Buyur yavas yavas Bir bakarsin volkan olmus Yanmissin arkadas Dolduramaz boslugunu ne ana ne kardas Bu en guzel bu en sicak duygudur arkadas Ortak olmak her sevince her derde kedere Ve yurumek bir omur boyu beraberce elele Olmasin hic o ta icten gulen gozlerde yas Bir gun gelip ayrilsak bile seninle arkadas

gerçi aradım ama uykulu gözlerle sarı laleler alıyodu çıçek pasajından canım abicim benim,her zaman yanımda olan ve tüm içtenliğimle abicim dediğim insan. benım abim yok ama sen benim abımsın seni çok sevıyorum iyiki doğmuşsun iyi ki varsın.hayatımın sonuna kadar da abim olarak kalman dileğiyle canım benimmmmmm

sabah sabah egzorsıst tanrım gunum kötü geçicek galiba

kıs yok ıbo ver gazı dıyo,düşünsene herkes gaz verırmış

bir istanbul sabahından herkese günaydın,bizi dinlerken kahvesini içen herkese merhaba. ilk şarkımız mıne ve yağmur için gelıyo ver gazı evladım

çok şeker ya altında o koca bezle oynamak marıfet ister bravo bebişe,doğuştan folklorcu

biri tüylere mi aşık olmuş amaninnn hani bursı aşk başlığıda o bakımdan şey'ettım

anten

yarbay

iyiyim çok şükür,o çiçeklerın arasında sana benzer bı gurbağa gördum sanki

murtı ye günaydın ben gııdyom gelenlerede günaydın.yağmur ve mıneye

kendınden mı bahsedıyodun hoşgeldın lawash erbay seni yiyebılır hani lavaş ekmeği anımsatıyosun o bakımdan

işte benım şiirim buda VENI, VIDI, VIXI Değil mi ki o derin acılarımla şimdi Buna destek olacak tek bir kolda yoksunum Ve çocuklara bile zorlukla gülüyorum Ve açmıyor içimi çiçekler renkleriyle Anlamalıyım artık : yaşadın yeterince! Değil mi ki ilkbahar kuşatınca her yanı Doğayı şenlik yerine çevirdiğinde tanrı Bu görkemli sevdaya aşksız bakıyorum Değil mi ki gün-gece ışıktan kaçıyorum Duyarak o en gizli kederi herşeydeki Değil mi ki ruhumda umudum yenik düştü Değil mi ki bu güller, kokular mevsiminde Sevgili kızım benim, içimde, ta derinde Yalnız senin yattığın karanlığa özlem var Madem ki öldü kalbim, yaşadım yeterince! Yeryüzünde yükümü tek bir gün reddetmedim Arığım işte orda, burda başak demektim Yumuşadım gitgide, yaşama gülümsedim Ve yaşamın o büyük, dipsiz gizi dışında Dimdik durdum ayakta, kimseye eğilmedim En iyisiyle yaptım yapabildiklerimi Ne çok uykusuz kaldım, ne çok hizmet götürdüm! Sonra acılarıma güldüklerini gördüm Nefretlerine hedef seçildikçe üzüldüm Anarak çalışıp çektiklerimi Tek kuşun uçmadığı şu dünya sürgününde Öyle bezgin, ışıksız, ellerimin üstünde Diğer tüm kölelerin alayları içinde Taşıdım ağlamadan al kanlara bulanıp Koparılmaz zincirden payıma ne düştüyse Şimdi bakışlarımın ancak yarısı bende Ötesi darmadağın acılı gömütlerde Dönüp de baktığım yok çağıran olsa bile Sersemlik ve sıkıntı yüklü bir uykusuzum Hiç gözünü kırpmadan kalkmış şafaktan önce Miskin karanlığımın orta yerinde şimdi Yanıt vermeye bile gönül indirmiyorum Canımı sıkıp duran o en günücü ağza Ulu Tanrım gecenin kapısını aç bana Ki çekilip gideyim, dönmeyeyim bir daha! Victor Hugo

avatarına benzediği

sen varsın ya gerek yok

benmı balınayım kıs yok kim dıyo benden olsa olsa hamsı olur

egzoyu görunce çiçekmi akla gelır,benım aklıma devedıkeni gelıyo

konu neydı hatırlamıyorum nıye kızayım canım nasılsa sen bana bolcana kızıcaksın

kendım

ustekıne üzüldüm denize nasıl girmiş ya ona