sardunyam

kızmadım hiç kızarmıyım yok yaww şaka tabi kızmadım teşekkürler şiir için arkadaşım benim kafamda da atlar tepişiyor filozofum figgarom, iyi diyelim iyi olalım senin filler çoktandır tepişiyor bildiğim kadarıyla, dehle şunları yaww uğra bizim defterlere iyi gelir senin fillere merak etme

nasıl biliyom hangisini beğeneceğini, ezberledim kısım seni

ÇAPRAZ Biliyorum dedim, baktım, baktınız Zaman hiç geçmez mi Sordum, sorguladınız Camlara yapışmış çiçek ölüleri Yüzleriniz Sokaklar boydanboya Adresimi sildiniz Beklemek böyle bir şey Islıkla bir korkuyu geri çevirmek Ucu keskin bıçakla Bir bulutu kesmek Duman gibiydi, kadın gibiydi bulut Gölün üstüne dağıldı Yarasında koyu bir gece Ağdı suya Üstüne fotoğraflar çektiniz Unutulmus kadınlarin dalgın ve agırdır Anıları Sevmeyi bilseydiniz Define avcısıydım Bundan önceleri Haritasız dedektörsüz Pusulam yosun tutmus Ağaç gövdesi.. Gizli dehlizlerden geçmek kolay Toprak kökleri Bir geyik çalımıyla biçmişim Kendim soymuşum gizlerini En büyük aşk orda gömülü Toprağı elemişim Bedelini ödeyemezsiniz Üste bir ömür sürdüm Ödüllü bir yalnızlık benimkisi Var varanın Git gidenin Bir rüyayi getirenin Nereye kadardır becerisi Aralıktan rüzgar giriyor Ya tam açın Ya kapatın artık pencerenizi

evl biraz harabeye benziyor ama ben o patika yola bayıldım frozene seçtim, karlı, buzlu ve ıssız diloşa seçtim, traktörüde var tarlasını kendisi sürecek buraya hepimiz sığarız bunu kendime seçtim, çok mu bencilim, yok yaww

Aklından geçenleri bir bir Sanki okur anlar gibiyim Ben senin hiç tatmadığın Duyguların esiriyim ah Sanma ki bir anlık bir heves Çılgın bir sevgili gibiyim Ben senin ürkek, çekingen Gözlerinin delisiyim Sen de sev artık sev gönlünce Susadım, hasretim gülüşüne Duysun artık duysun bizi herkes Seviyorum delicesine Biliyorum çok uzaklarda Beni bensiz yaşıyorsun Bir yanardağ içindeki Söndürmek mi istiyorsun Ferdi Özbeğen

Çoçuk, çok sevdi ağacı... Verirdi ona, her kış Çiçekleri olaydı! Ağaç, çok sevdi çoçuğu... Öperdi atın saçlarından Dudakları olaydı! Ve ona öptürmek için, Eğilirdi yerlere kadar; Yanakları olaydı' Dökerdi önüne hepsini Gümüşten, altından, sedeften Oyuncakları olaydı! Ve çoçuk gittikten sonra, Böyle kalır mıydı ağaç? Ne olurdu onunda Bacakları olaydı, Ayakları olaydı! arif nihat asya

kaçıramazlar canımıniçi, zaten kaçmam ki evet ben haziranım ama sarıgül değilim, ak gülüm ben... o kalp sana ayrı güzellikler katıyor, hiç değişmesin kalbinin o pembe rengi

bitermi, denizde kum bende şiir Hani sen vardın ya bir zamanlar; Bir çocuk gibi utangaç sen... Bir tek evinin yolunu çizerdi ayakların Başında onurun ,elinde kalbin Bir de ellerimden tutup; Haykırmak istediklerin vardı. Çığlıklara boğulmak istediklerin vardı hatta Gözlerin "Asmalı Konak" lar da kirlenmemişti henüz Henüz gözlerin, gökyüzü gibi eşsiz ve sadeydi Yüreğin vardı buram buram yağmur kokan GÜL' dü yüreğin, gülümdün... Yürürken yollar ardına serptiğin yapraklar Bir gül doğurmuştu çünkü, bizim için... Yarıp göğsümü yarısını sana vermiştim Bir kalkan gibi öylece; zamanla savaşırken... Umutsuzluk çekmesin diye seni karanlığına; Boşluğa dökerdim tüm umutlarımı... Yine de suskun kalırdın çığlıklarıma Çağrılarıma aldırmak istemezdin Korkuyordun çünkü fedakarlıklarımdan Göz yaşlarımın kıyamet çağrısından ürküyordun Yüreğinin çatırdamasından korkuyordun bilirim Çıt! diye hemencecik kırılırdı çünkü kalbin Sitemkar, ufacık bir sözden çıt! diye Öyle masumdun işte sen, öyle çıtkırıldım Beni kırmanı hayal edemiyeceğim sen vardın ya... Küçücük ellerin gözyaşlarıyla dolardı beş vakit Kocaman dileklerin olurdu, tarafsız... Tanımsızdın,ağlatırdın kalıplaşmış bu yüreği Gizesrar dolu bakışlarıyla, Yıldızları düşüren sen vardın ya... Sen vardın ya hani; Yağmuru kucaklayan sen Karlarla uyuyan, kış gecelerine hasret Sürüklemesini bilen karanlığı saçından Bulutları seyrederken dalmasını bilen; Mazinin karanlıkta kalan mutluluğuna... Umut aşılayan sen vardın ya yağmur yağdırıp... O kadar çok sen vardın ki; Seni tanımaya hiç vaktim olmadı... Yaşamasını bilen biriydin; Aç çocukların hayatını... Günleri ağlamaklı biriydin, Kitaplarla boğuk boğuk Biriydin gözleri tedirgin sen... Özce sen vardın yani; Sen olmayan sen...

dalgıçmıyız biz yaww, ne çıkarttık bu derinlerden inci boncuk mu?

ne diyosuuuuuuuuuun?

bende sarılayım kocaman :hug: bak bunu da seveceksin eminim Düşlerimin ufkunda yarimin gölgesi Ne zaman yaklaşsam ürkek ceylandır kaçar Halbu ki elimde gerçek aşkın belgesi Zaman ve mekanı karıp meçhule uçar Deli bir rüzgar var gecenin ortasında Kalbimdeki umudu toz toprak süpüren Dünya bir toptur yıldızların potasında Bense bir mahkum ağzından şiir köpüren Çünkü iki yıldız arası çarmıhtayım Seni bulmak için çıkmışım oralara Belki Zuhal, belki Zühre, belki Ay'dayım Seni bulmak için olmuşum alabora Nereye kaçıyorsun bilmiyorum ama Kalemimde sürgün, şiirimde esirsin Hiç bir göz de yoksun ki, bütün gözler koma Gözümden kaçıyorsun, sevmeyebilirsin Düş ufkumda gölge, kalbimde umutsun Benden kaçmayı benden öğrendin bilirim Bırakın elimi yalnızca kalem tutsun!!! Ben sadece şiirlerimde sevilirim...

boş konuşacağına sende şakı, şakışıksız cadı valla sezen çalıyor, ah istanbul diyor, zulada bir kaç şişe yakut diyor annadın sen onu

erelim mi, ermedik ti mi?

birlikte öğrenmemizin mümkünü yok mudur ki?

şiir bensiz ben şiirsiz yaşamamışız gibi sende sanki benim öz evladım gibi... nasıl bir benzeşmeki bu, senin şiirlerinde çok güzel yüreğine sağlık, içinden bulduğun anlamlandırmalarına sağlık, yüreği kocaman, aklı kocaman, elleri minicik kızım... seni çok seviyorum... elini tuttum şimdi hissettin mi?

bende öğreneceğim boşvermeyi, bende öğreneceğim banane demeyi, bende acımayacağım acımasızlara... kıss öğreneceğim ahdım olsun,

çok güzeldi değil mi? Ali Şen adlı şairin ama bildiğimiz Ali Şen değil... Eksiklik göklerde, eksiklik dağlarda Sayısız pervane başımda dönüyor Müjdeler esirdir tuzaklı ağlarda Anlaşılmaz bir aşk yandıkça sönüyor En son umutlarda boşluğa düştüler Selamsız sabahsız yolculuk nereye? Merhabalar tümden köze dönüştüler Anlama sen beni, at bir seyyareye En zamansız zaman, elimdeyken yüzün Sararmış düşünce, kanatıyor seni Mevsimden düşerken karşımdaki gözün Andırıyor zulmü, dağdaki eseni Evet düşen anlar boşluk çukuruna Sahiden sen kimsin, sönüp sönüp yanan? Mal olan bir şiir beni çıkarana Aklım nerelerde dönüp dönüp yanan? Estim yeterince, kin üstüne gece Sahte aşk diyen kim?..tenlerimiz uzak Mazeretsiz ölmek gözünde sadece Asla kirlenmemek, solmak alnımız ak Elem yıldızları gözünde küçükse Seyyarelerden bak şiirim parıldar Milsiz dönen dünya artık bir göçükse Adın şiirimde, mezarda kımıldar Erkenden düş yola, gözlerime doğru Sarıl kalemime, tutun şiirime

bahar neyle gelir meleğim sevgi ile gelir değil mi? senin sevgin gibi... Seyyareler Uzaktır Eşsiz gözlerinle bir daha bak bana Semanın esrarı yakmasın ensemi Meltemlerle gelsen, şöyle yana yana Anmasam adını, duymasan sesimi Ezberlediklerim hep arkamdan vurur Sözsüz geldim sana, bak gözlerim sakin Maviden korkarsın, siyah tüm kavurur Ah!bilmediğin şey, söyleyemediğin... Eller var rüyamda, uzatılan bana, Sormadım bir türlü; hangi el senindi? Marifet olamaz sevdim demek sana Az gelen nedir ki?..şiir esirindi

o kadar belli ettin kıss, iyiki belli ettin canem Çığlık Yalnızlık yüreğimden/ kalemime süzüldü Selam verdim leylaya/ gözlerime büzüldü Gözlerim her an akan/ bir bozuk musluk gibi; Cinnet saatlerimin/ karşılıksız sahibi... Sevgi merhametlerin/ gülleri diken saçan Karşı kıyı uyurken/ ağlamaklı O insan Gözlerine hab düşmüş/ bakışına kan düşmüş Düşlerine amansız/ hatıralar üşüşmüş Yaşananlar hep biraz/ tebessümlü efkardı Bir gece salınarak/ içine düşen kardı Ve kar, uykumu çalan/ bir sevinçtir bende ki Düşerlerken düşüme/ anımsadığım şevki Aşk olarak bilirim/ eriyişlerden gelen En son göç eden martı/ en son ölüme gülen; Bir mezar bekçisinin/ intiharı gibidir; Yokluğun yüreğimin/ gömülüş sebebidir; Dost diye bildiğin el/ aşka kefen dikmişse, Beklenilen sevgili,/ umudun gecikmişse Çılgın bir mumyadır/ aşkın peşinden koşan, Bir mezarlık dibine/ kadar inmişse zaman... Gelipte demirlerler/ saçlarını bu şehre Say ki o muzlim gece/ gözlerinden bibehre Yırtınır, yağmurlara/ yapışan aşkın sesi Bir çığlık göğe koşar/ solunurken nefesi Dizginleri koparıp/ gözü yumuk koşarken Hatta kurşunlanmamış/ umutlar dahi varken Bir ihanetle atıp/ aşkını bir köşeye... Bir yıldız kaymasına/ sebep olacak her şeye Bütün rüzgarlarımla/"son" derken hayatımdan Kovamıyorum seni/ şiir denen rıhtımdan Bazen bir yasak olup/ dikilirsin karşıma Bazen mevsimlerde ki/ çözülecek muamma Sen uzun kış gecesi,/ dumanlar çökmüş sahra Nergis bahçeleriyle/ doldurulmuş Buhara Ben meçhul varlığından/ yağmura yüzün çizen Sonra sıkılıp her şeyden/ateşe hüzün çizen Boşlukta geçen ömrüm/ ne yokluktu, ne sığlık Onun bütün varlığı/ içine kaçan çığlık...

biziz, şakıyoruz birlikte, baharı getiriyoruz seninle bu şehire...

leylacım bu şiiri daha önce duydunmu bilmiyorum ama güzelliğine bakarmısın ben çok beğendim Yağmurun Kızı aşkın alevinde yanıyordu yüzün yağmurun kızı, diyordu sana herkes güneş, dudaklarını ısırıyordu, görmüştüm mavinin ıslak tarihinde buluyordum seni üşüyen ellerindi üşümüşlüğümü örten aynaların bittiği yerdeydi güzelliğin gecenin nemli göğsünde ıslanıyordu yüzün lacivert şafakların kızıl ufkunda fırtınanın sesiyle kaçıyordun dönüşü olmayan denizlere... güneşin yüreğinde isyan bayrağı açan eski ve yaralı bir ülkeden geliyordun şarabın gizemli gülüşünü gezdiriyordun deniz kokulu ormanların yeşilinde çoğalarak güne düşmüş mevsim gibi dans ediyordun şimdi sevginin yeşil kıyılarında kayboluşunu anlat dudağında sarı bir kuş gezinsin, sevineyim son martların ayak izlerine basarak çekip gideyim, bu yakamoz şehrinden kimsesizliğin, biriksin avuçlarımda daracık sokakların ıslak kaldırımları konuklasın küçük ayaklarını, övüneyim ve yalnızlığımdan arta kalan soğuk gölgeyi kiraz mevsiminde kuruyan kızıl tenine süreyim ahmet ince

Nilüferler ....bostan dolabının yanındaki, suları bana kahverengi gözüken, o küçük ve eskimiş havuzdaki solgun ve kederli nilüferlere gidip bakardım çocukken, babam, onların kökleri olmadığını anlatmıştı bana. Neden bu çiçekleri hep bir şeylere benzetmek için kullandıklarını ancak büyüyünce anladım. Yalnızca bu çiçekler, hep bir yerlere gidecekmiş gibi azade ve özgür oluyorlar ama küçük bir havuzun içinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı. Hayat da böyle bir şeydi benim için ; hep bir yerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. Bütün bir hayatın özeti buydu. Bende bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim, öyle solgun nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başına durdum, köklerimi salamadım, ne, olduğum yere sağlamca yerleştim, ne, başka diyarlara kaçabildim, Bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler oldu ama kimse yakasına takmadı beni, kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp büyütmek için uğraşmadı. Onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda tek başıma yüzebileceğimi düşündüler. Ben de bu yüzden; kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim. Ne garip başka bir şeyde olmak istemedim, beni beğenmeleri yetti bana... Köksüz bir hayat, çaresiz yalnızlık, tuhaf keder. ahmet altan

bende seni özledim güzel kızım daha sık görüşürüz umarım seni seviyorum