İnsanlar; sakin sularda köpüren dalga misali insanlar...
Çok bilindik sanabilirsiniz bazen, aslında hiç bilmediklerinizi!
Yanıltıcı gelebilir bu sözler belki de SAHTE.
Ama her şiir yazardan bir parça büyütür benliğinde.
Ölümsüz olan kelimeleriniz; ardınızda bıraktıklarınızdır.
Sanmakla hayat geçseydi eğer, zamanı sele bırakmıştık.
Asıl acı ne yapacağınızı bilemeden akıp gidenle sürüklenmek...
Ne bir çığlık atmak geliyor içimden ne de öfkemi taşlara vurmak!
İçime sığmaz oldu ruhum ama çıkamıyor bedenimden.
Göremezler ki bunu derine inmeyi bilemeyenler.
Başkalarında beğenmediklerim aslında içimdeki kötülükler...
Alacalı mı desem yoksa gece karanlığı mı. Anlatamıyorum.
Çoğunluk dayanamaz buna desem de herkeste bir ben.
Başkalarını suçlayamam ki ,asıl bunu bildiğim için bu karmaşa
Çıkmaz sokaktayım ; güneşin doğup doğamayacağına karar veremediği bir sokakta ... !