about.you

Kolay iş yoktur

Yeni Gelen Güzeldir Z S A

Nefes

klima

Sıcak yahu gölgede dursak Dışarı çıkmak

Kol

Bir öncekine Tuttu Gerçekçisin

Reyhan Y

Olmuş artık boşu boşuna tasalanma

Otlarda Oyun Oynamayın V V V

Fırın

İlanı aşk

Hande Ayşegül Hıfzı sıhha

Seninle birlikteyse elbette İyi olmak

Tuttu Büyük seversin

Tankut Y

Cam

Bana inan

Biramı bitiremedim daha Kolye

Karizmatik olmaya çalışanlarla dalga geçip doğallığı savunmak

Aşk Felsefesi; Aşkın felsefesi olur mu? Bir de filozoflardan okuyalım aşkı İşte böyle başlar, Kıbrıs’lı Pygmalion’un hikayesi… Siz hiç gerçekten sevdiniz mi?! Ah, unutmuşum, siz de o anlaşılması zor olan insanlardansınız. Diyeceğim şu ki sevgi, salt, katıksız, duru, dürüst, gerçek sevgi. Tıpkı Kral Pygmalion’un Galatea’ya duyduğu aşk gibi. Niçin insan, fiziksel olarak bir şeyler paylaşmadan aşık olamasın? Bu kadar mı maneviyata inancınız yok? Bu sapkın batı inancına bu kadar mı yıkandı beyniniz? Aşkın anlaşılamayacak bir tarafı yoktur. Aşk, her türlü olabilir. Bir insanı ne etkilerse, kendisine ne uygunsa ona aşık olur. Bazen 1 yılda, bazen 1 dakikada. Bazen ilk görüşte birisinin gözlerine aşık olur, bazen hiç görmediği birisinin iç dünyasına, duygularına, saflığına. Montaigne ; ‘’Aşk için kitapları bir yana bırakıp açık yüreklilikle konuşursak, arzulanan bir varlıkta bulacağımız tada susamaktan başka bir şey değildir, diyebiliriz gibi geliyor bana.’’ demiştir. Sokrates’e göre aşk, güzelliğin aracılığıyla çoğalma arzusudur. Mesela Sait Faik’i ele alalım. Şöyle başlıyor cümlelerine, dünyanın en iyi tasvircisi; ‘’Ne yalan söyleyeyim, benim aşkım tuhaftır. Halbuki, böyle olmamalıdır, insan yıldırımla vurulmuş gibi âşık olmalı, sonra muvaffak olmak için bir şeyler icat etmelidir. Bu nevi aşkı pek severim ama, bir türlü de olamam. Muhakkak, evvela, seveceğimden biraz yüz görmeliyim. Sonrası kolaydır. İkinci yüz verişte yakalandığımı hisseder, kaçınmaya çalışırım. Üçüncüde her şey bitmiştir. Artık deli gibi aşığımdır.’’ Gördünüz işte, Sait Faik, yüz verilmesine ihtiyacı olduğunu söylüyor. Peki ya zavallı Pygmalion ne yapsın? Hiç fildişinden yapılma bir heykelden, yüz görebilir mi insan? ‘’Galetea, ah Galetea, ne kadar güzelsin’’ diye iç geçirmelerle, ellerini kadının yüzünde dolaştıran bir erkek hayal edin ki, adamın elleri fildişi malzemenin soğukluğunu bile hissetmesin, gözleri o bembeyaz rengi, ten rengi sansın… Pygmalion, o kadar güzel bir heykelden kadın çıkarmıştır ki ortaya, kendini ona aşık olmaktan alıkoyamaz. Evet, siz sevdiğiniz insanın size ilgi göstermesini bekleyen âhlaksızlar, Pygmalion’a bakın ve ibret alın. Hanginizin sevgisi, bir taşı sevebilecek kadar büyük? Esas büyük sevgi, ellerini tuttuğunuz, yüzü okşadığınız, dudaklarını öptüğünüz, saçlarına dokunabildiğiniz, gözlerinin parlaklığını görebildiğiniz bir sevgiliye duyulan sevgi midir? Uğrunda ölebilirim dediğiniz sevgilerin, kaçı payidar kaldı hayatınızda? Onsuz olamam dediğiniz kaç sevgiliden ayrıldınız, içten pazarlıklılar?! Pygmalion öyle sevmedi. O sadece, taş ta olsa, konuşamasa da, kendisine karşılık veremese de, Galetea’yı sevdi, sevdi ve sevdi… Her gün onun taş dudaklarını öptü, saatlerce karşısında bekledi. Umut etti mi, etmedi mi bilemem ama, tanrılara yakardığını biliyorum. ‘’Ey büyük tanrılar, madem insanlara her şeyi bahşediyorsunuz, madem ki hibenizin sonu yok, o halde Galetea’yı verin bana…’’ Galetea bir heykeldi. Ve Pygmalion onu, hiçbir şey beklemeden sevdi. Sadece o, Galetea olduğu için… Galetea onu öpemezdi, dokunamazdı, güzel sözler söyleyemez, onu tatmin edemezdi. Kısacası Pygmalion’un sevgisine karşılık veremezdi ama, Pygmalion onu sevdi. Hiçbir şeyi umursamadı, sadece sevgisine sahip çıktı. Akabinde Afrodit, Pygmalion’a acımış olacak ki, bir sürpriz yaptı ona. Pygmalion, gene bir gün eve geldiğinde, Galetea’ya dokundu, yüzünü okşadı, Galetea’nın ona karşılık vermeyeceğini bile bile. Ve… Evet oldu. Galetea karşılık verdi. Kadın da onu öpüyordu. Pygmalion’un sevgisi, onu taştan, kanlı canlı bir insana çevirmişti… Ee, Pygmalion da bunu hak etmişti doğrusu. Bu günlerde, bu kadar büyük aşklara, aşk diye nitelendirilemeyecek aşklara, hiç de hak etmeyen insanların, her şeyden bir katkı, bir karşılık bekleyen insanların sahip olduğunu görüyorum da… Hem Pygmalion’a acıyorum, hem kendime…Benim de aşkım Pygmalion ile Sait Faik’in arasında bir yerdedir herhalde. Ve siz, olanla yetinmeyen, varoluşun, doğallığın, içten gelenin, samimiyetin, gerçekliğin mucizesini görmeyen romantikler… İçten pazarlıklı, karşılık bekleyen, ilgi görmezse solan ahlaksızlar… Siz sakın aşık oldum demeyin, Pygmalion’dan haberdar olduktan sonra. Bakın Pygmalion kimmiş; ‘‘pygmalion, kendisi için kusursuz kadının heykelini yapan eski bir Yunan Kralı. Tanrıça Afrodit bu heykele can vermiştir. Bu efsane, eşlerinin görünüşünü ya da kişiliğini değiştirmek isteyenlere karşılık ortaya çıkmıştır.’’ Şimdi gidin ve Nietzsche’nin size önerdiği gibi yazgınızı kabullenin ki, gerçekten insanüstüne ulaşabilesiniz ve sevginiz gerçekten, maymunların sevgisinden farklı olsun... Ki gerçekten büyük sevginizle gurur duyabilin, gerçekten sevginiz mucizevi olabilsin...

1) Özgür aşkta, karı koca ya da eş yoktur, sevgililer vardır. 2) Birbirlerini mülkiyeti altına alan, yaşamlarını kısıtlayan, müdahaleci bir beraberlik yoktur, arkadaşlığa, dostluğa ve paylaşıma dayalı özgürlükçü bir bireysel duruş vardır. 3) Özgür aşkta tekeşlilik yada çokeşlilik gibi bir modele dönük yaşama söz konusu değildir, yaşamın ve ilişkilerin akışı ve kendi doğası yaşanılan birliktelikleri belirler. Ne tek eşliliğe kendini mahkum etmenin ne de alternatif olacağım diye çoğul ilişkiler içinde kendini tüketmenin bir anlamı yoktur. 4) İnsan doğaya dönmelidir. Aşk ilişkilerimiz doğaya aykırı yaşantılarımız içinde ucubeleşmiş, doğallık ve içtenlikten uzaklaşmıştır. Aşk bir başkasına sığınma amaçlı bir çıkar ilişkisine dönmüştür. Doğa da çıkar yoktur dayanışma vardır. 5) Özgür aşk sadece cinsel özgürlük değildir, ondan daha da önemlisi bağımsız bir kişi olarak kendini varedebilme pratiğidir. 6) Özgür aşk, nikaha, nişana, söze ve bilcümle resmi yada toplumsal prosedüre karşıdır. Özgür aşkın yasası yoktur, ahlaksızdır, allahsızdır. dinsizdir. Güç aldığı temel değerler, başta paylaşım ve dayanışma olmak üzere, dürüstlük, açıklık ve çalışkanlıktır. 7) Özgür aşk öğretilmiş olana, dayatılan kalıplara ve sınırlara karşıdır.Her ilişki kendi yapısına uygun olarak başkadır, başka olamayan kendini bulamamıştır. 8) Özgür aşk reklama, propagandaya gerek duymaz, piyasaya prim vermez. Özgür aşkın düğünü, kutlaması, hediyesi yoktur. 9) Özgür aşk, esas olarak bir şey olmak yada olmamak için kendini biçimlendirmez. Kimi zaman evsiz, kimi zaman saraydır. 10) Kapitalizmin küçük hücrelere bölüp aile adı altında paketlediği toplumu, özgür aşkın irili ufaklı topluluklar halinde yaşamayı salık veren komüncü dayanışması aşacaktır. 11) Özgür aşk, empati kurabildiği kadar eleştireldir. İletişimi, olay ve olgulara değişik açılardan bakabilmeyi kendine felsefe edinmiştir. 12) Özgür aşk bünyesinde yeni ilişkilerin kıvılcımlarını taşıyan birlikteliklerin ürünü olacaktır ve insanlığın yönünü yaşama ve doğaya çevirebilmesiyle olanaklıdır. Arkadaş Evi Bülteni Sayı: 2 (Mart 2005)

İsterim Heyecan

Ölmene izin vermem

Yadigar Y