AED'nin Blogu

çok güzeldi...

fotoğraflar da...

Sevgili AED ;

 

Tek Kelime İle Harika Diyebilirim.

 

Resimler Zaten Herşey i Anlatıyor.

Hani Altına Yorumsuz Yazarsınız da, Aslında O Bir Tek Kelime,

Resim le Bir Olunca, Pek Çok Şeyi Anlatır Ya Siz e.

 

Tıpkı Bunun Gibi,

 

Ama Fazlası Var Sanki,

 

Aslında Pek Deneyim im Olmasa da Merak Ediyorum ;

 

Bu Mısraları Yazarken,

Bir Aşk Sarhoşluğu mu Yaşıyordunuz ?

 

Belkide

Bizzat, Çakırkeyif Akşamlar da, Havadaki Aşk Kokusundan Nem Kapıyordunuz ?

 

Söylediğim Gibi, Deneyimsizim,

ve

Bilemiyorum.

 

Ne Kadar da Güzel, Ne Kadar da İçten, Ne Kadar da Büyülü ,

Kelimeler Bunlar.

 

Sizi Tebrik Ediyorum.

 

Gerçektende Sizin,

Şiir Üzerine Yatsınamaz Derecede Kabiliyetiniz Olduğu Gerçeğini,

Şimdi Daha İyi Anlıyorum.

 

Takdir ve Şükranlarımı Sunuyorum.

 

 

Saygılarımla. Doğan Gülbudak

çok güzeldi...

 

 

teşekkürler..

 

sanki samatyada yaşamışsınız gibi..

 

o müthiş kokuyu aldığınızı seziyorum..

fotoğraflar da...

 

geçmiş samatya resimlerine ulaşmayı çok isterdim..

 

örneğin 1930 ların..maalesef google-görseller le sınırlı kaldım..

 

teşekkürler @zebercet

Sevgili AED ;

.

.

.

Saygılarımla. Doğan Gülbudak

 

 

insanın coşku seline kapılması..

doruğa varması duyguların..

bunlar için herhangi alkol veya aşk sarhoşluğu

gerekli değil zannımca..

ama insanoğlunun kendi ruh derinliğidir ki;

en büyük sarhoşluktur...

bunu ateşlemek için iyi hissetmek ve

gözlemde bulunmak gerekir..

yani lisiniz.

için bazı şairler (örneğin Luis ARAGON)

alkol kullanmışlardır..

ama böyle bir ihtiyaç hissetmedim sevgili doğan bey.

sadece duyuyorum, ve duyduklarımı bırakıyorum bir yağmur gibi yağıyor..

teşekkürler içten değerlendirmenize..

Babamla sık sık İstanbul ziyaretlerimiz olurdu ben liseyi bitirene kadar. Ve her seferinde onunda gençliğin geçtiği yerler olan Samatya'ya muhakkak götürürdü beni. Babam o zamanlar benim en özel arkadaşımdı. Bana göre çok büyük olan çocukça sırlarımı paylaşırdım babamla oralarda gezerken. Dünyanın en mutlu insanıydım yani Midye yemeden de dönmezdik. O güzel günleri hatırladım yazınızı okurken. Teşekkürler

Babamla sık sık İstanbul ziyaretlerimiz olurdu ben liseyi bitirene kadar. Ve her seferinde onunda gençliğin geçtiği yerler olan Samatya'ya muhakkak götürürdü beni. Babam o zamanlar benim en özel arkadaşımdı. Bana göre çok büyük olan çocukça sırlarımı paylaşırdım babamla oralarda gezerken. Dünyanın en mutlu insanıydım yani Midye yemeden de dönmezdik. O güzel günleri hatırladım yazınızı okurken. Teşekkürler

 

 

samatya nostaljisi adeta bir kırmızı şarap.

bi kez tattım ve hala istiyorum..

ama diyoruz ya hep,<yabancılaşma> <nesneleşme> ..

yani doğallığı kaybediş..

şimdi gidip görmeğe korkuyorum,ne doğalllıklar yitmiştir kimbilir?

sevgili @mouchette yazılarına ara verdin..

özellikle belediye otobüsü anılarınız çok hoştu..

koptum gülmekten hastaneden dönenlerin filmlerini gösterme sahnesine..

ayrıca sizin sayenizde Mouchette

bir kez daha hatırladım...yoksa sizin çocukluğunuz da mouchette gibimiydi?

ayrıca sizin sayenizde Mouchette

bir kez daha hatırladım...yoksa sizin çocukluğunuz da mouchette gibimiydi?

bu aralar film seyretmeye verdim yine kendimi ama merak etmeyin bissürü otobüs anısı biriktirdim paylaşacağım onlarıda muhakkak.

geriye döndüğümde yüzümde hep tebessüm oluyorsa eğer çocukluğum mutlu geçti demektir. ama mouchette maalesef...yalnızlık , acı...duygusal anlamda ne varsa kötü olan hepsi onda. beni çok etkileyen bir filmdi.

Kaleminize sağlık,

 

Sınırlı kaldığınız fotoğraflarda az da olsa ekleme yapmak isterim izninizle

 

 

 

Samatya Karakolu-Samatya

 

 

 

Yedikule

 

 

 

Yedikule Balıklı Hastanesi bahçesinde panayır.

Yedikule Surdışı

 

 

 

 

 

 

 

 

Yedikule'den farklı kareler..

doğma büyüme bir yedikule'li olarak forumda komşu sayısının hızla artmasından memnuniyet duyuyorum

 

Bu resimlerdeki sokak insanın yüzüne yoksulluğu tokat gibi çarpan bir sokaktır. Kocamustafapaşa tren istayonundan trene bineceğiniz zaman, tren gelene kadar bu sokaktaki evleri seyredersiniz. Salaş ve nostaljiktir bu sokak. Ama içinde oturanlar bohem yaşam tarzını sevdiği için değil. Zaruretten. Vakıflara ait bu evlerde, aylık 50-100 tl kirayı zor ödeyebilen insanlar oturur. Beli bükülmüş, girişlere dikilmiş kalaslarla zar zor ayakta durabilen evlerdir.

 

İlk defa gelenlerin gördüklerinde alkol komasına girdiklerini sanmalarına sebep olan; sürekli birbirinin aynı şekilde giyinen, saç kesimi, kullandıkları gözlük tıpatıp aynı olan yaşlı ikiz kardeşler tarafından işletilen ucuz ötesi fiyatlarıyla öğrencilerin, yevmiye ile çalışanların gözdesi Küçük Paris birahanesi. Hemen yanında tezat bir şekilde İstanbul'un sayılı restoranlarından Develi. Midyecilerin ve balık ızgaracıların, ızgaraya vurdukları maşa sesleriyle kakafoni oluşturdukları küçük meydan, altında bir zamanlar günde beş film çekimine giden, sette bütün yeşilçam jönlerinin dayağını yemiş, emektar figüranların müdavimi olduğu Hünkar Birahanesi.

 

Biz çocukkenki haliyle bugünkü hali arasında detay fark olan kadim İstanbul semtidir Samatya...

sevgili@legendary

 

anlamlı desteğinize teşekkür ederim..

sanırım koleksiyon bir yabancıya ait..

ve görebildiğim kadarı ile 1905-1910 yılları..

bu resimlerinde tarihin bir tanığı ve belgesi olduğu muhakkak..

sevgiler..

doğma büyüme bir yedikule'li olarak forumda komşu sayısının hızla artmasından memnuniyet duyuyorum

.

.

.

Biz çocukkenki haliyle bugünkü hali arasında detay fark olan kadim İstanbul semtidir Samatya...

değerli @CYRANO,

 

işte içerden bir ses duymak ne güzel..

beni alıp bir anlığına oralarda var ettiniz...

 

99 depremi sonrası ;

doğma büyüme bir yedikule'li olarak forumda komşu sayısının hızla artmasından memnuniyet duyuyorum

Bu resimlerdeki sokak insanın yüzüne yoksulluğu tokat gibi çarpan bir sokaktır. Kocamustafapaşa tren istayonundan trene bineceğiniz zaman, tren gelene kadar bu sokaktaki evleri seyredersiniz. Salaş ve /

.

.

.

Biz çocukkenki haliyle bugünkü hali arasında detay fark olan kadim İstanbul semtidir Samatya...

 

Yaşadığın yeri, büyüdüğün yeri senden veya sizden daha iyi anlayan çıkar mı? Çıkmaz..!

 

İşte böyle bir öykü bu oralarda yaşamak, Samatyalı veya Yedikuleli olmak....