Düşündüm Banka Soymayı..

Hiç dertlerinizi anlatmakla karşıdakileri öldürmek arasında bocaladığınız oldu mu?

Hani içinizi dökersiniz de sonra kendi kelimeleriniz sizi sırtınızdan vurur.Yıkılır,kahrolur, yaralanır,yine de doğrulmaya çalışır ve onları bağrınıza basmaya, affetmeye dönersiniz,evet,kelimelerden bahsediyorum

Psikiyatristler biraz delidir derler.Bu tezden yola çıkarak deliler de biraz psikiyatristtir dersek eğer,kendi kendimi tedavi edebileceğimi düşünüyor olmam çok da abes bir düşünce olmamakla birlikte defalarca buna teşebbüs edip de halen belki herkese normal gelebilecek(ya da gelmese dahi bana öyle söyleyerek beni bu noktaya getirecekleri) bir hususta ölmek,öldürmek,kaçmak,kaçırmak gibi aykırılıklara kafa yorduğumu hesaba katarsak ve ayrıca bu cümlenin gidişatına da bakacak olursak deliler deli olarak kalmalı, psikiyatristler de psikiyatrist olarak kalıp onlara yardım etmeli,ama gerçekten yardım etmeli sonucu çıkarılabilirmiş gibi geldi.

Acaba ben de insanlara onların bana geldiği gibi böylesine tuhaf,anlaşılmaz ve zor geliyor muyum? Birilerini çıldırtıyor muyum diye düşünüyorum,ama hemen geri alıyorum bu düşüncemi empati yapmaktan yoruldum artık,ben de delirmektense delirtmeye karar verdim,şimdiye kadarki kayıplarımdan daha fazlası olmaz zannediyorum

Sözlerimi şu güzelim şarkıyla noktalayabilirim,çünkü iş işten geçti,nasıl olduğumu açık ettim artık

Düşündüm banka soymayı

Uluorta soyunmayı

Hayatımdaki herkesi vurmayı

Affedin; depresyondayım..