Bambaşka bir dünyadaydım..
Gönderen: suheda_
707 görüntü
Denizi,yeşili ve ağaçları ardımızda bırakarak yol alıyoruz bambaşka bir dünyaya doğru..Uçsuz bucaksız düz çorak arazilerden geçiyoruz tepe yamaçlarına kurulu minik köylerden süzülen zayıf ışıklar hayat belirtisi olduğunu haber vermezse bizden başka kimseciklerin olduğunu fark edemeyeceğimiz kadar ıssız yollar..
Kardenizden Güneye en güneye(Hatay)doğru gidiyoruz,hepsi aynı aileye mensup 17 kişinin şekşakrak muhabbetleri eşliğinde..
Bir anda alınmış bir kararı uygulamaya koyup yollara düşüyoruz.Ardımızda bıraktıklarımızın "bu kışta ne işiniz var perişan olacaksınız"sözlerine kulaklarımızı tıkayarak..
Köse dağından Erzincan arası ile Şarkışla ve Pınarbaşı arasındaki güzergah olmasa kışı bile hissetmeyecek kadar güzel yollar..
Saatler gece yarısını çoktan geçmiş İslahiye'de yol kenarında bir marketten meyva alışverişi yapıyoruz,seçtiğim elmaları doldurduğum poşeti uzattığım genç çocuğa "yıkayabilirmisiniz"diye soruyorum "siz içeri geçip oturun ben yıkayıp dilimlerim"cevabını alıyorum doğunun insanının sıcak kanlılığı ve misafir perverliği beni hep çok etkilemiştir nedense..
Kocaman gülümsüyorum arkadaki münibüsü gösterip bunca kişiyemi der gibi işaret ediyorum..
Alışverişimi yapıp arabaya doğru ilerken hala arkamdan "bir çay yapalım"ısrarı,geri dönüp "yolumuz uzun borcunuz olsun"diyorum el cevap "başım gözüm üstüne"
seviyorum yurdum insanını..
Yolu saymazsak 3 güne beş şehir sığdırıp tüm enerjimizi sonuna kadar tüketiyoruz,ama herkesin yüzünde mutlu bir ifade yorgunluk vız geliyor bize,toplam 5 günde 3600 km yol yapıyoruz..
Hatay,Maraş,Adıyaman,Urfa,Antep..
Bir akşam üstü Adıyaman'ın Kahta ilçesinden feribotla Siverek"e geçişimiz vardıki evlere şenlik,yolu bize tarif eden adamın son feribot 18:30 deyince bizim birbirimize bir bakışımız vardı ne diyor bu der gibi,kırk yıl yaşasam aklıma öyle bir ihtimal gelmeyeceği için ilk önce idrak edemedim bildiğimiz feribotmu diye..
Evet feribottu Fırat nehri üzerinde gidiyorduk Urfa'ya doğru..
Urfa'da insana kendi evindeymiş hissini veren bir butik otelde kalıyoruz son derece temiz ve şirin..
Ertesi sabah Balıklıgöl'ü peşimizde bir çocuk gurubuyla dolaşıyoruz,kimi cevşen satıyor kimi puşi satacak birşeyi olmayan türkü söylüyor bize,nasıl sıcakcıklar nasıl güzeller..Hele bir Ali'miz vardı bir dakika yanımdan ayrılmadı kaleye bile benimle tırmandı..
Bu arada kale dedimde inişinde yaşadığım korkuyu kolay kolay unutmam herhalde..
Antep'in çarşılarını geziyoruz Fıstıkçılar,baharatçılar derken epey bir maddi zayiyatla çıkıyoruz dükkanlardan..
Antep mutfağına özgü yemekler unutturuyor bize tüm yorgunluğumuzu..
Maraş'ın dondurmasının yerinde yenileceğini bir kez daha teyid ediyorum öyle başka şehirlerde Maraş dondurması yazmasına aldanmayın hiç bir yerde Maraşta olduğu gibi olmuyor..
Hele Hatay'ın o kendine özgü mistik havası benim gibi eskiye çok eskiye meraklıysanız mutlaka görmelisiniz..
Uzun çarşısını,Sn Pier kilisesini,Mozaik müzesini,Habibi Neccar camisini ve muhteşem yemekleri ile Harbiye'yi...
Cumartesi sabaha karşı artık otoyol kenarındaki mavi tabelelar Trabzon'u göstermeye başladığında eve dönüş sevincinin yanında hepimizin aklında ve gönlünde gezip gördükleri..
Ülkenin bir çok yerini gezip gören biri olarak hiç bir yerde ben Akdenizin Adana,Hatay tarafı ile doğu ve günyedoğudan aldığım zevki ve heyecanı alamıyorum..
Diyorum ya bambaşka bir dünya insanıyla kültürüyle,corafi yapısıyla,evleri yemekleriyle,çarşılarıyla her şeyiyle keşfedilmeye hazır bir kültür hazinesi..
Suheda..
Not:çektiğim resimleri henüz indirmedim..
3 Yorum
Önerilen Yorumlar