RA'NIN RUH SESİ

Offff offfffff aklıma neler getirdi bu yazın bi bilsen... Bunlar senin babaannen ve deden mi? Sen babaannenin sırçası mıydın? Babaannem bana "SIRÇAM demese de ben de onun sırçasıydım biliyor musun? Babaannemle dedem büyüttü beni de, yıllarca annemden babamdan uzak kaldım belki ama bu değil de asıl okullar açılıyor ve ben okula başlayacağım diye annem ve babamın beni yanına alması dokunmuştu bana... 7 yaşındaydım ve ne yalan soyleyeyim annemin, babamın ve iki kardeşimin hiç ama hiç önemi yoktu hayatımda... Cunku onları hiç ama hiç tanımıyordum... Durrr uzun zamanoldu blog yazmıyordum, oysa bu konuda yazılacak cok şeyim var benim... Ben gerisini bloguma yazacağımmm ama önce HOUSE başladı onu seyredeyim

babannesinin sırçası...ben bilmem öyle şeylerii

 

ben elalemin fırçası oldumm hep

ihihihihi

Geçmiş günlerin aydınlık yüzlü hatıraları bunlar. Şimdi onlar koşuşturan tavuklardan da özgür ve mutlular. Sırça kırılır ama yok olmaz. Bildiğin yapboz bu, birleştirmeye başlaması zor, gerisi gelir. Ama herkes bir yapbozun kendini yapamayacağını bilir. Yapboz onun için yaratılmış kurtarıcının ona gelmesini bekler eski kokan raflarda sessiz, çaresiz. Tamirci önce her cam parçasını tanır gözü kapalı. Hissettiğinde iki ihtiyarın ölümsüz resmini, yeniden yaratır camın eski günlerini. O resimdekiler hiç yaşamamıştı ki zaten, sırçadan yansıyorlardı hep ve sırçanın içindeydiler hala. O yüzden biliyorlardı zaten sırça kalp kaç parça. Şimdi sırça ne mi yapıyor. Rafta şimdilik eksiksiz parçalarıyla. Ona ne mi olacak. Tamirci yaklaşıyor, o bilmesede onu raftan alacak, tozlarını üfleyecek, yapıştıracak, değerini bildiğinden kalbine yakın bir yerlerde sonsuza dek koruyacak