hüzünlerim..
Benim hüzünlerim vardır,yüreğimin en kuytu yerinde sakladığım güneş görmez kimse bilmez onları..
Bir annenin çocuğuna gösterdiği şefkat gibi besleyip büyütürüm,an gelir bana sormadan müsademi almadan çıkıverirler o kuytu yerlerinden tüm benliğimi kaplarlar ama en çokta gözlerimi.
Benim hüzünlerim vardır,hepsinin ayrı bir adı ayrı bir anlamı var bir bilseniz nasıl acıtırlar içimi ama olsun çünkü hepsinde öyle derin hikayeler saklıdır ki..
Ben mevsimlerden en çok sonbaharı sevdim,çünkü hüzün kokar sonbahar ve yağmuru ve serin rüzgarları..ama en çok ıssız bir sahildeki denizin dalgalarını..
Hüzün birazda yalnızlıktır ya belki ondandır deniz fenerlerinde beni sarhoş eden kimsesiz görüntü..
Ben onu bunu bilmem,ben hüzünlerin insanıyım hem hanginiz mutluluklarının hüzünlerinden daha çok olduğunu iddia edebilir ki?
Dönün yüzünüzü güneşe karşı oturun çekin taze toprak kokan havayı içinize "ne güzel"dersiniz "hayat ne güzel"oysaki bilirim ben yüreğinizin bir kenarı kanar çünkü hepinizin içinde pusuya yatmış hüzünler var..
Biraz kıskançtır hüzünler başka bir duygu onlardan daha ağır basmaya kalktımı işte o zaman en çok o zaman kendilerini hissettirirler...
Aklına ben düştüğümde sende hüzünlen,ben senin düşlerine hüzünlerle geleyim,başıma bir duvak gibi dolayıp,sende kelimelerini giy üzerine böyle olsun kavuştuğumuz anda ki resim..
...Ve sonra avuçlarında ısıt üşüyen ellerimi..
suheda
6 Yorum
Önerilen Yorumlar