İNTİHAR

[Φ DİDEM]

Bir insanın kendi eliyle canına kıyabilmesi mutlaka "sıradışı" birşeydir. Bunu haberleştirirken "sıradanlaştırmak" ise vahim bir durum...

 

Gerçi intihar, cinayet vs. türü genel haberlerin kaçınılmaz bir yazgısı vardır. Eldeki verilere göre bir an önce üzerlerinde bir yargıya varılır, sınıflandırılır, etiketlenir ve bir tarafa kaldırılırlar. Ancak, bir intihar olayında, bir cinayette olabildiği kadar -ki onda bile kolay değildir- kolayca yargıya varmak mümkün mü?

 

Albert Camus intiharla ilgili şunları demiştir " Böylesi bir eylem, yüreğin sessizliği içinde, tıpkı büyük bir yapıt olouştururcasına hazırlanır. İnsanın kendisi de bilemez. Birgün tetiği çeker, ya da kendini atar."

 

İnsan yaşantısında düşünülebilecek en bireysel ve en tek başına eylem intihar... Ve en başta da söylediğim gibi yüzeysel genellemelere ve saçma sapan yargılara konu olamayacak kadar "sıradışı" Ama son yıllarda bu derece sıradanlaştırılmış olmasının sebebi belki de yaşanılan ortamda, toplumda işlerin pek fazla da iyiye gitmiyor olması..

 

Eğer sayıları hızla çoğalan intihar olaylarını toplumsal yönden inceleyecek olursak, sizce bir insanı intihara sürükleyecek sebepler nelerdir? Bir insanı, yaşamına kendi elleriyle son verdirecek kadar umutsuzluğa düşüren şey ne olabilir??

 

Bu konudaki görüşlerinizi merak ediyorum..

 

sevgiler..

[Φ DİDEM]

Sevgili la_bohéme, öncelikle fikirlerini paylaştığın için çok teşekkürler..Sözünü ettiğin kitabı bir arkadaşım vermişti bana okumam için, ama nedense okumak istemedim..Belki başlığının karamsarlığından dolayı..Açıkçası şimdi pişman oldum..O kitabı en kısa zamanda alıp okumak isterim..

 

Bana sorarsan intihara bende karşıyım diyeceğim ama bu boyuta gelmiş bir insan da artık bunu düşünecek durumda olmuyor haliyle..Yoksa kim hayatına son vermek ister ki? Korkunç bir ruh hali olmalı..Gerçekten çok ürkütücü...Hangi sebep bir insanı bu ruh haline sokar?

 

Arkadaşına verdiğin cevapla ilgili fikrim ise şu..

 

Bu sözü çok fazla söylüyorsa eğer, ben ciddi olduğuna inanmıyorum.. Çünkü dediğim gibi bence bu anlık bir ruh hali..Ben kimsenin intiharını uzun bir süreçte planlayacağını sanmıyorum..Ama, bu sadece benim düşüncem..Senin verdiğin cevap belki de bu konu hakkında biraz daha ciddi düşünmesine sebep olur ve bu söylediğinin o kadar basit olmadığını anlar..Ne de olsa "dost acı söyler"...muhakkak ki sende onun iyiliğini istersin..Bunu o da anlayacaktır..

 

sevgiler

[Φ Tengeriin boşig]

Sevgili La_Bohéme ve Didem...

Yazdıklarınıza katılıyorum, ancak ekleme yapmak istiyorum.

İntihar'ın en temel nedeni hayata "Karamsar" bir bakış açısı olarak görünmektedir ancak asıl nedeni "Kişilik Bütünlüğü"nün sağlanamamış olmasındandır.

"Kimlik Bütünlüğü"nü sağlamış olan insanlar "Varlıklarının" farkında olurlar ve özellike "Öz Saygı"larını geliştirmiş olurlar.

"Gerçekçilik"e dayalı (kendi tanımlarınca) "Karamsar" bir kişilik oluştursalar bile "İntihar" eğilimli olmazlar. O yüzden her karamsar kimse "İntihar" eğilimlidir diyemeyiz.

 

Dediğim gibi "İntihar"ın en temel nedeni "Kimlik Bütünlüğü"nü oluşturamama ve "Öz Saygı"yı geliştirememedir. Böyle insanlar hayatın her anına "Bardağın Boş Tarafından" baktıkça daha da kendilerini çıkmaza sürüklemekte ve "Umut"larını yitirmektedirler.

En temel şikayetleri "Hayatın üstlerine geldiği"dir.

En temel inançları ise "Herşeyin hep böyle devam edeceği"dir.

 

Kısacası görünen odur ki İntihar'ın diğer bir nedeni de "Umut"u yitirmektir.

 

Bunlara ek olarak bir de "Cinnet" anına dayalı intiharlar vardır.

Ki zaten başlı başına bir sorundur.

 

Şu var ki hayatı seven ve yaşamaya değer gören hiç bir insan "İntihar"ı aklına dahi getirmemektedir.

 

 

Not olarak: Psikoloji bölümüne desteklerinizden dolayı teşekkür ederim Sevgili La_Bohéme ve Sayın Didem...

 

Saygılarımla...

[Φ DİDEM]

Bende sizlere teşekkür ediyorum..Umarım bu konuları okuyan herkes kendine göre faydalanıyordur..Bir tek insana bile bir şekilde faydamız dokunuyorsa ne mutlu bize...

 

Ben bu noktada yine Albert Camus'dan bir alıntı yapmak istiyorum..

 

" Düpedüz ahlaki denebilecek apaçık bir olgu vardır ki, o da bir insanın her zaman kendi doğrularının kurbanı oluşudur......

(Burada da "ahlak" yine karşımıza çıkıyor işte.. )

 

Kendini öldürmek, bir anlamda itiraf etmektir. Yaşamın bizi aştığını ya da onu anlayamadığımızı itiraf etmek..."

 

Bugün yapılan istatistikler sevgili la_bohéme ve Tengeriin boşig..sizlerin sözlerini doğrular nitelikte..

 

İntihar edenlerin büyük çoğunluğu toplumsal ilişkileri zayıf, hayata uyum sağlayamamış ve genelde eğitimsiz insanlar...

Bu yüzden herhangi bir problemi ve hayatın getirdiği bir zorluğu aşabilecek kültürel ve sosyal donanımdan da yoksunlar..Ve tek çareyi bir kaçış yolu olan intiharda bulmaktadırlar..

 

Sevgiler

[Φ kokoMAN]

Merhabalar Didem;

 

Bu konuda bir yazı yazmış olman bence gayet dönemimizle ilgili,nedeni ise bizim toplumumuzda ve fark edilir seviyede diğer toplumlarda İntihar sayısında bir artış olmaktadır.

 

Bence intihar edenlerin kendi nedenleri aslında direkt olarak sağlıklı o konu hakkında anlık düşünememenin verdiği bir sonuç olmakla beraber bireyin bu sonuca ulaşmasını sağlayan diğer kişi ve olayların hatta ruh halinin etkileridir.

 

Bence intihar etme noktasına gelen bir kişi hayat dediğimiz bu yaşanmışlık ve yaşanacaklığın uç noktada son kararını uygulama durumudur ,doğrumudur yanlışmıdır bence kişiye özel bir durum olduğu için o kişinin doğrusu sonucu açıklar yani yoruma kapalıdır.

 

Umarım açık br fikir beyanı olmuştur adınıza! ve eklemek isterim ki gayet güzel bir konu olmuş )

 

Kolay gelsin....

[Φ DİDEM]

Sevgili kokoMAN,

Fikirlerini bizimle paylaştığın için teşekkürler...

 

İntiharın günümüzde iyice çoğaldığı ve artık toplumsal bir sorun haline geldiği doğrudur..Ve ilk iletimde de söylediğim gibi

bunun sebebi bence toplumda birşeylerin ters gidiyor olması..

Ama yine de intihar kişisel bir eylem olduğu için, bireyin kendi birikimleri ve hayata bakış açısı çok önemli...

 

sevgiler...

[Φ Empedokles]

İntihar, artık bir olgu durumuna yükseldi.

Sevgili DİDEM önemli bir konu açmış.

 

Ben intihar konusunda çok katı olmamakla birlikte, çözümsüzlükten dolayı yaşama son verme eylemini yadırgıyorum. Katı olmadığım nokta, Nietzsche'nin serbest ölüm dediği kavramdır. Yani insan, zamanında ölmesini bilmelidir. Ölme hakkı olmalıdır diye düşünüyorum fakat çözümlükten dolayı hayata son verme durumlarına olumlu bakmayıp, güçsüzlükten kaynaklandığını düşünüyorum.

[Φ suheda]

İntihar konusu oldukça ciddi bir konu,bana göre ruh sağlığı yerinde olmayan insanlar intihar eder sağlıklı düşünen ve sağlıklı karar alabilen hiç bir birey intihara kalkışmaz.

Bir yerde okumuştum intiharın özünde yakınlarına çevresine suçluluk hisettirme iç güdüsü varmış,yani kişi kendinden ziyade etrafındakileri cezalandırmaya çalışıyor,kendi intiharı ile...

Geçenlerde bir ev ziyaretinde bir genç kızla tanışmıştım birilerinin yardımı ile yerinden kalkabiliyordu,nedenini sorduğum zaman ev sahibi arkadaşım kendini 3.kattan atarak intihara kalkıştığını çok ciddi kırıkları olduğunu yaklaşık bir yıldır tedavi gördüğü falan anlattı,neden diye sordum yıllardır psikolojik tedavi alıyormuş...

Psikolojisinin bozulma sebebi babası bir gemi kazasında boğularak ölmüş ve cesedi bulunamamış,o günden beri bunalımdaymış.

Bazen kadere razı olmak deriz ya hani,demekki bazılarımız kadere rıza göstermek yerine sürekli "neden ben"sorusunu soruyor,her ne kadar yaşanılan olayların faktörü olsada kişi birazda kendi sonunu kendisi hazırlıyor.

[Misafir H@Y€LP€R€]

arkadaşlar yazılarınızın hepsini okuyamadım daha sonra mutlaka okuyacağım ..

şimdi ise bir kaç fikrimi beyan etmek isterim bende.

intiharın en büyük nedenlerinden biride yalnızlıktır belkide yada bence diyeyim.

kendimden biliyorum yalnızlık ğsikolojisi kimsenin arayıp sormaması hiç bişeye benzemio

bi de insanlarda dini bilgi eksik tutulunca böyle psikolojiye sahip insanlar çok aşırı bi şekilde intihara sürüleniyor.

bazılarımızıı da belkide ayakta tutan tek şey dini bilgisidir..

[Φ AynRand]

Bir insanın kendi eliyle canına kıyabilmesi mutlaka "sıradışı" birşeydir. Bunu haberleştirirken "sıradanlaştırmak" ise vahim bir durum...

 

Gerçi intihar, cinayet vs. türü genel haberlerin kaçınılmaz bir yazgısı vardır. Eldeki verilere göre bir an önce üzerlerinde bir yargıya varılır, sınıflandırılır, etiketlenir ve bir tarafa kaldırılırlar. Ancak, bir intihar olayında, bir cinayette olabildiği kadar -ki onda bile kolay değildir- kolayca yargıya varmak mümkün mü?

 

Albert Camus intiharla ilgili şunları demiştir " Böylesi bir eylem, yüreğin sessizliği içinde, tıpkı büyük bir yapıt olouştururcasına hazırlanır. İnsanın kendisi de bilemez. Birgün tetiği çeker, ya da kendini atar."

 

İnsan yaşantısında düşünülebilecek en bireysel ve en tek başına eylem intihar... Ve en başta da söylediğim gibi yüzeysel genellemelere ve saçma sapan yargılara konu olamayacak kadar "sıradışı" Ama son yıllarda bu derece sıradanlaştırılmış olmasının sebebi belki de yaşanılan ortamda, toplumda işlerin pek fazla da iyiye gitmiyor olması..

 

Eğer sayıları hızla çoğalan intihar olaylarını toplumsal yönden inceleyecek olursak, sizce bir insanı intihara sürükleyecek sebepler nelerdir? Bir insanı, yaşamına kendi elleriyle son verdirecek kadar umutsuzluğa düşüren şey ne olabilir??

 

Bu konudaki görüşlerinizi merak ediyorum..

 

sevgiler..

 

İntihar kişinin mücadaleye yenik düşmesidir.Çoğu insan karşılaştığı zorluklarda intiharı aklından geçirir,birçoğumuz hayatla ölüm arasındaki çizgiye yaklaşmışızdır..Ama intihar;hayatla ölüm arasındaki çizgiyi aşma cesareti bulan kişinin yaptığı bir eylemdir...

Hayatta çeşitli olaylar vardır,faka her bireyde etkisi farklıdır.Bir insanı intihara sürüklerken diğer insan aynı olaya mantıkla yaklaşabilir.İntihar kişinin olaylara dayanacak gücünün kalmadığı noktadır..Ve depresyon tedavi edilmezse sonu intihar olmsı yüksektir..Birçok psıkolojik hastalığın tedavisi gecıkırse intıhar olasıdır..

Nedenlerine gelince:travma,ani ölüm ve yakınların kaybı,sosyal ekonomık zorluklar olarak sıralanabilir..

Maddeleşen bir dünyada sevgiden yoksun toplumda intiharların artmasını gayet normal karşılıyorum..

[Φ nyx-fallen angel]

İNTİHAR HAKKINDA NELER BİLİYORUZ

 

Eninde sonunda herkesin kendini öldürmek için geçerli bir sebebi vardır. Fakat intihar eden kişi diğerleri ile uzun süre iletişim kurmuş, onlardan yardım beklemiştir; intihar ise kişi için genellikle son çare olmaktadır. İntihar edenlerin büyük bir çoğunluğu bu niyetlerini eylemlerinden önce doğrudan veya dolaylı olarak arkadaşlarına veya yakınlarına anlatmışlardır.

 

Halk arasında yaygın olan bazı yanlış kanılar vardır ki, bunlar intihara eğilimi olanlar için tehlikeli ve teşvık edicidir. Bu tür yanlış kanılar yerine doğru olanları bilinirse, intihar niyetleri olan birçok kişinin bu niyetleri çok önceden anlaşılmıs ve yardım edilmiş olabilecektir.

 

Farberow ve Leonard bu konudaki yanlış kanıları ve doğru olan şekillerini bir liste halinde toplamışlardır:

 

 

Yanlış

 

 

Doğru

 

İntihar hakkında konuşanlar intihar etmez.

 

 

Kendini öldüren her on kişiden sekizi intihar niyetlerini daha önce kesin uyarılarla bildirmislerdir.

 

İntihar eden kişiler gerçekten ölmek niyetindedir.

 

İntihara kalkışanların bir kısmı ölmek ve yaşamak arasında karar verememişir.

 

İntihar uyarısız olur.

 

 

İntihara kalkışan kişi bunu çeşitli yollarla bildirir. Bu yollara karşı alarmda olursak intihar önlenebilir.

 

Bir kişi intihar etme eğilimindeyse, bu sonsuza kadar devam eder.

 

Bu kişilerde intihar etme arzusu kısıtlı bir süre için olur. Kurtarılabilirlerse, hayatlarının geri kalan kısmını mutlu olarak yaşayabilirler.

 

Bir intihar krizinden sonra intihar riski sona ermiştir.

 

 

Birçok intihar ilk girişimten sonraki bireyin sağlıksız fikirlerini eyleme geçirebileceği enerjıye sahipken üç ay içinde olmuştur.

İntihar olayları zenginler arasında veya tam tersi fakirler arasında görülür.

İntihar ne sadece zenginin ne de fakirin sorunudur. Toplumun her kesiminde olmaktadır ve de çok demokratiktir.

 

İntihar bir ailede genetik olarak bireylere aktarılan bir mirastır.

 

 

İntihar aileye dadanmaz. Sadece bireyin sorunudur ve önlenebilir.

 

Bütün intihar eden bireyler kafaca hastadır. Yüzlerce intihar olayında intihar edenler çok mutsuzdurlar; fakat bu, onların kafaca hasta olmalarını gerektirmez.

 

(alinti)

[Misafir S.e.t.h]

İntihar denince aklıma Kate Winslet ve son filmi Reader geldi. Sevgiyi kaybettiğini kesin olarak anladığı anda tereddüt etmedi. Gerçi Kate'e bunalım ve ölümle biten filmler yakışıyor, bizzat yüzünde sorunlu kadın tipi var. Hatta Hayallerin Peşinde de bir nevi intihar sonucu ölüyor. Düşler Ülkesinde de ölmüştü sahi. Yaman Tercan'ı da unutmamak lazım elbette.

[Φ yokumm]

öncelikle bu siteye neden girdim ve ilk bu konudan neden okumaya başladım bilmiyorum amaşunu iyi biliyorum

ben bu hayat için gereksizim

 

8 yaşın da tecavüzle başladı hayatım

daha sonra beni sevmeyen ve hep bskı yapan insanların yanında büyümek zorunda kaldım

ve okul dönemi hiç parlak değildi 1 sınıfı iki kere tekrar ettim nedense birinci sınıfta tekrar edecek kadar zor ne varsa

daha sonra okul değitirdim ikinci sınıfı nasıltekrar etmeden geçtiysem üçüncü sınıfa geldim ve beklenen oldu bir duraklama dönemi daha

üçüncü sınıfıda tekrar okumaya başladım

akabinden seneler hızla geçti ve beşinci sınıf bitti devamında yeni bir okul ve yeni bir öğrencilik hayatı artık zayıf yoktu o salak

öğrenci gitti yerine orta okulu 6 takdir+ onur belgeleriyle bitiren bir öğrenci geldi ve lise yılları libidonun yere serildiği yıllar

artık takdir onur belgesi almıyordum büyük şehir ağır dersler (fen bölümü öğrencisiydim)

çünkü mühendislikler tıp bu bölümdeydi ne kadar yapamasam da tam zamanın da (3 yılda ) lise bitti öss ye girdim ancak iki yıllık tercih yapabilecek kadar puanım vardı bir yılda daha öss ye hazırlanmaya karar verdik ve sonuc kimya fakültesi nasıl yaptım bilmiyorum kazandım çocuklar gibi mutluydum ve sınavlar vizeler finaller dewam dewam dewam 7.ci yılın sonun da artık kimyager bile deildim artık kimya lisans mezunuydum buradaki öğrendiğim temel felsefe şuydu akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine deli ol dünya senin kahrını çeksin

ve askerlik güneydoğu aslında tam benim yerimdi askere giderken herkes ağlıyordu ama ben donuk duruyodum aynı zamanda ağlayan babamı teselli ediyodum ama artık geldi ulan geldi belki burda bitirirsin bu işi diyodum ve askerlik acemi birliği çok rahattı ama usta birliği hiç iyi deildi ben orda şunu öğrandim

hani mehmet akif diyoya "sırtlanları geçmiş beşer yırtıcılıkta

birinsan dişsizmi onu kardeşleri yerdi"

aynen öle bu hayatın bu şekilde olduğunu öğrendim askerde artık kazanılan felsefe sikimdemi olurculuktu orda kendimden küçüklerin küçümsemelerine aşağılamalarına maruz kaldım her yer de güç çok önemli ama o bende yok kuzu gibi yetiştirildim artık büyüdüm koyun oldum ve güçsüzlüğüm karşı taraf tarafından çobuk anlaşılıyor

askerden döndüğümde iş aramaya başladım bu arada kardeşim de iki yıllık bi okulu bitirmişti daha fazla dewam edemicem anlatmaya...

sonuç olarak o kadar yılı boşa eskittim ben bir salağım ve gerizekalıyım hiç bi iş başaramam

eğer bi işe yaramıyosam ölmem gerekiyoniye yaşayayımki bi sebeb mi var negibi bi sebeb olabilir evlenmek mi bi başkasına bakamıyacaksam onun mesuliyetini niye alayım ki çevremdekiler iyi hoş güzel diyo fakat ben kendimi hiçte öle görmüyom bana artık senin yaşında eşek kalmadı diyolar

 

 

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

babam herşeyin en iyisini bilir ben bilemem

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

annem için bi çocuğu vardı başka bişey yoktur ama en büyük kötülüğü o yapar neyim var neyim yoksa elaleme

anlatır sokağa çıktığım da nereye gittiğimi herkes bilir tanımadığım insanlar bile

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

kardeşim hemen evleneyi abimde kim oluyomuş ben en akıllıyım bende iyi bilirim diyen biri

 

herşeyi ayrıntılı yazamadım ama ben ölürsem en azında bu dünyanın sıkıntılarından kurtulurum geride kalanların bana ihtiyacı yokki zaten herkes herşeyi en iyi şekilde yapıyo ben bari başlarına telaşe masraf olmam size yaşadığınız dünyada mutluluklar

[Φ yalnızkovboy]

öncelikle bu siteye neden girdim ve ilk bu konudan neden okumaya başladım bilmiyorum amaşunu iyi biliyorum

ben bu hayat için gereksizim

 

8 yaşın da tecavüzle başladı hayatım

daha sonra beni sevmeyen ve hep bskı yapan insanların yanında büyümek zorunda kaldım

ve okul dönemi hiç parlak değildi 1 sınıfı iki kere tekrar ettim nedense birinci sınıfta tekrar edecek kadar zor ne varsa

daha sonra okul değitirdim ikinci sınıfı nasıltekrar etmeden geçtiysem üçüncü sınıfa geldim ve beklenen oldu bir duraklama dönemi daha

üçüncü sınıfıda tekrar okumaya başladım

akabinden seneler hızla geçti ve beşinci sınıf bitti devamında yeni bir okul ve yeni bir öğrencilik hayatı artık zayıf yoktu o salak

öğrenci gitti yerine orta okulu 6 takdir+ onur belgeleriyle bitiren bir öğrenci geldi ve lise yılları libidonun yere serildiği yıllar

artık takdir onur belgesi almıyordum büyük şehir ağır dersler (fen bölümü öğrencisiydim)

çünkü mühendislikler tıp bu bölümdeydi ne kadar yapamasam da tam zamanın da (3 yılda ) lise bitti öss ye girdim ancak iki yıllık tercih yapabilecek kadar puanım vardı bir yılda daha öss ye hazırlanmaya karar verdik ve sonuc kimya fakültesi nasıl yaptım bilmiyorum kazandım çocuklar gibi mutluydum ve sınavlar vizeler finaller dewam dewam dewam 7.ci yılın sonun da artık kimyager bile deildim artık kimya lisans mezunuydum buradaki öğrendiğim temel felsefe şuydu akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine deli ol dünya senin kahrını çeksin

ve askerlik güneydoğu aslında tam benim yerimdi askere giderken herkes ağlıyordu ama ben donuk duruyodum aynı zamanda ağlayan babamı teselli ediyodum ama artık geldi ulan geldi belki burda bitirirsin bu işi diyodum ve askerlik acemi birliği çok rahattı ama usta birliği hiç iyi deildi ben orda şunu öğrandim

hani mehmet akif diyoya "sırtlanları geçmiş beşer yırtıcılıkta

birinsan dişsizmi onu kardeşleri yerdi"

aynen öle bu hayatın bu şekilde olduğunu öğrendim askerde artık kazanılan felsefe sikimdemi olurculuktu orda kendimden küçüklerin küçümsemelerine aşağılamalarına maruz kaldım her yer de güç çok önemli ama o bende yok kuzu gibi yetiştirildim artık büyüdüm koyun oldum ve güçsüzlüğüm karşı taraf tarafından çobuk anlaşılıyor

askerden döndüğümde iş aramaya başladım bu arada kardeşim de iki yıllık bi okulu bitirmişti daha fazla dewam edemicem anlatmaya...

sonuç olarak o kadar yılı boşa eskittim ben bir salağım ve gerizekalıyım hiç bi iş başaramam

eğer bi işe yaramıyosam ölmem gerekiyoniye yaşayayımki bi sebeb mi var negibi bi sebeb olabilir evlenmek mi bi başkasına bakamıyacaksam onun mesuliyetini niye alayım ki çevremdekiler iyi hoş güzel diyo fakat ben kendimi hiçte öle görmüyom bana artık senin yaşında eşek kalmadı diyolar

 

 

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

babam herşeyin en iyisini bilir ben bilemem

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

annem için bi çocuğu vardı başka bişey yoktur ama en büyük kötülüğü o yapar neyim var neyim yoksa elaleme

anlatır sokağa çıktığım da nereye gittiğimi herkes bilir tanımadığım insanlar bile

ben ölmeliyim çünkü ailemin bana ihtiyacı yok

kardeşim hemen evleneyi abimde kim oluyomuş ben en akıllıyım bende iyi bilirim diyen biri

 

herşeyi ayrıntılı yazamadım ama ben ölürsem en azında bu dünyanın sıkıntılarından kurtulurum geride kalanların bana ihtiyacı yokki zaten herkes herşeyi en iyi şekilde yapıyo ben bari başlarına telaşe masraf olmam size yaşadığınız dünyada mutluluklar

bak dost hemen hemen aynı sorunlardan ben de musdaribim, kur'an'da bu hayatın iğreti dünya hayatı olduğunu söyler, müminlere cennetler için sabredin der, gerçekten her yer zalim şükretmeyen insanlar tarafında gaspedilmiş, benim de artık bu dünyaya hiç bir hevesim kalmadı, ben de senin gibi ölmeyi ve kurtulmayı bekliyorum.

[Φ Radya]

yokumm ve yanlızkovboy beni bağışlayın lütfen ama sizin aklınızın başına gelmesi için temiz bir sopaya ihiyacınız var...

[Φ {_Turko_}]

yokumm ve yanlızkovboy beni bağışlayın lütfen ama sizin aklınızın başına gelmesi için temiz bir sopaya ihiyacınız var...

bende isterim

[Φ omar123]

İntihar etmeyi düşünen arkadaşlara sesleniyorum eğer kendinizi öldürürseniz öbür tarafta dayıma selam söyleyin (Mehmet Canıtez hacıhüsrevde öldü)

 

Hazine falan bıraktıysa biryerde rüyama girip bi zahmet söylesin ona öyle diyin...