Umut Altınçağ

Ola ki yürürüm bir başka aşka, yada yürürüm mavi olmayan bir gülüşe,

Unutmaki tek aşk olduğum sensin aşık olduğum degil...

Karanlıkla süzülüyor içime yıkım dur diyorum yıkılıyorum,

Uçurumlari baş ucuma koyuyorum sonra okşuyorum saçlarını rüzgarda ,

Sıcak ılık bir koku sınıyor yüreğimi ,

Gitme diyorum gitmeee... düşüyorum ,

Sonra beni soruyorlar bana tanımıyorum diyorum daha hiç karşılaşmadık diyorum,

Aynı çizgide bilge susumu dinliyorlar..

Yazık bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar,

Önce bir bir sonra hepsi, sonra bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar ,

Verilen herşey bir borçmuş gibi alınıyor önce bir bir sonra hepsi ,

Sonramı bir ben kalıyorum birde yalnızlık...

Uçurumlar , yıkımlar, ben ve yalnızlık .

Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi yatıyoruz yan yana ,

Öpüşüyoruz sevişiyoruz da hatta, hersey oyunun yasaklarına uygun günah oluyor ,

Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz telli kanlı düğün işte ,

Üşüyor saçların biliyorum , dargınmısın bu baharda mayısta bıraktığım gibimisin hala ,

Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün ,

Hala kaçiyormusun zamansız gözlerini bırakarak birinde ,

Hala ellerinden tutup sevgileri dipsiz kuyulara salıyormusun ağlayarak ,

Küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyormusun ,

Kendim kadar aklımdasın hala öyle savruk bir gök ,

Ve aşkını şaşırmış bir tanri , çoğalan sızısıyla mutlu bir yara ,

Öylemisin mavi gözlü sarı saçli yoldaşım öyle bıraktığım gibimisin ,

Gerçeği yakmada hala ustamısın yoksa çırakmı yanarken yaramda ,

Saçlarıma dolanan aydınlığımsın somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde,

Anlattıkça eksi,len tek anlam, anlatıkça eksilen tek anlam ,

Hala bıraktığım gibimisin yoksa beni bıraktığın gibimi ,

Kaç mevsizmsiz kar düştü toprağima ,

Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma benim.

Hala bıraktığım gibimisin...