Hasan Hüseyin Demirel: Kömür

Kömür olduk ey insanlar yakın bizi

Gökyüzünde duman duman soluyun bizi

Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara

kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara

Hoş çakal, hoş çakal son günışığı

Son günışığıyla gelen yaşam hoşçakal

Son yeryüzü, son insan suretleri hoş çakal

Bebekler, arkadaşlar, komşular hoşçakalın

Bize Almanların itlerine biçtiği değerden

Daha az değer biçen dünya hoşçakal

Ve merhaba karanlığın mabedi,

Yeraltının sessiz ırmakları, merhaba yeraltı merhaba

Hoşçakal sevgilim, ben bir madenciyim

Yeraltında sessiz sessiz ağlayan, ağlayan bir nehirim

Kaşlar kara gözler kara kirpik kara el kara

Kitap kara defter kara tarih yazan kalem kara