Kimyacılar Şişelenmiş Suyun Plastik Açısından Düşünüldüğünden 100 Kat Daha Zararlı Olduğu Uyarısında Bulundu

Kimyacılar Şişelenmiş Suyun Plastik Açısından Düşünüldüğünden 100 Kat Daha Zararlı Olduğu Uyarısında Bulundu

Plastik, Arktik buzdan insan plasentasına kadar her yerdedir. Aslında önceki tahminler, ortalama bir kişinin her hafta kredi kartı değerinde mikroskobik plastik parçacıklar yediğini ileri sürüyor. Ancak yeni araştırmalar bunun aslında yetersiz bir ifade olabileceğini gösteriyor.

Mikroplastikler, uzunluğu 5 milimetreden (0,2 inç) daha küçük olan tüm plastikleri ifade eder. Bunlar endüstriyel atıklarda ve çeşitli güzellik ürünlerinde bulunabileceği gibi, daha büyük plastik atık parçalarının parçalanması sırasında da oluşabiliyor.

Zamanla bu mikroplastikler daha da parçalanarak nanoplastik adı verilen ürünlere dönüşebilir. Bu nanoplastikler o kadar küçüktür ki bağırsaklarımızdan ve akciğerlerimizden geçerek doğrudan kan dolaşımımıza girebilir ve vücudumuz üzerinden kalplerimiz ve beynimiz dahil hayati organlarımıza gidebilirler.

UNESCO'nun Okyanus Okuryazarlığı Portalı'nın tahminlerine göre, bu plastik parçacıkların çoğu, 50 ila 75 trilyon arasında plastik parçası içeren okyanusa sürükleniyor. Ve sonunda bu plastikler yiyecek ve su yollarımıza karışıyor.

Plastik yeme fikri başlı başına rahatsız edici olsa da, buradaki en büyük endişe, bu plastik parçacıklarının vücudumuzun doğal hormon salınımını kesintiye uğratabilecek ve potansiyel olarak üreme bozuklukları ve bazı kanser riskimizi artırabilecek kimyasallar içermesidir. Ayrıca ağır metaller gibi toksinleri de yüzeylerinde taşıyabilirler.

Geçmişte araştırmacılar, şişelenmiş suyun tek bir kapta onbinlerce tanımlanabilir plastik parçayı içerebileceğini göstermişti. Ancak yakın zamana kadar mevcut ölçüm araçlarıyla yalnızca daha büyük mikroplastikler tespit edilebiliyordu. Nanoplastiklerin alanı büyük ölçüde bir gizemdi.

Columbia Üniversitesi Lamont-Doherty Dünya Gözlemevi'nden çevre kimyacısı Beizhan Yan, yaptığı açıklamada, "Daha önce burası sadece karanlık ve haritalandırılmamış bir alandı. Toksisite çalışmaları sadece orada ne olduğunu tahmin ediyordu." dedi.

Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlanan yeni bir makalede Yan ve meslektaşları, bu keşfedilmemiş bölgeyi değerlendirmek için en son teknolojiyi kullandılar.

Yan, "Bu, daha önce görmediğimiz bir dünyaya bakabileceğimiz bir pencere açıyor" dedi.

Ekip, Raman saçılma mikroskobu adı verilen (COVID virüsü boyutuna kadar parçacıkları tespit edebilen) bir teknik kullanarak, şişelenmiş suyun her litresinde yüzde 90'ı nanoplastik olan ortalama 240.000 plastik parçacığını ölçebildi. Bu, önceki tahminlerden 10 ila 100 kat daha büyük.

Bu plastikler muhtemelen şişe malzemesinden, suyu "arıtmak" için kullanılan filtrelerden ve kaynak suyun kendisinden kaynaklanmaktadır.

Araştırmanın başyazarı Columbia yüksek lisans öğrencisi Naixin Qian yaptığı açıklamada, "Bu tür şeylerin bu kadar fazlasını bulmak tamamen beklenmedik bir durum değil" dedi. "Fikir şu ki, şeyler ne kadar küçük olursa, o kadar çok olurlar."

Ekip, bu potansiyel olarak tehlikeli parçacıklara maruz kalma durumumuzu daha iyi bilgilendirmek için araştırmalarını musluk suyu ve diğer su kaynaklarını kapsayacak şekilde genişletmeyi umuyor.

Kaynak: Newsweek