Araştırma, şirketlerin emisyonlarının bedelini ödemeleri halinde ne kadar karbon hasarına mal olacağını ortaya koyuyor

Araştırma, şirketlerin emisyonlarının bedelini ödemeleri halinde ne kadar karbon hasarına mal olacağını ortaya koyuyor

Dünyadaki şirketler o kadar çok iklim değişikliği kirliliği üretiyor ki, yaklaşık 15.000 kamu şirketindeki ekonomistler tarafından yapılan bir araştırmaya göre, tazminat ödemek zorunda kalmaları halinde kârlarının yaklaşık %44'ünü tüketebilirler.

Analiz edilen halka açık şirketlerin (tüm şirketlerin bir kısmının) "kurumsal karbon zararları" muhtemelen dünya çapında trilyonlarca dolar, Amerikan firmaları için ise yüz milyarlarca doları buluyor. yayınlanan araştırmadan. Bu, Amerika Birleşik Devletleri hükümetinin önerdiği karbondioksit kirliliğinin maliyetine dayanıyor.

Hesaplanan hasarın neredeyse yüzde 90'ı dört sektörden geliyor: enerji, kamu hizmetleri, ulaşım ve çelik gibi malzemelerin imalatı. Perşembe günkü Science dergisinde ekonomistlerden ve finans profesörlerinden oluşan bir ekip tarafından yapılan çalışma, şirketlerin ısıyı hapseden gaz emisyonlarını rapor etmelerini sağlamaya yönelik yeni hükümet çabalarının hem firmanın kârlılığı hem de dünyanın ekolojik sağlığı açısından ne anlama geldiğini inceliyor.

Bu yılın başlarında Avrupa Birliği, firmaların karbon emisyonlarını açıklamasını zorunlu kılacak kuralları yürürlüğe koydu ve Amerika Birleşik Devletleri Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu ile Kaliforniya eyaleti de benzer düzenlemeler üzerinde çalışıyor.

Chicago Üniversitesi'nde finans ve muhasebe profesörü olan çalışmanın ortak yazarı Christian Leuz, "topluma maliyeti olan kurumsal faaliyetlere ışık tutma fikrinin çok güçlü olduğunu ancak gezegeni kurtarmak için yeterli olmadığını" söyledi. Kendisi daha önce yaptığı bir araştırmada, hidrolik kırma şirketlerinin kirlilik oranlarını açıkladıktan sonra bu kirlilik seviyelerinin %10 ila %15 oranında düştüğünü söyledi.

Leuz, fikrin tüketicilerin ve hissedarların hasarı görmesi ve firmalara daha temiz olmaları yönünde baskı yapması olduğunu söyledi.

Dış ekonomistler de aynı görüşte.

Leuz ve meslektaşları, bazı kamuya ait şirketlerin karbon emisyonlarını bulan veya tahmin eden özel bir analiz firmasını kullandılar ve 14.879 firmanın karbon kirliliğini analiz ettiler. Daha sonra bunları şirketin gelirleri ve kârlarıyla karşılaştırdılar.

Leuz, bu hesaplamanın "iklim perspektifinden bakıldığında hangi faaliyetlerin topluma özellikle maliyetli olduğunu" gösterdiğini söyledi. Ancak yine de sadece şirketleri suçlamanın doğru olmayacağı uyarısında bulundu. Bu zararların sorumluluğunu, ürünleri üreten firmalar ile satın alan tüketiciler arasında paylaşmak mümkün değildir.”

Leuz, hesaplamaların dünyadaki şirketlerin yalnızca bir kısmı için olduğunu, pek çok kamu şirketinin dahil edilmediğini ve özel şirketlerin ise hiç listelenmediğini söyledi.

İktisatçılar tek tek şirketleri tanımlamak ya da ele almak yerine firmaları sektöre ve ülkeye göre gruplandırdılar. Ve sadece doğrudan emisyonları kullandılar, aşağı yönde olanları değil. Yani bir kişinin arabasındaki gaz, bir petrol şirketinin emisyonlarına veya kurumsal karbon zararlarına dahil edilmez.

Hesaplamalarda ABD Çevre Koruma Ajansı'nın karbondioksit emisyonları için ton başına 190 dolarlık maliyeti kullanılıyor ve çalışma dolar cinsinden bir sonuç rakamı vermiyor, yalnızca kâr ve gelir yüzdesi olarak veriyor. Leuz ancak Associated Press tarafından sorulduğunda trilyonlarca dolar olarak tahminde bulundu.

Ton başına 190 dolardan kamu hizmeti sektörü ortalama kârının iki katından fazla zarara uğradı. Malzeme imalatı, enerji ve ulaşım sektörlerinin tamamında ortalama zararlar karlarını aştı.

Diğer taraftan, bankacılık ve sigorta sektörleri ortalama olarak kârlarının %1'inden daha az olan iklim hasarlarına maruz kaldı.

Ülkelere göre şirketlere bakıldığında, kurumsal iklim zararlarından en çok etkilenen Rusya ve Endonezya olurken, en düşük olanlar ise Birleşik Krallık ve ABD oldu. Leuz, bunun şirketlerin yaşını, verimliliğini ve ülkelerde hangi tür endüstrilerin bulunduğunu yansıttığını söyledi.

Dışarıdan birçok uzman, çalışmanın belirli sınırlar dahilinde anlamlı olduğunu söylerken, birkaçı da nelerin sayılacağına ilişkin bazı seçeneklerde hatalar bulduğunu ve aşağı yöndeki emisyonları saymamanın bir sorun olduğunu söyledi. Küresel emisyonları ve azaltma çabalarını inceleyen Climate Analytics CEO'su Bill Hare, bunları saymadığı için "bunları gereken düzeye indirmek için bir teşvik sağlamıyor" dedi.

Stanford Üniversitesi ekonomisti Marshall Burke, "Sonuçlar önemli ama belki de o kadar da şaşırtıcı değil" dedi. "Bu analizi yapmak için gereken uyarıların sayısı, emisyon hesaplama sistemlerimizin şu anda ne kadar karışık olduğunu gösteriyor."

Ülkelere göre küresel emisyonların takip edilmesine yardımcı olan Appalachian Eyalet Üniversitesi'nden Gregg Marland, "iyi rakamlar, tüketicilerin istediği ürünleri iklim değişikliğine en az katkıyla kimin ürettiğini bilmemize olanak tanıyor" dedi.

Eskiden Dünya Bankası'nda çalışan ve şu anda Boston College'da çalışan Nobel ödüllü ekonomist Paul Romer, hasar tahminlerinin yararlı olduğunu ancak "ahlaki çerçeveleme ve cezalandırma dürtüsü olmadan" doğru şekilde yorumlanması gerektiğini söyledi.

Romer, New York'tan Boston'a taşınması örneğini kullandı. İlk taşınma, nakliye şirketinin kurumsal karbon hasarına maruz kalacaktı, ancak evinden bazı kitapları aldığında bu durum gerçekleşmedi. Kurumsal karbon hasarı rakamlarını yanlış kullanmak taşıma şirketini iflasa sürükleyebilir ve o da onun yerine kendi eşyalarını kullanırdı, böylece toplam karbon emisyonları değişmezdi. Sıfır karbonlu yakıta geçişin daha mantıklı olduğunu söyledi.

Kaynak: AP - Associated Press