Yeni Bir Çalışma, Newton ve Einstein'ın Yerçekimi Teorisiyle Şaşırtıcı Bir Şekilde Çelişiyor Görünüyor

[™ Admin]

Yeni Bir Çalışma, Newton ve Einstein'ın Yerçekimi Teorisiyle Şaşırtıcı Bir Şekilde Çelişiyor Görünüyor

Einstein'ın Genel Görelilik Teorisi, Newton'un Evrensel Yerçekimi Kanunu'nun son derece önemli bir güncellemesi, şu anda evrenin nasıl çalıştığına dair en iyi yaklaşımımızdır.

Ancak Einstein'ın teorisinde, düşük ivmeli "geniş ikili" yıldızların etrafındaki bazı yerçekimi tuhaflıkları da dahil olmak üzere bazı boşluklar var.

Yeni bir çalışma, bu yavaş hareket eden gök cisimlerinin davranışlarının, karanlık maddeye dayanan bir Newton-Einstein teorisi ile açıklanamayacağını, ancak Modifiye Newton Dinamiği veya MOND olarak bilinen bir fikirle açıklanabileceğini iddia ediyor.

1687'de İngiliz fizikçi Isaac Newton ünlü Evrensel Yerçekimi Yasasını yayınladı. Tüm nesnelerin kütleleriyle orantılı olarak çektiği fikri, evrenin yollarını anlamak için büyük bir nimet haline gelen devrim niteliğinde bir fikirdi. Ancak Newton'un etkili çalışmasının bile sınırlamaları vardı - özellikle kara delikler ve yerçekimi dalgaları gibi yerçekimi olaylarını açıklayamıyordu. Neyse ki Albert Einstein, Genel Görelilik Teorisi ile işleri biraz düzeltmeye yardımcı olmak için 20. yüzyılın başlarında ortaya çıktı.

Ancak uzay büyük bir yer ve Einstein'lar bile bazen sınırlarını aşar. Bu sınırların en iyi bilinenlerinden biri, bir kara deliğin merkezi veya Einstein'ın ünlü teorisinin tamamen çökmüş gibi göründüğü tekilliktir. Şimdi, Güney Kore'deki Sejong Üniversitesi'ndeki bilim adamlarının yaptığı yeni bir araştırma, Newton ve Einstein'ın yerçekimi kavramına bir başka sınırın, kısaca "geniş ikili yıldızlar" olarak da bilinen uzun dönemli, geniş ölçüde ayrılmış ikili yıldızların yörünge hareketlerinde bulunabileceğini öne sürüyor. Bu çalışmanın sonuçları bu ay The Astrophysical Journal'da yayınlandı.

Ortak yazar Kyu-Hyun Chae, Avrupa Uzay Ajansı'nın Gaia uzay gözlemevi tarafından yakalanan 650 ışık yılı içinde 650 ışıkyılı içinde 26.500 geniş ikili dosyayı analiz ettikten sonra garip bir şey keşfetti - bu gök cisimleri saniyede 0,1 nanometre kare civarında son derece düşük yörünge ivmeleri elde ettiğinde, gözlemlenen ivmeler neredeyse Newton-Einstein modellerinin öngördüğünden yüzde 30 ila 40 daha yüksek. Ancak bu ivmeler saniye kare başına 10 nanometrenin üzerindeyse, öngörüldüğü gibi Newton-Einstein teorisini izliyorlardı. Özellikle bu ultra düşük hızlanmalarda garip bir şeyler oluyor.

Standart yerçekimi modelinde, karanlık madde kavramlarının hayati derecede önemli hale geldiği yer burasıdır. Bilim adamları, evrenin çoğunluğunu oluşturduğu varsayılan madde ve enerjinin bu varsayımsal formu hakkında hiçbir şey bilmedikleri için, karanlık maddenin bu garip yerçekimi etkileşimini etkilemesi olasıdır. Bununla birlikte Chae, Modifiye Newton Dinamiklerinin veya MOND'nin -ilk olarak 1983'te İsrailli bilim adamı Mordehai Milgrom tarafından önerildi- bu düşük ivmeli sapmaları (diğer galaktik anormalliklerin yanı sıra) açıklayabileceğini savunuyor.

En şaşırtıcı unsur, yine Milgrom'un ortak yazarı olan MOND'den etkilenen bir yerçekimi teorisinin bu beklenmedik 1,4 kat hızlanma artışını açıklamasıdır. Bu teoriye A Kuadratik Lagrangian veya AQUAL denir ve Chae, çalışmasının "zayıf ivmede standart yerçekiminin bozulmasının doğrudan bir kanıtını temsil ettiğini" söyler.

Chae, gazetede, "Bu sistematik sapma, AQUAL teorisinin Galaktik dış alan altındaki dairesel yörüngelerdeki kinematik ivmeler için öngördüğü destek faktörü ile aynı fikirdedir" diyor.

Newton-Einstein teorisinin karanlık madde olarak bilinen, her zaman yakalanması zor olan parçacığa dayanmasına benzer şekilde, MOND kendi sınırlamalarını ve zorluklarını içerir. Chae'nin çalışması, Değiştirilmiş Newton Dinamiği'nin pro sütununda büyük bir +1 gibi görünüyor, ancak teori hala tam olarak bu - bir teori. Yerçekimi ve içinde yaşadığımız evren hakkındaki modern anlayışımızı alt üst etmesi için çok daha fazla gözlemsel desteğe ihtiyacı olacak.

Kaynak: Popular Mechanics