Erkek Arkadaşımla Uyumaktan Nefret Ediyorum

[™ Admin]

Erkek Arkadaşımla Uyumaktan Nefret Ediyorum

Erkek arkadaşımla tam beş hafta ve bir gün yaşadım. Bu bir kabus.

Yıllarca erkeğimle aynı eve taşınmayı hayal ettim. Erkek arkadaşım olmadan önce erkek arkadaşımın yanına taşınmayı hayal ettim.

Birlikte yaşama hevesimin birçok nedeni vardı: Yatırım tencere! Uyuyan bedenim ile ön kapıdaki katil arasında bir savunma hattı! Birisi bana uzaktan kumanda kullanmayı öğretecek! Bana uzaktan kumandayı kullanmayı öğretirken birisinin benim için uzaktan kumandayı kullanması bir başarısızlıktır!

Ama çoğunlukla, onunla paylaşmayı dört gözle bekliyordum.

Hayatımı tam olarak onunla paylaşmaktan bahsetmiyorum - evlilik bunun için var. Daha ziyade, bir şeyleri paylaşma vizyonlarım vardı: Dolu bir buzdolabı gördüm, soya kremam onun yüzde ikilik sütünün yanına sokulmuştu; çileklerim onun kesilmiş kavunuyla aynı çekmeceyi paylaşıyor.

Ortak kağıt ürünlerimizin envanterini çıkaracağım ve ona hepimizin kağıt havlulara hazır olduğumuzu söyleyen bir metin mesajı göndereceğim günü bekleyemedim, ancak biraz Quilted Northern için CVS'ye uğrar mı? evin yolu? (Ben kendim yapardım, ona söylerdim ama beyazlarımızı ayırmaya üşendim…)

Aklımda, bu değiş tokuş benim ona "bebeğim" dememi de içeriyordu. Bu daha önce hiç kullanmadığım bir terim ama birlikte yaşayan ve kimin daha çok tuvalet kağıdı kullandığı konusunda tartışan insanların birbirlerine "bebeğim" dediğini farz ediyorum.

Ve sonra paylaşmanın en üst noktası var - bir yatağı paylaşmak.

Masum, gerçek öncesi yatak paylaşma fantezilerimde, birlikte yaşamanın birçok avantajı vardı. Doğal olarak, kalıcı bir seks partneri olasılığı beni oldukça heyecanlandırdı, ancak programın cinsel ilişki kısmı yepyeni bir alan değil. İnsanlar birlikte yaşamadan önce seks yaparlar. Seks sekstir.

Bundan da öte, sürekli bir gecelik arkadaşlık fikri beni şaşırtmıştı.

Mahvolmuş arkadaşlarıma göre, bir erkek arkadaşla yaşamanın en iyi yanı, gün içinde ne yaparsanız yapın, ikinizden biri veya ikiniz ne kadar meşgul olursanız olun, her zaman eve sevdiğiniz kişinin yanına gelmenizdir. . Her gece onların sıcacık vücudunu yanında hissetmek çok rahatlatıcı, dediler bana. Onun yanımda olduğunu bildiğim için daha iyi uyuyorum.

Bunların hepsi çok tatlı. Ama yalan söylüyorlardı.

Erkek arkadaşımla taşındığımız güne kadar uzak mesafeli bir ilişki içindeydik ve sadece hafta sonları aynı yatağı paylaşıyorduk. Ah, o uzun, güzel hafta sonu geceleri. Aynı anda yatağa düşer ve hangi tüysüz hayvanın en iyi evcil hayvan olacağı konusunda sohbet etmek için kucaklaşırdık - bir semender. bir iguana mı? deniz kaplumbağası mı? Bir deniz kaplumbağası bir bebeğin kafasını yiyebilir mi? - biz uyuyana kadar.

Sabah olduğunda, küçük bedenlerimizin istediği kadar yatakta tembellik eder, sonra yavaşça uyanır, buzdolabında kahvaltı sandviçleri için çedar peyniri olup olmadığı dışında endişelenecek bir şey kalmazdı.

O huzurlu günlerde zamanın pek önemi yoktu. 2:30'a kadar uyumadıysam, ne önemi vardı? Yarın pazar! Ayrıca, uykuyu yakalamak için bütün hafta boyunca kendime yattım.

Düşünmek gerekirse, komodinin üzerindeki dizüstü bilgisayardan "30 Rock" ın eski bölümleri olmadan uyuyamamasını gerçekten sevimli buluyordum. Horlaması beni mutlu etti çünkü bu, bir haftalık sıkı çalışmanın ardından derin bir uykuya daldığı anlamına geliyordu.

Yatak odasını toptancı manavındaki et buzdolabının yaklaşık sıcaklığında tutmayı tercih etmesi benim için iyiydi, çünkü büyük ölçüde işe hazırlanmak için sabah 6'da onun sıcacık örtüler dağından dışarı çıkmanın azabıyla hiç yüzleşmek zorunda kalmamıştım. Hafta içi sabahları, sekiz saatlik güzel, kesintisiz uykudan sonra kendi yatağımdan kendi sıcak yatak odama çıkıyordum.

Sonra erkek arkadaşımın yanına taşındım. Görünüşe göre, birlikte uyuyan bir geceden sonra bir Pazar günü hayatta kalmak, bir Çarşamba günü hayatta kalmaktan çok daha kolay. En azından, yatılı erkek arkadaşınız, gece vücut spazmları ve aralıksız çarşaf ayarlama ikiz hastalıklarından muzdarip, televizyon bağımlısı bir uykusuz olduğunda gerçek budur.

Tabii ki, her hikayenin iki tarafı vardır. Alarmımı sabah 5:30'a kurma, üç kez ertelemeye basma ve dördüncü alarm onu uyandırana kadar uyuma eğiliminde olduğumu ve o zaman uyanması gereken kişinin kendisi olduğunu söylerdi. ben yukarı Ve o haklı olurdu.

Ayrıca size doğru bir şekilde, uykumda rahatsız edici hayalet/zombi sesleri çıkarmaktan oluşan ve seslerin uykusunu delip geçene kadar sesi gittikçe artan ve çığlık atan kişi o olana kadar gece terörüne eğilimli olduğumu söylerdi. korkmuş

Hiçbirimiz rahat durmuyoruz.

Konuyla ilgili örnek: Geçen Pazar gecesi, önümüzdeki hafta uyuyamazsam ne yapacağım konusunda endişelenmekle geçen uzun bir hafta sonundan çok yoruldum. Erkek arkadaşım, arkadaşının evinde maç izleyip eve dönmeden önce derin bir uykuya dalmayı umarak saat 22: 30'da yatağa girdim.

Böyle bir şans yok. Ben yattıktan on dakika sonra, o yatak odasına girdi. Sessiz olmaya ve ışığı yakmadan pijamasını giymeye çalıştı, yüreğine sağlık. Ancak yatağa tırmandığında sorunlar çıktı. İşte o zaman kıvranma başladı. Gece düzeni, nihayet sakinleşmeden önce uyku pozisyonunu en az bir düzine farklı bükülmeye kaydırmayı içerir.

Ardından, yaklaşık yedi dakika sonra, tam ben yeniden sürüklenmeye başlarken, süreç baştan başlıyor. Ve hareket eden sadece şilte değil, altımdaki ve üstümdeki çarşaflar ve örtüler.

Bir evi paylaşın, bir yatağı paylaşın, erkek arkadaşınızın tüm vücut hareketlerini sonsuza kadar paylaşın...

Pazar gecesi işte oradayım, yatağımın yan tarafına uzanmış, yüzüm duvara dönük, derin nefes alıyor ve kendime GÜZEL OLmayı hatırlatmaya çalışıyorum. O da rahat olmalı. Onun da uyuması gerekiyor.

Bu sadece... neden daha işbirlikçi bir şekilde uyuyamıyor?

Yatağın diğer tarafından dördüncü agresif pozisyon değiştirme döngüsünden sonra, sessizce kendimle tartışmaya başladım. Bu bir savaşlarını seç durumu mu? İkiz yatak almamız gerekiyor mu? Yoksa ondan sakinleşmesini mi isteyeceğim? Kullanmak istediğim gerçek kelimeler bunlardı: "Tatlım, lütfen sakin ol. Şimdi uyku zamanı." Bir çocuğu uyarıyormuşum gibi geldiğini fark ettiğimde bu cümleyi yere indirdim.

Sonunda, sürekli hareketi kaldıramadığımda, döndüm ve "lütfen" kısmı dışında, lütfen dayak atmayı bırakmasını istedim.

Cevap vermeyince onu dürttüm. Uyuyakalmış olabilir ve ben de ona uyumasını söylemek için onu uyandırıyordum.

"Beni duydun mu? Sana yumruk atmayı bırakmanı söylemiştim."

"Hayır, kesinlikle seni duymadım. Bilseydim, sana çeneni kapamanı ve ayrıca ben uyurken bana sarılmayı bırakmanı söylerdim.

Onunla kucaklaşmaya çalışmıyordum. Vücudum istemeden onunkine dokunuyor olmalıydı. İşte o zaman bir aydınlanma yaşadım. Orada sessizce yatıyordu, yatak tutma eğilimlerimden biraz rahatsızdı ve çenesini kapalı tutuyordu. Düşünceli bir erkek arkadaş ve bir stand-up adamı olduğu için benimle oynamama izin veriyordu.

Bu da beni... tam bir dırdır yapıyor.

Onun kıpırdanma eğiliminden duyduğum rahatsızlığın asıl kıpırdanmayla çok az ilgisi var ve her şey kişiliğimin sabırsız, kendini beğenmiş tarafıyla ilgili (çoğu zaman uykuda kalıyor, ama uyandığında erkek arkadaş dikkat et).

Burada öğrenilmesi gereken değerli bir ders var: Çiftler arasındaki çoğu tartışmada olduğu gibi, tahriş, görünüşte tahrişe neden olan şeyle gerçekten ilgili değildir; iki farklı kişiliği bir ilişkiye ve iki farklı bedeni çift kişilik bir yatağa bağlama girişimiyle ilgilidir.

Sonunda, her gece yanımda yatan adamdan daha fazla yakınlaşmayı tercih edeceğim kimse yok.

Sonunda, her gece yanımda yatan adamdan daha fazla yakınlaşmayı tercih edeceğim kimse yok. Kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kıpır kılar.

Kaynak: YourTango