Adam Köpeğini Klonluyor Ama Kişiliklerinin Tamamen Farklı Olduğundan Yakınıyor

[™ Admin]

Adam Köpeğini Klonluyor Ama Kişiliklerinin Tamamen Farklı Olduğundan Yakınıyor

Kanada, Saskatchewan'da büyük bir çiftlikte büyüdüm ve gençlik yıllarımda her yaz, babamın tanınmış bir maden arayıcısı olan bir arkadaşıyla birlikte kalmak için çiftliği terk ederdim. O yazlar boyunca bana maden arama hakkında her şeyi öğretti ve o zamandan beri gerçekten yaptığım şey bu. Yaptığım iş için dünyada Saskatchewan'dan daha iyi bir yer yok. Şimdi burada kendi maden arama ve petrol üretim şirketimi yönetiyorum; Güney ve Orta Amerika ve Avrupa'da yoğun bir şekilde çalıştık, ancak elmaslar da dahil olmak üzere çok çeşitli minerallere sahip olduğu için şimdi Saskatchewan'a odaklanma eğilimindeyiz.

COVID öncesi zamanlarda, Saskatchewan kışlarından kaçarak şirketimin Meksika, Jalisco'da sahip olduğu bir gümüş madenciliği mülküne gitme eğilimindeydik. Burası benim ve diğer iki maden arayıcısının, Felipe Robles ve Gabino Jaimes'in Sydney'i bulduğu yer; o zehirlenmiş bir yavru köpek yavrusuydu ve hayatta kalan son yavruydu.

Onu bulduğumuzda sadece 10 haftalıktı, bu yüzden onunla ilgilendik, karnını doyurduk ve onu Puerto Vallarta kasabasına bir veteriner kliniğine götürdük. Veteriner bize Sydney'in aslında oldukça iyi durumda olduğunu söyledi ve ona Kanada sınırını geçmesi için gereken iğneleri ve belgeleri verdi. Bir taşıma çantasına yerleştirilen Sydney, daha sonra Calgary'ye giden doğrudan bir uçuşta bana katıldı. Bu 13 yıl önceydi ve o zamandan beri benimle birlikte.

Sydney'in algılama becerilerini keşfetmek

Uzun yıllar Sydney benim yardımcımdı. O sadece inanılmaz bir köpek. Birlikte uzun mesafeler kat ederdik ve yaklaşan büyük bir kamyon olursa, her zaman yanıma gelir ve fark ettiğimden emin olmak için beni biraz iterdi.

Sydney de her zaman çılgın bir köpek olmuştur. Çok küçük yaşlardan itibaren top kovalamayı çok severdi. Ancak altı yaşına gelene kadar gerçekten dikkate değer bir şey olmadı. Onu Vancouver'daki Granville Adası'nda gece yarısı yürüyüşüne çıkarıyordum ki, yeraltında bir topun kokusunu alıp peşinden gitti. Bir çukur kazmak için 30 dakika harcadı ve o topu aldı. O zaman, bir topun kokusunu sülfür kokusuyla değiştirebilirsem, onu bir maden arayıcısı olarak eğitebileceğimizi anladım.

Bir maden arama şirketi olarak, genellikle bir hava jeofizik araştırması yapıldıktan sonra bir yeri ziyaret edeceğiz. Bir uçak bölgenin haritasını çıkarmış olacak ve eğer bu araştırma jeofiziksel bir anormallik göstermişse, sülfidik bir minerali gösterebilecek bir şey; nikel, bakır veya altın deyin, daha sonra daha fazla araştırmak için yürüyeceğiz. Sydney'i sülfür kokularını algılaması için eğittikten sonra o da bize katılacaktı. Yerde görüşümüzü engelleyen bir örtü varsa, altındaki sülfidik mineralleri tespit edebilir. Tabii makul bir derinlik olması koşuluyla, 100 metre yeraltında gömülü mineralleri tespit edemez! Yöntemi, yeri kazmak ve sonra bulduğu şeyin üzerine küçük bir yuva yapmak ve üzerinde uyumak. O aşamada işini yaptı ve sonra sadece kestirdiği için çok mutlu. Ama bu, kırsalda koku arayan köpekler gibi değil, oldukça sakin bir prosedür.

Sydney'in dahil olduğu tespit çalışması, muhtemelen yaptığımız tüm işin yüzde 20'sini oluşturuyor, ancak bunu kaybetmek istemedik. Yaptığım hata, makul derecede akıllı herhangi bir köpeğin Sydney'in yaptığını yapabileceğini düşünmek. Yanılmışım. Görünüşe göre çok az köpek mineral sülfürleri saptayabilir ve yapabileceği şekilde onlara rapor verebilir.

Border Collies'ın bunu yapıp yapamayacağını görmeye çalıştık ve ancak bir dereceye kadar yapabildiler. Daha sonra Jake adında bir Avustralyalı Cattledog ile yaklaşık altı ay geçirdik ama yine de Sydney'in yeteneğine sahip değildi. Yine de Sydney'in arkadaşı oldu, bu yüzden artık ailenin bir parçası. Yıllar boyunca çeşitli başka köpekleri denedik ama hiçbiri Sydney'in sahip olduğunu tespit etme kapasitesine sahip değildi.

Sydney bir Avustralya Sığır Köpeğine benziyor, ancak DNA testleri onun yediden fazla ırkın bir karışımı olduğunu gösterdi. Başka bir Sidney yetiştirmenin imkansız olacağını anladık. En azından Sydney, bu yeteneğe sahip olduğunu bilmeden hayatının yarısından fazlasını geçirdiği için, bu noktada kısırlaştırıldı ve yavruları olamazdı.

Sidney'i Teksas'ta Klonlamak

2018'de Sydney'i klonlamaya başladım, ancak başlangıçta bunu yapabileceğim tek yer Güney Kore'ydi. Sonra 2019'da Teksas'ta ViaGen adında evcil hayvanları klonlayan bir yer keşfettim ve onlarla baş etmek çok kolaydı. Klonlama işlemi için doku örnekleri sağlayabilmemiz için yerel bir veteriner biyopsiyi tamamladı, bu örnekler daha fazla işlenmek üzere ViaGen'e gönderildi ve biz 2021'de Sydney'i klonlamak için tetiği çekene kadar depoya yerleştirildi.

Doku örnekleri açısından dahil olmam ve sağlamam gerekenler dışında, klonlama sürecinin özellikleri hakkında gerçek bir fikrim yok, ancak her zaman yerel olarak ve Meksika'da hayvan refahının savunucusu oldum. Sydney'i klonlamak bize 50.000 dolara mal oldu ve bunun 2021 sonbaharında bir köpek yavrusu alacağımız anlamına geldiğini düşündük. Sonra 9 Temmuz'da "Yavrularınız geldi" diyen bir telefon aldım. "Yavrular mı? Neden bahsediyorsun?" diye düşündüğümü hatırlıyorum. Klonlama işlemi sırasında embriyonun ayrıldığına ve daha sonra iki özdeş yavru doğduğuna inanıyorum.

Klonlanmış yavrular geliyor

Ancak COVID nedeniyle ABD'ye kolayca gidemedik, bu yüzden Sydney'i yanıma aldım ve Winnipeg, Manitoba'dan bir uçak kiraladım. New York, Rochester'a uçtuk ve ViaGen'den bir doktor, yavruları bizi havaalanında karşılamaları için getirdi. Dürüst olmak gerekirse, o iki yavruyu görmek tam bir şoktu ve ben oldukça tıkandım. Onları görene kadar neredeyse gerçekten olduğuna inanmıyordum.

Olivia ve Fiona adını verdiğimiz yavruları sandıklarından çıkardık ve kuyruklarını sallayarak geldiler ve Sydney'i öpmeye gittiler. Vahşi bir "bekçi köpeği" havlaması yaptı ve köpek yavruları da dahil hepimiz karıştırdık. Ama artık yavruları seviyor ve Fiona da Sydney'i kesinlikle seviyor. Olivia pek değil ama Fiona Sydney'e sımsıkı sarılacak ve onun üzerine uzanacak.

Yavruların Kanada'daki ilk yemeğini hala hatırlıyorum: Eve gitmek için Kanada'nın Kuzey Ovaları'nda yedi saat yol gitmeden önce bir kamyonun arkasında paylaşılan bir et döner tavuğu. Evime döndüğümde, ilk gecelerinde sabah saat 4'te uyandım ve Olivia'nın Fiona'yı bir battaniyeyle oturma odasının zemininde çekiştirdiğini gördüm.

Sydney, Olivia ve Fiona genetik olarak aynı üç köpek, bu yüzden hafif tuhaflığı bazen beni etkiliyor. Sydney, özelliklerini onlara yazdırıyor, ancak her köpek yavrusu kendi ayrı, farklı kişiliğine sahip ve hepsinin küçük tuhaflıkları var. Bütün bunların benim için en ilginç yönü bu.

Klonlanmış köpeklerin kişilikleri

Olivia tatlı ve biraz çekingen, neredeyse utangaç, Fiona ise gürültülü ve coşkulu. Ama Olivia daha büyük köpek. Fiona normal bir sedyenin küçüğü olarak kabul edilirdi. Fiona eve geldiğinde kanepeye atlar ve tüm arka minderleri fırlatır. Bu arada, Olivia sürekli yatakta olmak istiyor. Fiona'nın genellikle başını eğdiği ve avlunun karşısından Olivia'ya baktığı yerden başladığı ve 10 ila 15 saniye sonra birbirlerine saldırdıkları bir Meksikalı stand-off oyunu var. Zamanın yaklaşık yüzde 99'u son anda tavuktan çıkıyor ve genellikle oyunu başlatan tavuk oluyor.

Ondan farklı olmalarına rağmen, Syd'in sahip olduğu aynı huysuzluklara sahipler ve ondan hoşlanıyorlar, insanları seviyorlar ve her şeyi çabucak çözüyorlar. Tipik bir kilometrelik yürüyüş bir saatten fazla sürüyor çünkü durup her şeyi araştırıyorlar. Ve tıpkı Syd'in bir zamanlar yaptığı gibi, gençliklerini birkaç bin dolar değerindeki mobilyayı, kaplamaları, kabloları, okuma gözlüklerini ve güneş gözlüklerini yok ederek geçirdiler. Her ikisi de tamamen çılgın ve çok çevik; şu anki boyutlarında neredeyse bir tavşanı yakalayabilirler ve bu çok şey söylüyor çünkü Saskatchewan tavşanlarımız inanılmaz hızlı. Yine de yavruların Syd'e göre büyük bir avantajı olduğunu söyleyebilirim; Büyüdükçe birlikte oynayacakları ve sevecekleri o, Jake ve birbirlerine sahipler. Jake, her şeyi birbirine bağlayan kesinlikle yapıştırıcıdır. Dışarı çıktığımızda, genellikle önümüzde olan yavruların nerede olduğuna bakar ve Sydney'e göz kulak olmak için geri döner.

Yavru köpek sahibi olmak ilk yıl için tam zamanlı bir iştir ve her zaman onları ilk sıraya koymak demektir. Bir top ve kayalardan arta kalan yiyecek kapları kullanılarak eğitilen Syd'in aksine, köpek yavruları, profesyonel olarak yapılmış altı tıbbi tespit standı ile 900 metrekarelik özel tasarlanmış bir stüdyoya sahiptir. Ayrıca güzel bir deri kanepe var.

Bir köpeğin belirli bir kokuyu avlamak için kendine güven geliştirmesinin, her biri yaklaşık 15 dakika süren yaklaşık 400 eğitim seansı aldığını buldum, ancak eğitimimiz köpeklere karşı inanılmaz derecede nazik ve övgü eksikliğini bir ceza olarak görüyoruz. Olivia ve Fiona'nın resmi eğitimi henüz başlangıç aşamasındadır, ancak ikisi de bakır, nikel, altın ve elmasla ilgili bir veya iki koku için inanılmaz bir yetenek gösterir. İş kokulandırmaya geldiğinde gerçekten Sydney'in içgüdülerine sahipler ama bu konuda farklı davranıyorlar.

Yavruların kokuları algılama yeteneğinin ilk belirtisi Fiona ile oldu, 100 günlükken ona bir koşum takımıyla tasma eğitimi veriyordum. Avluda yürürken frene bastı, kazmaya başladı ve toprağın yaklaşık üç santim altında gömülü bir kemik buldu. Daha önce kemiklerle tanışmıştı, ama muhtemelen bir yıldan fazla bir süredir orada gömülü olan bu kemiği içgüdüsel olarak kokladı.

İnsanların klonlamaya karşı farklı tepkileri var, bazıları bunun normal olduğunu düşünüyor, bazıları ise bunun yanlış olduğunu düşünüyor çünkü zaten barınaklarda çok fazla köpek var. Bu bakış açısını anlayabiliyorum ama bizim özel durumumuzda Sydney'i bizim yaptığımız gibi yeniden üretmekten başka bir seçenek yoktu. İnsanların ilk başta oldukça şaşırabileceğini düşünüyorum, ancak deneyimlerime göre, Olivia ve Fiona ile tanıştıklarında klonlama etiği konusundaki fikirlerini değiştiriyor gibi görünüyorlar. Ve çalışma çevrelerimde insanlar Sydney hakkında her şeyi biliyorlar, bu yüzden köpek yavruları onları gerçekten büyüledi. Syd'e aşina olan herkes, onun maden arama mirasına devam edecek iki kişi daha olduğu için heyecanlı.

Veterinerimize kontrol için yavruları ilk getirdiğimizde, klonlamaya devam ettiğimizi bilmiyordu. Başta ona söylemedim, tüm değerlendirmeyi yapmasına izin verdim ve sağlıkları açısından her şey mükemmeldi. Sonra "Burası Sydney" dedim ve ona Sydney'i klonladığımızı söyledim. İnanamadı, orada öylece durup köpek yavrularına baktı. Bu veteriner Sydney'i uzun zamandır tanıyor.

Sydney, Olivia ve Fiona'nın geleceği

Sydney 2020'de progresif retinal atrofi (PRA) geliştirdi, bu yüzden ne yazık ki şu anda kör, ancak morali iyi ve sağlığı iyi ve her gün yürüyüşe çıkıyor. Çoğu yaşlı köpek gibi okşanmayı ve fırçalanmayı sever, geç uyur ve akşam yemeğini sever. Yavruların henüz PRA genine sahip olup olmadığını görmek için test yapmadık. Elbette aynı köpekler oldukları için bu endişe var, ancak ikisinin de sağlığı mükemmel.

Geçen yıl Sydney bizimle üç kez sahaya çıktı ve şimdi, genellikle onu herhangi bir yolun bir kısmı için taşımak zorundayız. Muhtemelen her yolculukta Sydney'i ortalama 3 km ila 5 km taşıdım ve o 50 lbs, bu yüzden iyi bir antrenman. Ama bundan hoşlanıyor ve gelmek istiyor. Onu gitmeye zorlamıyoruz ve her zaman bol su bulunan bölgelerde olduğumuzdan emin oluyoruz, böylece yüzmeye gidebilir ve serinleyebilir. Yaz aylarında, aşırı ısınmaması için onu klipsliyoruz. İşimde en büyük endişemiz insanlar için ve daha çok köpekler için güvenliktir. Onları tehlikeli durumlara sokmamak için bize güveniyorlar. Bir sürü önlem alıyoruz ama asıl mesele Sydney'in gitme arzusunun olması. Eğer yapmazsa, gerçekten rahat bir yerde kalabilirdi.

Yavrular şu anda yaklaşık 220 günlükler ve ilk resmi maden arama gezileri Mayıs ayı sonlarında Saskatchewan'da olacak, ancak aslında bir kez sahada bulundular. Onlar için bir bakıcı ayarladım ama o düştüğü için onları bir yolculuğa çıkardım. Onları kampta bırakamazdım, bu yüzden benimle Pete Lake'e geldiler ve 1950'lerden kalma eski bir altın gösterisi bulan keşif ekibinin bir parçasıydılar.

Ben bir köpek yetiştiricisi değilim ama sonunda, Olivia ve Fiona 5 ya da 6 yaşındayken, onlar için iyi eşler bulabilirsem, her birinin bir ya da iki tane yavrusu olması sorun olmaz. Yine de kesinti olurdu, zaten dört köpeğim var ve bu yeterli! Aynı durumda olsam yine bir köpeği klonlardım ama neyse ki artık Sydney, Olivia ve Fiona var.

Kaynak: Newsweek