2020'nin En İyi 25 Filmi (Şu Ana Kadar)

[™ Admin]

2020'nin En İyi 25 Filmi (Şu Ana Kadar)

Sinemanın görünüşte kapatıldığı bir yılda, hala görmek için çok güzel yapıtlar var - nereye bakacağınızı biliyorsanız

Robert Altman’ın Hollywood hicivinde, sahte ama tamamen doğru bir şov dünyası sloganıyla süslenmiş bir stüdyo alanında bulunan bir bina olan Oyuncu: “Filmler… şimdi her zamankinden daha fazla.” 90'ların başında yapılan bir film bağlamında, bu epigram, hem yeni başlayan VHS pazarına hem de en pahalı gişe rekorları kıran, gerçek ve manevi devam eden Altman'ın yıkımına uğrayan özel kilidin artan gösterisini eleştirdi Yeni Hollywood zafer günleri. Ancak sözler aynı zamanda, insanların kriz zamanlarında uygulamalarının ve oyunlarının kalıcı önemi hakkında kendilerini güvence altına almak için kullandıkları türden glib'i mükemmel bir şekilde parodiler - mevcut durumumuzda, beklerken izlediğimiz VOD tekliflerinin sürekli akışı küresel bir pandemi ortaya çıkması bir tür film kültürü oluşturur ve bunun uzantısı filmlerin şimdiye kadar her zamankinden daha önemli olduğunu gösterir.

Belki yaparlar, belki de yapmazlar. Ya da belki bir daha asla olmayacaklar, en azından filme gitmenin temelde kolektif bir fenomen olduğu gibi değil, yine de bir süredir bu yönde ilerliyoruz. “Yılın en iyi filmleri” listelerinin bir arada toplanmasının, tiyatro gösterilerinin festival prömiyerlerinden aylar veya yıllar sonra geldiği küçük stüdyoların bulunduğu büyük stüdyolardan A-liste başlıklarını bir araya getiren keyfi bir envanterden daha fazlası olup olmadığı sorusu aslında hepsi bu değil Daha küçük distribütörlerin, arthouse'ların yeniden açılması için zamanlarını daha fazla uzatmak yerine potansiyel niş isabetlerini talep üzerine koyarak kayıplarını azaltacağı giderek yaygınlaşıyor gibi görünüyor (Sergi A: A24 İlk İnek'i çevrimiçi duruma getiriyor) daha sonraki bir tarihte tiyatrolara tekrar yayınlamak yerine bu ay). “Kayıp bir yıl” hissi azalmaya başladı… en azından Netflix, iTunes ve Disney + gölgesinde faaliyet gösteren “sanal sinemalar” ağına erişecek (ve onları destekleyecek) konumlandırılmış, anlayışlı veya ayrıcalıklı olanlar için.

Arzu ve zamana sahip olanlar için, bugüne kadar geçen yıl güçlü, çeşitli bir film listesi verdi ve bu listede bulunanların çoğu bu noktada oldukça kolay bir şekilde bulunabilir. Christopher Nolan’ın Tenet'in 2020’nin roll çağrısını tamamlamak için zamanında yayınlanıp yayınlanmayacağını öğrenmeden önce ilk 25'imizi yakalama fırsatı bulmayı düşünün. —Adam Nayman

[™ Admin]

Asla Nadiren Bazen Daima - Never Rarely Sometimes Always

Yönetmen: Eliza Hittman (Odak)

Genç bir kadının kürtaj alma arayışına deneysel, neredeyse metodolojik bir bakış, Hittman'ın üçüncü uzun metrajlı filmi, derin bir sözlü acı, endişe ve karışıklık rezervi olan bir kahraman olan Sonbahar'ı (yeni gelen Sidney Flanigan) göz ardı etmez. Bu, ana akım bağımsız sinemada giderek daha nadir görülen bir filmdir - meseleye dayalı ama preachy, empatik değil, derinden duygusuz, perçinleme ve koşullarını gerçekleştirmede ilgisiz. Hittman zaten bir hasta bakışıyla bilinir ve bazen planlamayla ilgili kararsızlık gibi görünebilir. Pennsylvania'dan New York'a bir otobüs yolculuğu akla gelebilecek en yavaş ikinci yanma gibi oynuyor. Ama Asla Nadiren Bazen Her zaman bu izlenimci tarzı alır ve özgürlüğe ya da en azından kesinliğe ve sonla başa çıkmanın tüm karmaşıklıklarına doğru bir yolculuğa çıkarır. Bu film, belki de 2020'de yayınlanan en iyi film, büyük bir Amerikalı film yapımcısı için bir dönüm noktası gibi geliyor. —Sean Fennessey

[™ Admin]

Asistan - The Assistant 

Dir. ile Kitty Green (Bleecker Caddesi)

Kitty Green’in işyeri korku filminin katı, ritmik minimalizmi, film yönündeki yılın en adroit ve çevik egzersizidir; Asistan'da çok fazla şey olmasa da, filmin bir karışıklık biçimi olarak sessiz, baş aşağı profesyonelliği vizyonu (başlığın ürpertici etkilerini düşünün) silinmez ve başka bir şekilde #MeToo masalı olarak saptanmış olabilecekleri bir şeye dönüştürür. daha etkin varoluşsal. Tertemiz giyinmiş ve tarz sahibi drone, cinsel olarak yırtıcı patronuna söyleyip söylemeyeceğine karar vermeye çalışırken, Julia Garner kendini etkileme ve kendini olumsuzlamanın kesişimini bulur; şirketin endişe verici İK bekçisi olan Matthew Macfadyen, Ardıllıktaki hasta komik parlaklığını tek bir sinsi diziye damıtır. -Nayman

[™ Admin]

Yırtıcı kuşlar - Birds of Prey

Dir. yazan Cathy Yan (Warner Bros.)

Veya: Bir Margot Robbie'nin Fantabulous Kurtuluşu, İntihar Timi'nin zayıf, titrek bakışından kurtuldu (#AyerCut'u tutabilirsiniz) ve DCEU'ya akın eden Çinli-Amerikalı yönetmen Cathy Yan'ın odaklanmış yönlendirici artıları önünde yer değiştirdi markanın bugüne kadar üretken olan tek üretici kararlarından biri. Yan’ın sağlam, tam olarak görselleştirilmiş dövüş sahneleri ve yetenekli çizgi roman hikaye anlatımı - Deadpool’un dördüncü duvarını, İnsanlığa Karşı Kartların çoğunu ekleyerek tarz tarzı iğrençliğe - düşünün, Robbie'ye sevgi dolu, hatta sevimli bir film yıldızı performansı sunacak bir çerçeve sağlayın. İntihar Kadrosunda, korkunç grotesquerie'den ayrılmak için zorlanıyor, burada rahat, komik ve eşit derecede oyun aktrislerinden oluşan bir grup (Rosie Perez, Jurnee Smollett-Bell ve komik bir taş yüzlü Mary Elizabeth Winstead) ve Ewan McGregor'un narsisistik beta-erkek suç lordu Black Mask'de değerli bir kurtlu erkek düşman verildi. Sadece anın duygusu olarak adlandırılabilen McGregor, karakterini yüzüne, tekrar tekrar yumruk atmasını görmek istediğiniz bir adam olarak oynar. Neyse ki, Yan ve Robbie mecbur. -Nayman

[™ Admin]

Staten Adası Kralı - The King Of Stanten Island

Dir. yazar Judd Apatow (Universal)

Apatow, yıllardır John Cassavetes ve Hal Ashby'nin çalışmalarından bahsediyor. Bunu ilk kez hissettim. Belki de itfaiyeciler ve hemşireler ve onların arzulanan tohumları ile süslenmiş mavi dış yaka yakasıydı. Belki görüntü yönetmeni Robert Elswit'in doğal ışığa bağımlılığıydı. Belki de Apatow’un en yeni çizgi roman trajedisi olan Pete Davidson'du. Her iki durumda da, bu benim üzerimde çalıştı, uzun bir süre içinde en iyi tekliflerini yapan karakter aktörleri üzerinde ağır bir karantina dramatiği (Steve Buscemi, Marisa Tomei) ve Bill Burr'dan klasik bir “Whoa, bu komik adam bir helluva aktör” dönüşü. Apatow’un gölgesi filmografisinden daha uzundur, ancak onu tıkaçlardan uzakta görmek ve nüfuz etmek heyecan vericidir. Bir sonraki eylemi için Dave Chappelle, Marc Maron, Rob Delaney ve Jason Segel'in oynadığı Kocalar'ın bir versiyonunu önerebilir miyim? Tamam, belki de bu kötü bir fikirdir. -Fennessey

[™ Admin]

Da 5 Kan - Da 5 Bloods

Dir. ile Spike Lee
Nerede İzlenir: Netflix

Belirli bir noktada Spike Lee’nin Sierra Madre Hazinesi’ndeki riff'i, bir araya gelen bir grup asker hakkında şaka güdümlü bir topluluk parçasından Delroy Lindo için bir vitrinin içine dalıyor - bu konuda bir sorun yok. Beş Kan olabilir, ama gerçekten önemli olan, hırpalanmış MAGA kapağında acımasız suçluluk ve kızgınlığın dağdır. Tazminat, intikam ve kurtuluşun ayrılmaz hale geldiği, küstahça, politik olarak muhalif bir Afrikalı Amerikalı gazinin çelişkilerini somutlaştırmakla görevlendirilen Lindo, en büyük ve en çene bırakan anları olan gerçek bir kokteyl yapıyor. kan, ter ve gözyaşı dökün - usta bir aktörün kontrol hediyesi. Da 5 Bloods, belki de kaçınılmaz olarak, amaçlanan kapsamı ve kabarcık yoğunluğu göz önüne alındığında, düzensiz bir filmdir, ancak Lindo olağanüstüdür. -Nayman

[™ Admin]

Bacurau

Dir. hazırlayan: Kleber Mendonça Filho ve Juliano Dornelles (Kino Lorber)

Brezilya'dan kesinlikle vahşi bir muamele, öğütücü hikaye anlatımı ve anti-sömürgeci alegoriyi hiperviolent, öngörülemeyen bir eğlence güvesi ile çarpıştırdı. Kleber Mendonça Filho’nun son filmi olan 2016’nın çok daha elegiac Aquarius'u, ülkesinin soylulaştırmayı ve bir kadının muhalefet eylemini ele geçirme hikayesi için siyasi bataklığa girişti. Ancak Bacurau, fikirleri daha mitolojik bir şeye dönüştürür, UFO görüntüleri, Rambo-esque av dizileri ve kabile savaşını birleştirir. Bir kez daha Sônia Braga'yı ana muhalefet direnişi olarak kabul etti ve titiz ve ölümcül kararlılıkla titiz kuşatılmış yerleşime liderlik ediyor. Bu film gerçekten türünün tek örneği; meydan okuyup hissetmediğinizi araştırın. -Fennessey
 

[™ Admin]

İlk inek - Fist Cow

Dir. yazan Kelly Reichardt (A24)

COVID-19'un erken dağıtım kazası olan Kelly Reichardt’ın güzel yazılmış ve oyunculuk dönemi, umarım doğru zamanda A24 tarafından teatral olarak yeniden diriltilecek. Akış platformlarında büyük filmler görmek artık yeni normal olsa bile, bu titizlikle çekilen ve sesle tasarlanan herhangi bir film, sihrini karanlıkta çalışma şansını hak ediyor. Esasen Amerikan toplumunun oluşumuna karşı kapitalist bir yaratıcılık ve hırs benzetmesi - özellikle 19. yüzyılın başlarında Oregon Trail'den çamurlu, etnik olarak karışık bir karakol - First Cow, Reichardt'ın Batı türünü Meek's Cutoff'tan daha ince ve güçlü bir şekilde revize ettiğini buluyor ; haydutları veya tabancaları olmayan Butch Cassidy ve Sundance Kid gibi ve mahkum en iyi arkadaş kahramanları için daha da belirgin bir trajedi hissi gibi. Bu milenyumda çok az sayıda Amerikalı film yapımcısı Reichardt’ın kırılmamış kazanan çizgisiyle eşleşebilir ve her zamanki gibi döküm seçimleri yerinde: Mükemmel bir dünyada Orion Lee’nin Çinli bir göçmen olarak küçük ölçekli pasta girişimcisi olarak karizmatik çalışması bir yıldız üreticisi olacaktı. -Nayman

[™ Admin]

Kötü Eğitim - Bad Education

Dir. ile Cory Finley

Long Island devlet okulunun son derece rekabetçi alanı olan ormanlık boynumda provenans ile küçük bir gerçek hikaye ahlakı oynuyor. Hugh Jackman, her okul yönetim kurulu güçlendiricisi için doğru memnuniyet verici iltifat ve geleceğinden şüphe eden ofisine tökezleyen her öğrenci için doğru güven notuyla ürkütücü gerçek bir lise yöneticisi olarak rol alıyor. Görünüş ve çözülecek şeyler değil, açıkçası: O kötü… bir eğitimci. Ticaretin oyun yazarı olan Yönetmen Cory Finley, huzursuz yüzleşmeler ve klostrofobik Kubrickian sahnelemesinde ustalığa sahip. (Lotta düşük açılar ve uğursuz dolly çekimleri burada!) Son filmi, küçümseyen Thoroughbreds, birkaç sıkılmış ve aldatıcı genç kızın merceğinden baktı. Bu sefer, lanet iyi olmayan yetişkinler. Bu tür bir kemer konuşması için özlem duymak, ama onları seviyorum. Otuz yıl önce, bunun gibi gergin dramalar ödüller için yarıştı ve ailem için akşam yemeği partisi konuşma yemine konu oldu; şimdi video akışlarının tıbbi kavanozunda sadece bir pamuk topu daha var. Ama her şeyden önce bunu izlemek için bir neden varsa, Jackman. O kadar muhteşem bir şarkı ve dans jambonu, nadiren bu vitese geçiyor, daha az büyüleyici değil, çok daha az göz kamaştırıcı. Onun büyük varlığı ve doğal güzelliği asla karakterin kibirini ve çarpık ahlak duygusunu ezmez. İşler ilerlediğinde, savaşmanın bir yolu olarak anlamlı bir şey söylemek için patlar. Keşke orijinal bir düşüncesi olsaydı. -Fennessey

[™ Admin]

Islıkçılar - The Whistlers 

Dir. ile Corneliu Porumboiu

Corneliu Porumboiu, 2009'da Binyıl'ın en düşünceli polis filmini Polis, Sıfat ile Bükreş'teki şanssız bir genç uyuşturucu satıcısıyla ilgili dedektif bir araştırmacı hakkında yaptı. The Whistlers ile bu harika poker yüzlü film yapımcısı hala beklentilerimizi yıkarken tür sözleşmelerine daha açık bir şekilde başını salladı. Kanarya Adaları'ndaki görevinde, memleketinde bir davanın kilidini açmaya yardımcı olacak belirsiz, ıslık temelli bir lehçe öğrenmek için seyahat ettiği Cristi (büyük Romen aktör Vlad Ivanov), egzotik tarafından anlamsızca göz kamaştırıcı yerel mafya entrikalarına katılıyor zemin. Porumboiu'nun sürgü hassasiyeti kanıtta, neredeyse bir çeşit ana akım çıkışını öne süren daha erişilebilir bir hikaye anlatımı ile çapraz olarak üretiliyor… Sonunda, zorlayıcı prosedür, etik kriz ve iletişimin sapmalarının değişmeden kalması dışında. -Nayman

[™ Admin]

Görünmez Adam - The Invisible Man

Dir. ile Leigh Whannell (Blumhouse)

Belki de en iyi Amerikalı aktris soluyan veya en azından travma, öfke, zekâ ve intikamı en etkili şekilde şekillendiren Elisabeth Moss için bir vitrin. Görünüşe göre Claude Rains korku klasiğinin modernize edilmiş bir yeniden yapımı olan bu Blumhouse yeniden başlatılıyor - felaket “Karanlık Evren” denemesinin ardından… bekle, bu sadece 2017? korku evi. Leigh Whannell, 2018’in Cameron-esque Yükseltmesi ile gerilim ve eylemin en iyi ikili olarak sunulduğunu kanıtladı. Hayatta kalan kişinin istismar ve takip masalını ele geçiren şey, kısmen film yapımcısının sahneleme duygusu, olağandışı robo-set parçalar ve Moss'in brink. İkinci bir düşünce verirseniz daha da iyi bir patlamış mısır filmi. -Fennessey

[™ Admin]

Tommaso

Dir. ile Abel Ferrara

Willem Dafoe, göründüğü gibi, deli Abel Ferrara da dahil olmak üzere herkes oynayabilir. Ferrara'nın yönettiği Pasolini'de olduğu gibi Dafoe, kendi ünlüsünü etkilemekle birlikte hayattan daha büyük bir auteurü insan boyutlarına küçültür; her nasılsa, bu en tanınmış sanat evi yıldızları kaybolur. Tommaso yıldızını Ferrara’nın gerçek hayattaki karısı ve kızıyla çevrelediğinden, onları çoğunlukla güneşli, en üst kattaki bir Roma dairesinde ev rutinlerine yerleştiriyor - filmi sürgünde bir New Yorker'ın kendi portresi olarak okumak cazip geliyor. Bu düzeyde, malzemenin kendini büyütme ve kendini nefret etme arasındaki dengesi büyüleyici. Ancak sanat-taklit-yaşam oyuncülüğünü ortadan kaldırın ve burada da evrenseller var, yurtdışında bir Amerikan olmakla birlikte gelen özlem ve güvensizliğin karışımı ve yıkıcı bağımlılıkları (uyuşturucu ve alkol) takıntılıyla uzlaştırma mücadelesi hakkında, sanat yaratmak için neredeyse narkotik fiksasyon gereklidir. İnanılmaz derecede hassas, kişisel bir kodadan önce yılın en komik tepesinde sembolizmi veren bir Scorsese-homage finale bonus puanları; Ferrara sadece sağlam ve özel olmakla kalmaz, aynı zamanda ikisi arasında seçim yapmamızı da istemez. -Nayman

[™ Admin]

Yunanistan Gezisi - The Trip to Greece

Dir. ile Michael Winterbottom

Kimsenin istemediği kuadriloji - ve varlığını bile bilenlerimiz için, minnettarız - Steve Coogan ve Rob Brydon’un seyahat dizisi nazik ve kederli bir sonuca varıyor. Ünlü izlenimler bir kez daha (Arnold! Begets! Werner!) Ve özenle düzenlenmiş uluslararası kıyı mutfağı ile doludur. Ancak iki yıldız ve muhtarı, erkek rekabeti, güvensizlik ve hesaplaşma hakkında şaşırtıcı derecede hassas bir dizi film yaptı. Final belki çok fazla muylu, ama asla gereksiz değil. -Fennessey

[™ Admin]

Cane Nehri - Cane River

Dir. ile Horace B. Jenkins (Osiloskop)

Teknik olarak yeni bir film değil, yine de teknik olarak 2020'nin en taze bağımsız sürümü. 1982'de üretilen ve terk edilen Horace B. Jenkins’in Cane Nehri, 2014 yılında kalabalık tarafından finanse edilen bir koruma kolektifi tarafından yeniden keşfedildi ve restore edildi. Jenkins ilk çıkışını bitirdikten kısa bir süre sonra öldüğü için, tamamen Siyah bir mürettebatla yapılan ve Richard Pryor'u o kadar çok etkiledi ki, dağıtmak için Warner Bros'u lobladı, yavaş yavaş gizemli, efsanevi bir duruma geçti. . Bu yıl Criterion'da yayınlanan Cane River, huzursuz edici olsa da mütevazı bir şekilde de olsa hype'ı doğrular. Jenkins'in NFL taslağını, aile işlerinin, zor gayrimenkul anlaşmalarının ve romantizmin beklediği kırsal Louisiana topluluğuna geri dönmeyi reddeden bir kolej futbol yıldızı hikayesi, açıkça ustalıktan daha zahmetsiz hissettiren nazik, müzik sırılsıklam bir lirizm ile ortaya çıkıyor. -Nayman

[™ Admin]

Bebek dişleri - Babyteeth

Dir. ile Shannon Murphy (IFC)

Avustralyalı yönetmen Shannon Murphy'nin terminal hastalığı olan genç bir kadın portresi (sık sık etkilenen Eliza Scanlen tarafından oynanan) post-manik bir pixie rüya kız kaygısına sahiptir - trajik olarak mükemmel bir genç bakış açısından kaprisli aşkın basitleştirilmiş hikayelerine bir azarlama Kadın. Bana birçok Penelope Spheeris'in Suburbia ve Batı Medeniyetinin Düşüşü gibi ilk filmlerini hatırlattı - kendi samimiyetlerinin ve sinizminin çelişkileriyle bağlanmış atıkların genç portreleri. Ancak mezar çerçevesine rağmen, umutlu ve titizlikle iyimser bir şey yapmaya çalışır. Yenilmez Ben Mendelsohn'u 2010'un Animal Kingdom'ından bu yana ilk uzun metrajlı filmi için kendi Avustralya'sına iade etmenin bonus puanları. -Fennessey

[™ Admin]

Son Dans - The Last Dance - Michael Jordan'ın Öyküsü

Dir. ile Jason Hehir
Nerede İzlenir: ESPN

Ne zaman karantina başlangıcında katı rezervasyonu beş Pazar geceleri vardı hatırlıyor musunuz? Daha basit, korkunç zamanlar. Airness’in sömürge katılımıyla Michael Jordan'ın destanıyla ilgili bu geniş kapsamlı belgesel - hem film hem de TV dizisi gibi - tamamen nesnel bir betimleme değildi. Bu varoluşsal zorunluluğun üstesinden gelebilirseniz, Son Dans, nostalji ve monomaniyi Martin Scorsese'nin Aviator'ı hatırlatacak şekilde harmanladı - başka bir deyişle, cazibe, başarı, ikonografi ve olağanüstü servet mutlu bir insanın yapmadığı. MJ'den sergilenen pettiness ve balta öğütme, yapımda onlarca yıl olabilir, ancak 2020'yi daha doğru bir şekilde yansıtan bir enerji olmamıştır. —Fennessey

[™ Admin]

On Dört - Fourteen

Dir. ile Dan Sallitt (Çekirge)

New York merkezli yazar-yönetmen Dan Sallitt, caddenin karşısında olmasa da sizi yarı yolda buluşmaya zorlayan filmler yapıyor. The Unpeakable Act, bir kız kardeşi ve erkek kardeşi arasında ensest işkenceyi dramatize etti ve Ondört'de çok tabu olmasa da, özenti yazan yazar Mara'nın (Tallie Medel) dışa dönük en iyi arkadaşı Jo'dan (Norma Kuhling) uzaklaşmasını izlemek son derece rahatsız edici. düzensiz yaşam tarzı bir uyarıcı masalın hatlarını almaya başlayan çiğ, maruz kalan sinirlerin ve kırık iyi niyetlerin bir demet. Esasen insanları kaybetme yollarımızla ilgili bir film - ister kazayla, ister bilinçsiz bir şekilde takılmama konusunda ya da her ikisinde birden - Ondört'ün eliptik, zaman atlama yapısı Sallitt’in dürtüsel, melankolik duygusal dalga boyuna ulaşmak için bir zorluk ortaya koyuyor. Tekneye tırmanın — film, gerçek acıya doğru ve içinden acımasız, itici bir yolculuktur. -Nayman

[™ Admin]

Kan Kuantumu - Blood Quantum

Dir. Jeff Barnaby (Prospector Films)

Günümde çok fazla zombi filmi izledim, ancak daha önce hiç bir zombi balığı görmedim - Jeff Barnaby'nin en yeni, Kanada'daki bir yerli kabile perspektifinden anlatılan olgunlaşan ölümsüz bir hikaye olan şaşırtıcı açılış sırasına kadar beyaz zombi sürüsü ile mücadele. Sosyopolitik yorumu ayrıştırmak zor değildir ve bu George Romero ve David Cronenberg’in Rabid'inin güzel geleneğindedir - beyaz insanlar dikkatsizce öldürüyor ve yok edilmeleri gerekiyor. Red River rezervinin Yerli vatandaşları vebaya karşı bağışıktır ve Tanrı'nın infazı olmalıdır. Barnaby, filmi salgının ilk günleri ve kuşatmanın son günleri hakkında prolog haline getirir ve 96 dakikada bir ailenin hikayesini etkili bir şekilde anlatır. Öldürmeler ve gerginlik, herhangi bir büyük bütçeli korku filmi kadar etkilidir (film yapımcılarının bu film için para toplamak 12 yıl sürdü) ve fikirler ortalamadan daha derin. Barnaby'nin bir sonraki adımda ne yapacağını görmek için sabırsızlanıyorum. -Fennessey

 

[™ Admin]

Gecenin Genişliği - The Vast of Night

Dir. ile Andrew Patterson
Nerede İzlenir: Amazon

İşte kutlama sebebi: II. Dünya Savaşı sonrası geçmişine sadece paranoyak siyah-beyaz bilim-kurgu fantezilerini nostaljik bir şekilde kutlamak için değil, onları incelemek için akıllı, tür anlayışlı, meşru yenilikçi, düşük bütçeli bir gerilim filmi. Yakın bir karşılaşmanın kanıtıyla dolu küçük bir kasabada, bir nerdy santral operatörü ve hatta bir geekier DJ ekibi Scooby-Doo tarzı, araştırmak, asla izin vermeyen bir saat, sınır çizgisi-gerçek zamanlı hikaye çizgisini başlatmak nereye gideceğine dair Spielberg büyüklüğündeki beklentilerimizi oynarken karakterlerin çok ötesine geçiyoruz. Teknik açıdan, dolaşım kameralarından büyüleyici, hassas üretim tasarımına kadar, Vast of Night temelde mükemmeldir. Yönetmen Andrew Patterson'un stüdyolardan ve prestijli TV ağlarından seviye atlamak için teklif alacağı kesin; bu ödüllendirilmiş bir erdem vakası olurdu ve yine de ilk kez o kadar gerçek, cesur bir underdog çekiciliği var, daha az yönetilen, neredeyse kahramanca daha fazla olmak için birkaç film daha çektiğini görmek güzel olurdu. -Nayman

[™ Admin]

Boş Renk - Color Out of Space

Dir. yazan Richard Stanley (RLJE)

Stuart Gordon 24 Mart 2020'de öldü. En sevdiğim film yapımcılarından biriydi - akıllı bir teknisyen, komik bir sentezci ve düşük bütçeli korku yaratıcılığının ustasıydı. Gordon’un en iyi filmleri ilk ikisi Re-Animator ve From Beyond, ikisi de H.P. Lovecraft uyarlamaları. Gordon, Lovecraft’ın glandüler nesir, kozmik şiir ve komik kıyamet duygusuna yakındı. Lovecraftian dehşeti, Uzaylı franchise'dan John Carpenter’ın Şeyine kadar Jonathan Glazer’ın Deri Altına kadar her yerde bulunabilir, ancak asıl anlaşmayı yapmak zor. Yaklaşık 10 yıl önce, Guillermo del Toro’nun uzun süredir tehdit ettiği Tom Cruise başrollü At the Mountains of Madness uyarlaması, film yapımcısının PG-13 versiyonunu yapma konusundaki isteksizliği nedeniyle öldüğünde, ekranda Lovecraft hayalim de öldü. Lovecraft’ın çalışması aynı anda hatırlatıcı, eterik ve gayet kaba; tezahür ettirmek zor. Ancak rüya, Dr.Moreau Adası'nın 1996 yapımı yeniden lanetlenmiş üretimi ile ortalıkta ormana kaybolmasından bu yana Richard Stanley'nin ilk özelliği olan Renk Dışında Yeniden dirildi. Gordon gibi Stanley, dijital animasyona pratik efektleri ve donanımı tercih eden bir fizikçi. Bir ailenin arka bahçesine çarptığı bir ışık cıvatasından sonra yavaş yavaş dinlenmeyen bir ailenin hikayesi, bir Lovecraft'ın vaat ettiği tüm paranoya ve aşırı rahatsızlıklara sahip. Ayrıca Nicolas Cage çok bağırıyor. Eğer bu tür bir şeyse, Renk Dışında Renk kesinlikle sizin türünüzdür. -Fennessey

[™ Admin]

Evdeydim, Ama… - I Was at Home, But...

Dir. ile Angela Schanelec (Sinema Loncası)
Nerede İzlenecek: Henüz evde mevcut değil

Bir öğleden sonra, aç bir köpek bir tavşanı kovalar ve yakalar, ve sonra… Alman yönetmen Angela Schanelec'in son yolculuğunun başlangıcında sonsuzluğa girme biçimi, geciktirirken ilginç görüntüler ve durumlar tanıtan bir filmin stilini yansıtır (veya belki de terk ediyor?) geleneksel getiriler. Hayvan anlatımı kaybolur, yerini açıklanamayan bir yokluğun ardından dul annesine balya veren genç bir çocuğun tuhaf, rahatsız edici bir hikayesi gelir. Film başlamadan önce kırılabilen veya kırılmayan bir kadın olarak Maren Eggert gergin, anlaşılmaz ve tamamen zorlayıcıdır; etrafındaki film gibi, stopaj yaparak ortaya koyuyor. Schanelec düzensiz kahramanının hayatını ve seçimlerini bir soru işareti şeklinde bükmeye devam ederken, Eggert'in gergin davranışı kendi cevabını veriyor: Astrid ne yaptığını bilmiyorsa - ya da neden - neden yapmalıyız? Kapanış ve konvansiyonel tutarlılık isteyenler için, Ben Evdeydim, Ama… bir kabusa benzeyebilir; Ancak maceracı ve özenli izleyiciler kendilerini evlerinde gibi hissedeceklerdir. -Nayman

[™ Admin]

Selah ve Maça - Selah and the Spades

Dir. ile Tayarisha Poe
Nerede İzlenir: Amazon

Bottle Rocket'i ilk gördüğümde ve ergen beynimi Wes Anderson'ın yaptıklarının etrafına sarmaya çalıştığımı hala hatırlıyorum - daha önce hiç yaşamadığım, yabancı ama özgüllüklerine güvenen desenler. İyi miydi? Akıllı? Otantik? Bilmiyorum, ama benim üzerimde çalıştı. Poe'nun başlangıcı hemen hemen aynıdır, yatılı bir okul terrariumuna ve tünekleri dikkatli bir şekilde yöneten kraliçesine insüler ama davetkar bir bakış. Rushmore'a benzer şekilde, Poe’nun bir sonraki projesi daha geniş bir kitleye ve daha fazla beğeni topladığında, Selah taraftarları hevesle “Bak, sana söyledim…” diyecek filmlerden biri. Yani: Sana söyledim. -Fennessey

[™ Admin]

Vitalina Varela

Dir. tarafından Pedro Costa (Çekirge)

Sanatsal titanslar, sade, yekpare filmler bir onur rozeti olarak kemer sıkma kıyafetlerini giyen Portekizli auteur Pedro Costa'dan çok daha korkutucu gelmiyor. Ancak Costa’nın estetiği (uzun, statik ve sessiz sessizlikler) yasak gibi görünüyorsa, profesyonel olmayan aktörleriyle olan merak ve işbirliği gerçek bir hassasiyet gösterir. Vitalina Varela'nın isimsiz kahramanı, gizlenmiş, parçalanan bir topluluğa giriş noktamız olarak ikiye katlanan yabancılaşmış kocasının ölümünden sonra bir Lizbon gecekondu mahallesinin ortasında oynayan Cape Verdean bir kadın. Bu altkültürel portre Costa’nın ticaret stoğudur ve bir dereceye kadar Vitalina Verela daha önceki çalışmalarının devamı niteliğindedir. Yine de yeni gelenler için, katarsis arayışında harap zeminlerde dolaşırken ismine olan ateşli, sevgi dolu odaklanma, kendi terimleriyle tamamen büyüleyebilir. Kelimenin tam anlamıyla, filmler bundan daha karanlık olmaz - renk paleti tamamen kayrak griler ve mürekkepli siyahlardır - bu nedenle yılın en güzel son çekimi de dahil olmak üzere aydınlatmaya olan yörüngesi çok güçlü hisseder. -Nayman

[™ Admin]

Shirley

Dir. ile Josephine Decker
Nerede İzlenir: Hulu

Bu filmi Ocak ayında Sundance Film Festivali'nde çok sıcak ve çok dolu bir tiyatroda gördüm. (Sinemaları hatırlıyor musun?) Ön sırada oturdum, boyun rahatsız edici bir şekilde 107 dakika geriye döndü. Bundan nefret ettim. İkinci bir izlemeye ihtiyacım vardı. Josephine Decker’in filmleri sınırsız, antiformal bir canlılığa sahiptir ve yazar Shirley Jackson ve kocası, edebiyat eleştirmeni ve profesör Stanley Edgar Hyman ile birlikte yaşamak için gelen bu genç çiftin hikayesi tamamen sinirler, ter ve kötü juju. Gördüğüm yol için ideal değil. Ancak Decker'ın bana hissettirdiği şey, bir kez daha Elisabeth Moss'un becerilerini geliştirmesi ve kadın yaratıcılığının paradoksunu vurgulaması için bir sahne. Jackson, evindeki hem deha hem de dilekçeydi ve Decker, güç, seks ve sanatçının yaşam tarzına layık olmanın ne anlama geldiğini etkileyici bir hikayesi örüyor. Tekrar izlediğim için memnunum. -Fennessey

[™ Admin]

Zombi Çocuğu - Zombi Child

Dir. ile Bertrand Bonello

Çıldırtıcı, şaşırtıcı genç terörist draması Nocturama'da olduğu gibi, Bertrand Bonello kolektif düğmelerimize basmaktan zevk alıyor. Zombi Çocuğu, aile geçmişi Voodoo mitolojisinde yer alan Haitili doğumlu bir sınıf arkadaşıyla, beyaz bir Fransız genç gencin dostluğunu merkezler. Efsanenin doğaüstü gerçekliği kuşattığı ortaya çıktı, Zombi Çocuğu bir tür filme dönüştürmekle tehdit ediyor, ancak Bonello farklı bir oyun oynuyor; ırklararası dostluğun dinamikleri - varsayım, merak ve keşif dansı - ve genç karakterlerin çok çağdaş (ve ekonomik olarak üst düzey) yaşlanmasının sömürge boyun eğdirme tarihini çağrıştıran bir geri dönüş planının yan yana gelmesinden etkileniyor. ve kölelik. Gizem, ergen arkadaşlık ve ulusal alegori arasındaki tonların karıştırılması cesurdur ve sonuçlar kusurludur - ilginç ve belki de takdire şayan. -Nayman