Plastik yağmuru yeni asit yağmurudur

Plastik yağmuru yeni asit yağmurudur

Plastik yağmuru, asit yağmurundan daha sinsi bir sorun olabilir.

Amerika Birleşik Devletleri'nin batı parkları olan Joshua Tree, Büyük Kanyon, Bryce Kanyonu boyunca ilerleyin ve bozulmamış havanın derin nefeslerini alın. Bunlar bozulmamış topraklar, toplu olarak büyük bir Amerikan koruma öyküsü. Yine de görünmez bir tehdit aslında havada uçuyor ve yağmur damlaları ile düşüyor: Mikroplastik parçacıklar, küçük parçalar (tanım olarak, 5 milimetreden daha kısa) parçalanmış plastik şişeler ve kıyafetlerden kaçan mikrofiberler, Dünya atmosferinde yakalanan tüm kirleticiler sistemleri ve vahşi doğada yatırılır.

Bugün Science dergisinde yazan araştırmacılar şaşırtıcı bir keşif bildirdiler: 14 ay boyunca yağmur suyu ve hava örnekleri topladıktan sonra, her yıl batı ABD'de 1000 metrik tondan fazla mikroplastik parçacığın 11 korunan alana düştüğünü hesapladılar. Bu 120 milyondan fazla plastik su şişesine eşdeğer. Utah State Üniversitesi'nden çevre bilimi yazarı Janice Brahney, “Bunu sadece ABD'nin toplam alanının sadece yüzde 6'sı olan Batı'daki korunan alanlar için yaptık” diyor. "Sayı çok büyüktü, şok edici."

Ayrıca giderek cehennem gibi bir senaryoyu teyit ediyor: Mikroplastikler, Arktik ve uzak Fransız Pireneleri gibi sözde saf habitatlara iniyor. Atık su yoluyla okyanuslara akıyor ve derin deniz ekosistemlerini kirletiyorlar ve hatta sudan dışarı atıyorlar ve deniz meltemlerinde karaya uçuyorlar. Ve şimdi Amerikan Batı'sında ve muhtemelen dünyanın geri kalanında, bunların temel atmosferik süreçler olduğu düşünüldüğünde, plastik yağmur - yeni asit yağmuru şeklinde düşüyorlar.

Plastik yağmur, sülfür dioksit ve azot oksit emisyonlarının bir sonucu olan asit yağmurundan daha sinsi bir sorun olabilir. Birincisini kontrol etmek için elektrik santrallerinde gaz yıkayıcılar ve ikincisini kontrol etmek için otomobillerde katalitik konvertörler kullanarak, ABD ve diğer ülkeler son birkaç yılda asitleşme sorununu azalttılar. Ancak mikroplastik zaten en uzak ortamları bile bozdu ve parçacıkların su, toprak veya havasını ovalamanın bir yolu yok - şeyler kesinlikle her yerde ve okyanuslar boyunca sürükleyebileceğimiz plastik bir mıknatıs varmış gibi değil.

Plastiği bu kadar kullanışlı kılan - dayanıklılığı - onu endişe verici bir kirletici yapan şeydir: Plastik asla gerçekten gitmez, bunun yerine gezegenin daha küçük köşelerine sızan daha küçük parçalara ayrılır. Daha da kötüsü, plastik atıkların yılda 260 milyon tondan 2030 yılına kadar 460 milyon tona yükselmesi bekleniyor. Ekonomik olarak gelişmekte olan ülkelerde orta sınıfa katılan daha fazla insan, daha fazla tüketim ve daha fazla plastik ambalaj anlamına geliyor.

Batı ABD'nin uzak bölgelerinde toplanan aşırı küçük plastik parçaları.

Sorunun Amerikan Batı'sında ne kadar kötü hale geldiğini ölçmek için, araştırmacılar 11 ulusal park ve koruma alanında toplayıcılar kullandılar, hem yağmur hem de hava örnekledi. Her birinde yağmur suyu toplamak için “ıslak” bir kova ve hava toplamak için “kuru” bir kova vardı. Bir sensör yağmuru algılar ve kuru olanı kapatırken “ıslak” kovayı açar. Ve tam tersi güneşli olduğunda, kuru kova ıslak kova kapalıyken rüzgar üzerinde taşınan mikroplastik parçacıkları toplardı. Araştırmacılar ayrıca, yağmur topladıkları her fırtınanın nereden kaynaklandığını, su ve mikroplastiklerin ıslak kovaya dökülmesinden önce geçtiği şehirlerin büyüklüğüne bakarak modellediler.

Genel olarak, bir yıl boyunca toplanan örneklerin yüzde 98'inin mikroplastik parçacıklar içerdiğini buldular. Ortalama olarak, yakalanan atmosferik partiküllerin yüzde 4'ü aslında sentetik polimerlerdi. Yağmurda düşen parçacıklar, rüzgarın bıraktığı parçacıklardan daha büyüktü; daha hafif parçacıklar hava akımlarına daha kolay yakalanıyor. Polyester giysiler gibi kaynaklardan elde edilen mikrofiberler, ıslak numunelerde sentetik malzemenin yüzde 66'sını, kuru numunelerde yüzde 70'ini oluşturuyordu. Brahney, “Hemen hemen her örnekte parlak renkli plastik parçaları görmek için tamamen kaplanmıştım” diyor. Ayrıca, ekip ekipmanlarıyla berrak veya beyaz parçacıklar ve lifleri sayamadı, bu yüzden taksitli olması muhtemelen muhafazakar.

Islak mikroplastik numuneleri bırakan fırtınaların yoluna bakarken, Brahney ve meslektaşları, hava sistemlerinin parçacıkları nasıl taşıdığını haritalamayı başardılar. Örneğin rüzgarlar, kentsel bir alanda yer alan mikroplastik parçacıkları tekmeleyebilir ve bir kez daha yüzeye zorlamadan önce onları rüzgârla taşıyabilir. Brahney “Yağmur, içindeki her şeyin atmosferini temizlemede çok etkilidir” diyor. “Ve böylece atmosferde oldukça fazla toz ve plastik olabilir ve bir yağmur fırtınası bunları yıkayacaktır.” Mikroplastik parçacıklar yoğunlaşma çekirdeği, hatta bir bulut oluşturmak için su buharını çeken enkaz parçaları gibi davranabilir.

Kuru serpinti ise daha uzun mesafeler kat ediyor gibi görünüyor. Bu parçacıkların daha küçük boyutu, yüzlerce, belki de binlerce mil boyunca rüzgârlarda daha kolay taşındıklarını gösteriyor - Sahra'dan gelen tozun Atlantik boyunca kolayca patladığını ve Amazon yağmur ormanlarında düştüğünü düşünün - fırtınalara yakalanmak yerine, bölgesel fenomen. Ve mikroplastikler muhtemelen toprak partiküllerinden bile daha uzağa gidiyorlar çünkü çok daha az yoğundurlar.

Brahney, “Biriktirmeyi kontrol eden hava kütlelerinin atmosferde gerçekten yüksek olduğunu ima eden jet akımının konumu ile ilişkiler gördük” diyor. (ABD'de, hızlı hareket eden jet akışı kıta boyunca batıdan doğuya doğru akıyor.) Bu, diğer bilim adamlarının dünyanın başka yerlerinde görmeye başladığı şeylerle dolu: Küçük plastik parçalar - büyük ölçüde kıyafetlerden sentetik elyaflar - yakalanıyor rüzgarda ve daha önce yayılmış, daha önce bozulmamış habitatları lekeleyen. Örneğin, Avrupa şehirleri Kuzey Kutbu'nu mikroplastik ile kullanıyor gibi görünüyor.

Bu yeni araştırma başka bir sıkıntı ile geliyor: Örnek parçacıkların yüzde 30'u mikro boncuklar, Amerika Birleşik Devletleri'nin 2015'te güzellik ürünlerinden yasakladığı küçük sentetik kürelerdi. Bununla birlikte, numunelerdeki mikro boncuklar genellikle bulacağınızdan daha küçüktü bu ürünlerde. Brahney, “Gökkuşağının tüm renklerinde ve akrilik olarak tanımladığımız bazı renklerde çok parlak renkli mikro boncuklar gördük” diyor.

Bu, araştırmacıları mikro boncukların endüstriyel boyalardan ve kaplamalardan geldiğini tahmin etmeye yönlendiriyor. Bunlar püskürtülürse, mikro boncukları kolayca rüzgarlara alıp uzaktan taşınacakları atmosfere yayabilirler. Gerçekten durum buysa, boya endüstrisi, güzellik endüstrisini çürüten aynı tür mikro boncuklar için olabilir. Yine de, bir ülke boyalarda mikro boncukları yasaklarsa, şeyler komşu bir ülkeden iyi havaya uçabilir.

Batı ABD'de toplanan küçük bir mikro boncuk.

Daha da rahatsız edici olan mikroplastikler nihayetinde nanoplastiklere girer, o kadar küçük bitler ki araştırmacılar bunları doğru ekipman olmadan tespit edemeyebilir. “Dört mikrondan daha küçük bir şey göremedim, ama bu orada olmadığı anlamına gelmiyor” diyor Brahney. “Onları önümüzde göremediğimiz için, onları solumadığımız anlamına gelmiyor.”

Bilim adamları, solunan mikro boncukların insan sağlığı için ne anlama gelebileceğini henüz bilmiyorlar, ancak bunun yararlı olmadığını varsaymak mantıklı. Plastik parçaları zamanla bileşen kimyasallarına sızma eğilimindedir ve virüs ve bakteri gibi mikropları taşıdığı bilinmektedir. Araştırmacılar bunun diğer organizmalar için ne anlama geldiğini araştırmaya başlıyor: Bu yılın başlarında yayınlanan bir çalışmada, mikroplastiklere maruz kalan münzevi yengeçlerin büyüdükçe yeni kabukları seçmekte zorlandıkları, bu kabukların hayatta kalmaları için özel bir sorun olduğu bulundu.

Amerika'nın milli parklarının topraklarında, plastiklerin gelişinin basamaklı etkileri olabilir. Yeni araştırmada yer almayan Strathclyde Üniversitesi mikroplastik araştırmacısı Steve Allen “Bunlar sadece solucanlar gibi küçük hayvanların sindirim sistemini tıkamakla kalmıyor” diyor. “Ama aynı zamanda bu plastikler üzerinde ve bu plastiklerde toprak üzerinde etkili olabilecek kimyasallar. Bunların çoğu hala teorik - hala çözmeye çalışıyoruz. ”

Brahney ve meslektaşları, mikroplastiklerin toprağın termal özelliklerini değiştirebileceğini, örneğin ısıyı nasıl emdiğini ve depoladığını değiştirdiğini belirtiyorlar. Ayrıca, normalde orada yaşayan mikropların az ya da çok büyümesine yol açabilir, toplulukları yeniden düzenleyebilir ve kirin besin maddelerini dönüşüm şeklini değiştirebilir. Mikroplastikler suyun bu topraklarda nasıl hareket ettiğini de değiştirebilir.

Ancak bu bilinmeyenleri bir kenara bırakarak, bu araştırma, her yeni çalışma ile giderek karmaşıklaşan mikroplastik yaşam döngüsü ile ilgili bulmacanın kritik bir parçasını ortaya koymaktadır. Bilim adamları dünyanın plastik kirliliğine ne olduğunu anlamaya çalışıyorlar ki bunların neredeyse hepsi çevrede “kayboluyor”. Ancak bunun gibi çalışmalar, şeylerin asla gerçekten ortadan kalkmadığını gösteriyor, sadece dünyanın dört bir yanına dağılan daha küçük parçalara parçalanıyor, belki de yıllarca farklı sistemlerde (hava, kara ve deniz) bisiklet sürüyor.

Bilim adamları, örneğin, akımların mikro plastik parçacıkları derin deniz ekosistemlerine taşıdığını keşfettiler - akımlar yavaşladığında, asılı parçacıklar düşer ve deniz tabanına yerleşir. “Derin deniz akıntıları temel olarak atmosferik akıntılarla aynı şekilde davranıyor,” diyor bu çalışmada baş yazar olan ancak bu yeni çalışmaya dahil olmayan Manchester Üniversitesi yerbilimcisi Ian Kane. “Bunlar küresel bir devridaim modelinin parçası ve parçacıklar şekil ve yoğunluğa göre taşınıyor. Ve bu aynı işlem. Bu yazarların buldukları şey, daha ağır parçacıkların ıslak koşullarda düşme eğilimindeler. ”

Kaynak: Wired